خانه
تحلیل گیم و فیلم
نقد و بررسی فیلم Normal : اکشن نو-وسترن تاریک و خون‌آلود

نقد و بررسی فیلم Normal : اکشن نو-وسترن تاریک و خون‌آلود

اب ادنکرک در دهه گذشته بارها تماشاگرانی را شگفت‌زده کرده است که فکر می‌کردند او را خوب می‌شناسند. از دوران حضورش در Mr. Show گرفته تا بازتعریف ضدقهرمان‌ها در Breaking Bad و Better Call Saul، این بازیگر چندبعدی هیچ‌گاه از پذیرفتن نقش‌های ریسک‌دار ترسی نداشته است. اما درست زمانی که فیلم Nobody او را به عنوان یک ستاره اکشن غیرمنتظره اما قابل باور معرفی کرد، اکنون با فیلم تازه‌ی بن ویتلی، Normal، مسیر تازه‌ای را در پیش گرفته است؛ یک اکشن پرخون با سبک «em-up» که هم طنز سیاه دارد و هم هیجان و خشونت وسترنی. در این پست از اول نیوز به نقد و بررسی فیلم Normal می پردازیم.

این فیلم اکشن ۹۰ دقیقه‌ای که حال‌وهوای وسترن دارد، به ادنکرک اجازه می‌دهد تا خود را دوباره بازتعریف کند و در عین حال، سبک رقص‌آکروباتیک Nobody را کنار گذاشته و جای آن را با خشونت بی‌رحم، عجیب و خون‌آلود پر می‌کند. اجرای او این بار بیشتر به توانایی‌اش در انسانی کردن هرج‌ومرج و نشان دادن یک شخصیت قابل باور در کنار خون‌ریزی و رازهای کوچک شهری مربوط است تا صرفاً توانایی مبارزه. اما فیلم Normal تنها به جلوه‌های بصری متکی نیست؛ فیلم با لحن، زمان‌بندی دقیق و توانایی شگفت‌انگیز ادنکرک در انسانی کردن آشوب، زندگی می‌کند.

نقد و بررسی فیلم Normal

فیلم Normal از صحنه‌ای خشن و منضبط در ژاپن آغاز می‌شود که مجازات یک عضو یاکوزا را نشان می‌دهد. این شروع، به وضوح نشان می‌دهد که Normal محدود به فضای معمول آمریکایی نیست. اما واقعاً فیلم از زمانی جان می‌گیرد که اولیس (ادنکرک) به شهر کوچک میدوِستِرنی Normal می‌رسد و به عنوان کلانتر موقت مسئولیت می‌پذیرد تا هم زخم‌های شخصی و هم حرفه‌ای خود را التیام بخشد. زندگی او اخیراً تحت تأثیر مشکلات زناشویی و سازش‌های اخلاقی قرار گرفته، اما آرامش برفی این شهر کوچک به نظر درمان‌بخش می‌آید… یا دست‌کم چنین به نظر می‌رسد.

شهر با شهردار خود (هنری وینکلر) که برنامه‌های خاص خودش را دارد و مردمی که بیش از حد دوستانه یا در جریان امور هستند، رازهای تاریک خود را پنهان می‌کند. اما پس از یک سرقت ناموفق بانک، زنجیره‌ای از خشونت آغاز می‌شود و توطئه‌ای زیرپوستی آشکار می‌گردد. داستان کمتر یک «چه کسی این کار را کرده؟» است و بیشتر شبیه «چه کسی در این جریان نقشی ندارد؟» می‌شود. اولیس نه تنها توسط مجرمان بلکه توسط همان شهروندانی که متعهد به محافظت از آن‌هاست، تعقیب می‌شود. دستیارانش علیه او می‌شوند و همسایه‌ها دشمن می‌گردند، و عنوان فیلم تنها در ۳۰ دقیقه اول به طعنه‌آمیزترین شکل ممکن تحقق می‌یابد.

نقد اجتماعی با لبه‌ای تیز

Normal در ظاهر یک فیلم اکشن پر از خون، گلوله و توطئه‌های گسترده است، اما ویتلی و دِرک کولستاد از این ژانر برای نشان دادن تصویری اجتماعی از شهرهای کوچک آمریکا بهره می‌برند. فیلم با سرعت بالای روایت، زمان زیادی را برای شخصیت‌پردازی و تعلیق صرف نمی‌کند، اما همچنان لحظاتی برای طنز و کمدی ناخوشایند ایجاد می‌کند.

طنز فیلم ظریف اما دقیق است: یک شوخی نامناسب، یک گفت‌وگوی کوتاه قبل از تیراندازی، و لحظاتی از این دست که نه تنها به عنوان کمدی بلکه به عنوان یادآوری زندگی واقعی عمل می‌کنند که هیچ‌گاه صحنه را برای خشونت آماده نمی‌کند. این تعادل میان ترس و پوچی، انرژی فیلم را بالا نگه می‌دارد.

خشونت فیلم خشن، زشت و تا حد زیادی طنزآمیز است. وسواس مردم شهر نسبت به اسلحه و خودنظارتی آن‌ها شبیه پارودی است و بدون آن که به حالت موعظه درآید، نقدی بر فرهنگ اسلحه ارائه می‌دهد. Normal شباهتی به Hot Fuzz ادگار رایت دارد، با این تفاوت که طنز و بی‌رحمی را در زندگی روزمره نشان می‌دهد و از اخلاقیات یا وعظ و نصیحت فاصله دارد.

نقطه قوت: اجرای باب ادنکرک

هیچ یک از عناصر فیلم بدون حضور ادنکرک در مرکز داستان کار نمی‌کند. او دلیل اصلی موفقیت فیلم در تعادل میان لحظات طنز و خشونت است. اولیس آسیب‌پذیر است، زخمی می‌شود، و همان‌قدر که می‌تازد، خطا می‌کند و این آسیب‌پذیری او را جذاب و دوست‌داشتنی می‌کند. شما به او باور پیدا می‌کنید نه به دلیل قدرت یا خردش، بلکه به دلیل انسانی بودنش. ادنکرک با توانایی جابه‌جایی میان طنز و وحشت، صحنه‌های خشن را قابل تحمل و صحنه‌های دراماتیک را واقعی و اثرگذار می‌کند.

بیشتر بخوانید : نقد و بررسی فیلم Roofman

همچنین حضور وینکلر و لِنا هدی در نقش‌های مکمل، با گرمای انسانی و جدیت خود به فیلم عمق می‌بخشد و تعادل لازم را در برابر شخصیت اول ایجاد می‌کنند.

اگرچه Normal به اندازه آثار قبلی ویتلی مثل Kill List یا Free Fire به اوج‌های اپرایی یا هرج‌ومرج مطلق نمی‌رسد، اما این موضوع اهمیت ندارد. فیلم یک اکشن خلاقانه و خون‌آلود است که دقیقاً می‌داند چه می‌خواهد باشد و اجرای ادنکرک آن را فراموش‌نشدنی می‌کند.