اولین اثر به کارگردانی راین آلن میلر، فیلم Rye Lane در جشنواره فیلم ساندنس امسال رونمایی شد و این هفته در Hulu می‌آید. این فیلم درباره دم (دیوید جانسون)، یاس (ویوین اوپارا) و ملاقات سرنوشت ساز آنها در دستشویی بی نظیر یک نمایشگاه هنری است. چیزی که به عنوان یک ملاقات بامزه شروع می‌شود، به طولانی ترین قرار اول غیررسمی تبدیل می‌شود که به بررسی دشواری ادامه مسیر و لذت ارتباط سریع می‌پردازد. فیلم Rye Lane یک اثر بازیگوش برای عصر مدرن است.
دام را در حالی که با اشتیاق در توالت هق هق می‌کند ملاقات می‌کنیم. او ناراحت از رابطه شش ساله اش با جیا (کارن پیتر) است که دام را به خاطر بهترین دوستش اریک (بنجامین سارپونگ-برونی) ترک کرد، مردی که در میان ابرها بود. این جدایی باعث می‌شود دام احساس افسردگی و رها شدن کند، زیرا او مجبور می‌شود با والدینش به خانه برگردد، جایی که بازی های ویدیویی انجام می‌دهد.
یاس به طور مشابه به تازگی با دوست پسر سابقش که یک هنرمند پرمدعا killjoy است، در حال رفت و آمد است.
در حال قدم زدن در لندن، «Rye Lane» یک درس از علاقه است که با جذابیت گستاخانه و همدلی دلخراش ترسیم شده است. دیالوگ های تند و تیز هوش و کنایه های عاشقانه دوران جوانی به طور طبیعی طنز را به منصه ظهور می‌رساند. طنز آن سطحی نیست، و شوخی بین جانسون و اوپارا معتبر است.
«Rye Lane» یک روز عجیب در زندگی زوج ها و جامعه آنهاست. ویترینی از تولد عاشقانه که با رنگ طیف کامل نمایش داده می‌شود. از لباس هایش گرفته تا نورپردازی نئون گرفته تا اشباع خیره کننده بازارها و فضاهای روزمره، فیلم با جنب و جوش و زوایای فوق العاده عریض مشخص می‌شود. این فیلمسازی در بهترین حالت خود حرکتی است.
موسیقی متن یکی دیگر از جزئیات ماهرانه است که دنیای Dom و Yas را رنگ آمیزی می‌کند. با بازگردانی های هیپ هاپ مانند «Shoop» از Salt-N-Pepa و آهنگ های جنوب لندن (استورمزی و سامفا، به عنوان یک زوج)، هیچ گوشه ای از فیلم دست نخورده از عشق و فرهنگ نیست.
با این حال، «Rye Lane» همیشه به پیشتازان بازمی‌گردد. جانسون با جذابیتش گوشه گونه هایت را می‌کشد. او بامزه و دلگرم کننده است و درد او به عنوان یک معشوقه ی ژولیده با همان تاثیر پوزخندهای عشوه گرانه اش برخورد می‌کند. این بازیگر جوان به طرز ماهرانه ای طیف کاملی از احساسات را در سفر Dom با انتقال های باورپذیر متعادل می‌کند. ما او را با چشمان متورم ملاقات می‌کنیم و او را با خنده های مسخره، تردیدهای دردناک و جهش های امیدوارکننده دنبال می‌کنیم. جانسون مرکز عاطفی فیلم است.
در همین حال، اوپارا بخش عمده ای از شوخ طبعی فیلم را به همراه دارد و نمایش او از بلوز شکست خورده پس از جدایی، «Rye Lane» را به هم پیوند می‌دهد. یاس نسبت به دلشکستگی اش کمتر عبوس است، و ما احساس می‌کنیم که نقاط ضعف به نقطه قوت او تبدیل می‌شود. روایت شخصی او با تلخی کمتری نشان داده می‌شود، اما با این وجود می‌تواند ما را وادار کند عمیقاً روی داستان یاس فکر کنیم.
همچنین ضروری است که بدانیر Dom و Yas به عنوان افراد در فیلم Rye Lane در اولویت قرار گیرند. آنها با احتیاط نسبت به گذشته خود رفتار می‌کنند نه اینکه به عنوان پیاده بازی کنند تا یک اتحاد عاشقانه نهایی را تزئین کنند.
در اولین اثر، آلن میلر خود را روی نقشه قرار می‌دهد و می‌تواند ژانری را تحت تأثیر فرمول و پویایی ساختگی قرار دهد و آن را با سرگرمی، ذوق و آزادی ترکیب کند. «Rye Lane» به طور شگفت انگیزی بصری است و اغلب با صدای بلند خنده همراه است زیرا سیاست های شخصی دلشکستگی و نشانه های امید را بررسی می‌کند. فیلم خود را از ملودرام نجات می‌دهد و به ناهنجاری شخصیت‌هایش متمایل می‌شود و به جای تخیل، با واقعیت همدلی می‌کند. این عاشقانه ای است که ممکن است بدانید، نه تنها در فیلم ها.
