پیش‌نمایش watchOS 10: ابزارک ها برگشته‌اند.

در طول سال ها، من حافظه خاصی را با Apple Watch توسعه داده ام. من مجبور نیستم به نحوه دسترسی به اعلان ها یا شبکه برنامه فکر کنم یا از طریق واچ فیس هایم جابجا شوم. من فقط انجامش می‌دهم. همانطور که مشخص است، watchOS 10 دوست دارد که من کارها را متفاوت انجام دهم – و در کمال تعجب من از این کار عصبانی نیستم. پیش‌نمایش watchOS 10 را بررسی کرده ایم.

در مورد اینکه چرا اپل بالا رفت و تصمیم گرفت چیزها را تغییر دهد، پاسخ کوتاه ویجت ها است.

ویجت ها – یا همان طور که اپل آنها را «Glances» می‌خواند – در روزهای اولیه Apple watch یک چیز بود، اما به نفع پیچیدگی ها و یک رابط برنامه محورتر حذف شدند. اما آنها با قدرت کامل در watchOS 10 بازگشته اند و معرفی مجدد آنها مانند راه اندازی یک دسته از دومینوها است. جایی که قبلاً برای Control Center به بالا سوایپ می‌کردم، اکنون ویجت ها را نشان می‌دهد. اگر Control Center را می‌خواهم اکنون باید دکمه کناری را فشار دهم. برنامه ها ظاهر جدیدی دارند و یک عارضه جانبی آن این است که من از تاج دیجیتال بسیار بیشتر از گذشته استفاده می‌کنم.

WatchOS 10 ویجت ها را به شکلی بزرگ باز می‌گرداند

وقتی اپل در WWDC ماه گذشته پیش نمایش watchOS 10 را ارائه داد، مطمئن نبودم که در این مورد چه احساسی داشتم. در ظاهر، به نظر نمی‌رسید که تغییری ایجاد کند – حداقل نه به شکلی که Apple Watch Ultra ایجاد کرد. اما پس از چند هفته با watchOS 10، متوجه تغییری در نحوه تعامل و تفکرم درباره Apple Watch شده‌ام.

من عاشق داده های فراوان هستم. وقتی به ساعتم نگاه می‌کنم، می‌خواهم چیزهای فراتر از زمان را بدانم. قبل از دویدن، می‌خواهم مچ دستم را تکان دهم و دما را ببینم تا بدانم آیا بطری آب حمل کنم یا نه. من همچنین می‌خواهم سریع به چیزها دسترسی داشته باشم. من نمی‌خواهم فهرستی از برنامه ها (یا یک شبکه لانه زنبوری سخت) را فقط برای تنظیم یک تایمر مرور کنم و ترجیح می‌دهم با Siri صحبت نکنم.

برای من، این بدان معناست که به طور پیش فرض از واچ فیس های پیچیده مانند Modular یا Modular Duo استفاده می‌کنم. این یک انتخاب سودمند است، اما از نظر زیبایی به اندازه ساعت های مینیمال مانند تایپوگراف یا کالیفرنیا خوشایند نیست. اینجاست که ویجت ها وارد می شوند.

صفحه ساعت جدید Palette خوب است، اما از آن دسته است که برای استفاده روزانه در گذشته قبل از ویجت از آن اجتناب می‌کردم.

ساعت اسنوپی سرگرم کننده ترین ساعتی است که اپل تا به حال ساخته است، زیرا از نشانه های متنی برای انیمیشن ها استفاده می‌کند.

تنها کاری که باید انجام دهم این است که انگشت خود را به سمت بالا بکشم. در نتیجه لیستی از ویجت ها را فراخوانی کرده‌ام که شامل برنامه های پرکاربرد من است. آنها بدون توجه به صفحه ساعتی که انتخاب می‌کنم، وجود دارند، که گزینه های بیشتری در مورد نحوه سفارشی سازی Apple Watch به بهترین شکل برای نیازهایم به من می‌دهد. بگویید من برای تمرکز کاری خود یک صفحه دید بدون حواس پرتی می‌خواهم، اما نمی‌خواهم این توانایی را فدا کنم که سریع ببینم چقدر با فعالیت هایم فاصله دارم. با ویجت ها، مجبور نیستم بنشینم، سرم را بخارانم، و محاسبات چند بعدی انجام دهم تا بفهمم کدام صفحه ساعت مینیمالیستی این امکان را برای من فراهم می‌کند.

