فیلم Broken Voices یکی از تلخ‌ترین و در عین حال تأثیرگذارترین آثار ارائه‌شده در جشنواره فیلم کارلووی واری ۲۰۲۵ است. این اثر که اولین ساخته بلند کارگردان چکی، Ondřej Provazník، به حساب می‌آید، سرگذشت یک دختر نوجوان را روایت می‌کند که در گروه کر مدرسه‌ای در دهه ۹۰ میلادی، دچار تجربه‌ای تلخ و پرتنش می‌شود. تجربه‌ای که صدای کودکانه‌اش را در پس نغمه‌های منظم و ظاهراً معصومانه‌ی گروه کر، آرام‌آرام خاموش می‌کند. در این پست از اول نیوز به نقد و بررسی فیلم Broken Voices می پردازیم.
🎬 کارگردان: Ondřej Provazník
📍 محل نمایش: جشنواره بین‌المللی فیلم کارلووی واری ۲۰۲۵
🌍 کشور: جمهوری چک و اسلواکی
🕰️ ژانر: درام روان‌شناختی، اجتماعی
نقد و بررسی فیلم Broken Voices
کارولینا، دختری ۱۳ ساله و بااستعداد، وارد گروه کر دخترانه‌ای می‌شود که زیر نظر رهبری کاریزماتیک اما مرموز هدایت می‌شود. آنچه در ابتدا به‌نظر یک فرصت طلایی برای رشد هنری اوست، به‌تدریج تبدیل به فضایی خفقان‌آور از کنترل، فشار روانی، و سوءاستفاده عاطفی می‌شود. روایت فیلم بر پایه واقعیت‌های تلخ تاریخی گروه کر Bambini di Praga شکل گرفته، جایی که سال‌ها بعد پرده از یک رسوایی اخلاقی بزرگ برداشته شد.
فرم و ساختار: آرامشِ نگران‌کننده
یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های «Broken Voices» لحن آرام و ظاهراً بدون هیجان آن است. فیلم در فضایی کنترل‌شده و بدون درام‌های اغراق‌آمیز پیش می‌رود. این ریتم آرام اما کاملاً آگاهانه انتخاب شده: سکوت‌های طولانی، نماهای نزدیک از چهره دختران، تمرین‌های طاقت‌فرسای کر، و سکوت سنگین بزرگ‌ترها، همه در خدمت ایجاد حس خفگی تدریجی قرار گرفته‌اند.
فیلم به‌شکلی استادانه از نمایش مستقیم سوءاستفاده یا خشونت پرهیز می‌کند و به‌جای آن، فضای روانی و محیط کنترل‌شده‌ای را به تصویر می‌کشد که سوءاستفاده در آن به شکلی سیستماتیک رخ می‌دهد؛ درست مانند سمفونی‌ای که آرام شروع می‌شود و با بی‌رحمی اوج می‌گیرد.
بازی‌ها: درخشش زیر پوست شخصیت
Kateřina Falbrová در نقش کارولینا، اجرای درونی و پخته‌ای دارد که بسیار فراتر از سنش است. بازی او ترکیبی از بی‌گناهی و آگاهی تدریجی است؛ از لحظاتی که با اشتیاق آواز می‌خواند تا سکانس‌هایی که با چشمانی بی‌صدا اما پرمعنا به رهبر کر نگاه می‌کند، Falbrová عمق روانی شخصیت را به‌خوبی منتقل می‌کند.
بازیگر نقش رهبر گروه کر، شخصیتی پیچیده و دوگانه را ارائه می‌دهد: معلمی پرشور در ظاهر و سلطه‌گری مخفی در باطن. تضاد بین لبخندهای گرم او و فضای سرد پشت‌صحنه، یکی از نقاط قوت روایت است.
نقد ساختاری: تنش آهسته، پایان روشن؟
نقطه‌ضعف احتمالی فیلم، ریتم کند بخش اول آن است که ممکن است مخاطب ناآشنا با سینمای اروپای مرکزی را کمی خسته کند. همچنین، از آنجا که فیلم بر بُعد روانی تمرکز دارد، پایان آن برای برخی بینندگان ممکن است کمی کم‌رمق یا پیش‌بینی‌پذیر به نظر برسد.
با این حال، این شیوه روایت دقیقاً همان چیزی است که پیام اصلی فیلم را منتقل می‌کند: سوءاستفاده همیشه فریاد نمی‌زند، گاهی فقط در سکوت اتفاق می‌افتد. قدرت فیلم در همین سکوت‌هاست.
«Broken Voices» در آینه‌ی آثار مشابه
اگر بخواهیم این فیلم را در کنار آثاری چون Whiplash یا The Assistant قرار دهیم، شاید بتوان گفت که «Broken Voices» ترکیبی از هر دو است: فشار روانی به سبک Whiplash، و افشاگری آرام اما دردناک از ساختارهای پنهان سلطه، درست مانند The Assistant. هر دو اثر از خشونت فیزیکی پرهیز می‌کنند و به‌جای آن به قدرت کنترل روانی و آزار غیرمستقیم می‌پردازند. اینجا نیز همین فرمول موفق، در فضایی خاص اروپای شرقی، بازتولید شده است.
آیا تماشای فیلم Broken Voices توصیه می‌شود؟
اگر به دنبال فیلمی هستید که نه تنها سرگرم‌تان کند، بلکه شما را به فکر وادارد؛ اگر دوست دارید سکوت‌های سنگین را درک کنید و به‌جای صحنه‌های پرتنش اکشن، به ظرایف روانی و اجتماعی توجه داشته باشید؛ Broken Voices برای شما ساخته شده است.
این فیلم یک اثر هنری خالص است که با ظرافت و جسارت، پدیده‌ای تلخ را بازگو می‌کند. کارگردانی سنجیده، بازی‌های درونی، و فضاسازی دقیق، آن را به یکی از آثار به‌یادماندنی جشنواره امسال تبدیل کرده است.
امتیاز نهایی من: ⭐️⭐️⭐️⭐️ (۴ از ۵)