خود ویجت ها می‌توانند اطلاعاتی را به دست بیاورند که یک عارضه کوچک اغلب نمی‌تواند. به عنوان مثال، من می‌توانم از صفحه نمایش جدید پالت استفاده کنم و همچنان به سمت بالا بکشم تا دما را برای پنج ساعت آینده ببینم. اگر نیاز به دیدن اطلاعات بیشتری داشته باشم، می‌توانم روی آن ویجت ضربه بزنم، و یک برنامه آب‌وهوای طراحی شده ظاهر می‌شود که اطلاعات را بسیار برجسته‌تر نشان می‌دهد.

بدون اینکه خودتان آن را امتحان کنید، درک اینکه چرا این با یک عارضه متفاوت است، دشوار است. چیزی که من فکر می‌کنم به آن خلاصه می‌شود انعطاف پذیری و سرعت کلی است. شما می‌توانید در یک لحظه چیزهای زیادی را از یک گرافیک خوب طراحی شده جذب کنید. مثل این است که اسکن یک بلوک متن در یک زبان لوگوگرافی، مانند چینی یا ژاپنی، سریعتر از انجام همین کار در انگلیسی است.

همه ویجت ها و complication ها یکسان ایجاد نمی‌شوند

همه ویجت ها و complication ها یکسان ایجاد نمی‌شوند. به عنوان مثال، برنامه Weather به عنوان یک ویجت بسیار مفیدتر از یک عارضه است. عکس این موضوع در مورد برنامه تایمر صادق است – این Complication سریعتر است. در Ultra، برای راه اندازی برنامه Workout، دکمه Action نمی‌توان شکست داد. در مورد اپلیکیشن Activity، بسته به صفحه ساعتی که از آن استفاده می‌کنید، بین ویجت ها و Complication ها رقابت است. نکته این است که ویجت ها به شما اجازه می‌دهند تا از صفحه نمایش های زیبایی با انعطاف پذیری بیشتری استفاده کنید، به خصوص اگر دوست دارید ساعت های خاصی را برای حالت های فوکوس برنامه نویسی کنید.

این مفهوم مختص Apple Watch نیست. ساعت های Wear OS سالهاست که دارای Tiles بوده‌اند و اساساً همین کار را انجام می‌دهند. تفاوت اصلی از نظر عملکرد این است که چرخش در هر ویجت تکی در Apple Watch بسیار ساده تر است. آنها از نظر فضا کارآمدتر هستند و حرکت به صورت عمودی سریعتر از افقی است، همانطور که Wear OS شما انجام می‌دهد. چیز دیگری که اپل دارد Smart Stack است. نکته “هوشمندانه” در مورد آن این است که در لیست ویجت هایی که به تازگی ساخته اید، WatchOS 10 از یادگیری ماشینی برای نشان دادن مرتبط ترین ویجت ها ابتدا بر اساس سرنخ های زمینه ای استفاده می‌کند. بنابراین آب‌وهوا و اخبار ممکن است اول صبح ظاهر شوند، در حالی که تقویم ممکن است یک ساعت قبل از جلسه بعدی شما جایگاه اصلی را داشته باشد. گاهی اوقات هوش مصنوعی آن را به درستی دریافت نمی‌کند – اما می‌توانید ابزارک ها را به اندازه کافی سریع ورق بزنید که مشکلی آشکار نباشد.

یکی از ویجت های مورد علاقه من، ویجت هایی است که سه Complication را با هم برطرف می‌کند.

در حال حاضر، شما محدود به ویجت های برنامه های بومی اپل هستید. من تصور می‌کنم زمانی که توسعه دهندگان برنامه های شخص ثالث با ویجت های خود شروع به کار کنند، بسیار سرگرم کننده تر و قابل تنظیم تر خواهد بود. امیدواریم که این برنامه توسعه دهندگان را نیز تشویق کند تا در برنامه های Apple Watch نیز خلاق باشند.

تنها نقطه ضعف این است که من یاد می‌گیرم چگونه ویجت ها را روی ساعت اضافه کنم، دائماً کنترل ها را خراب می‌کنم. من تقریبا یک دهه است که Apple Watch دارم که باید دوباره برنامه ریزی کنم. من طرفدار استفاده از دکمه کناری برای راه اندازی Control Center هستم، اما قبل از اینکه هر بار این کار را درست انجام دهم، لحظه‌ای داغ است. این مشکل برای همه نخواهد بود. بسیاری از شما خیلی سریعتر از من تطبیق می‌یابید و کاربران جدید تفاوت را نمی‌دانند.

برنامه ها و شبکه برنامه

برای جا دادن ویجت ها، همه برنامه های بومی اپل تغییر کرده اند. به طور کلی، همه چیز قابل خواندن تر شده است، انیمیشن ها نرم تر هستند، ناوبری درون برنامه بصری تر است، و در بیشتر موارد، اسکرول کمتری وجود دارد. به نظر می‌رسد به جای استفاده از یک انطباق بی‌هدف برگرفته از حافظه، در واقع از یک برنامه تلفن کوچک استفاده می‌کنم.

برخی از طراحی های مجدد جامع تر از بقیه هستند. به عنوان مثال، برنامه Workout تقریباً یکسان است، با این تفاوت که متن پررنگ‌تر است و می‌توانید تنظیمات برگزیده را برای هر فعالیت روی مچ دست مشخص کنید. با این حال، برنامه های Weather و Activity کاملاً متفاوت هستند. برنامه Weather طراحی مجدد مورد علاقه من از این دسته است. ظاهر آن نه تنها پر جنب و جوش تر است – بلکه نحوه ارائه اطلاعات در یک نگاه فوق العاده قابل هضم است. برنامه آب و هوا اکنون به شکلی است که مانند یک صفحه بزرگ طولانی است که برای یافتن اطلاعاتی که می‌خواهید در آن پیمایش می‌کنید. در watchOS 10، به جای اینکه هزاران سال به پایین پیمایش کنید تا احتمال باران را بیابید، فقط روی نماد سمت راست بالای صفحه ضربه بزنید و بارش را انتخاب کنید – و در آنجا با اعداد بوق زدن بزرگ است. اگر بخواهم پیش بینی ۱۲ ساعت آینده را ببینم، فقط یک بار به بالا می‌کشم. از برنامه ای به برنامه دیگر متفاوت است، اما به طور کلی جابجایی بین صفحه ها با حداقل ضربه، اسکرول و کشیدن انگشت آسان تر است.

باز هم، این چیزی است که ما باید ببینیم که چگونه توسعه دهندگان برنامه های خود را دوباره طراحی می‌کنند. تصور می‌کنم بعضی ها این کار را با حوصله انجام می‌دهند، در حالی که برخی دیگر دست و پا می‌زنند. در حال حاضر، من خوشبین هستم که توسعه دهندگان بیشتری آن را به درستی انجام دهند.

شاید بهترین تغییر مرتبط با اپلیکیشن، گرید باشد. آن شبکه لانه زنبوری خداحافظی که باید آن را نیشگون بگیرید و زوم کنید. در حین اینکه به دنبال آن برنامه با لوگویی که نمی‌توانید به خاطر بسپارید، زیر لب فحش دهید، دیگر وجود ندارد. در عوض، این یک ترکیب گرید/فهرست است. شما هنوز لوگوها را دریافت می‌کنید، اما آنها به شکل فهرست منظم تری قرار می‌گیرند. (کاربران Samsung Galaxy Watch متوجه خواهند شد که من در مورد چه چیزی صحبت می‌کنم.) من نمای شبکه ای را طوری ویرایش کرده‌ام که پرکاربردترین برنامه های من جلو و وسط باشند و برنامه هایی که کمتر استفاده می‌شوند پایین‌تر باشند. شما نمی‌توانید این کار را با قالب لیست معمولی که کاملاً حروف الفبا است انجام دهید. حالت جیگل هنوز هم در چنین صفحه نمایش کوچکی دردسرساز است، اما ارزشش را دارد.

تناسب اندام “کمی ناخوشایند”

بزرگ‌ترین به‌روزرسانی های تناسب اندام امسال برای دوچرخه سواران است، و من یک خطر ایمنی عمومی برای هر دوچرخه غیر ثابتی هستم. بنابراین نمی‌توانم در مورد اینکه این ویژگی های جدید دوچرخه سواری چقدر خوب کار می‌کنند، نظر بدهم.

به طور مشابه، من این شانس را نداشته ام که به پیاده روی بروم و ویژگی های نقشه برداری جدید در watchOS 10 را امتحان کنم. من در این ماه با پارک ملی آکادیا مقابله خواهم کرد و زمانی که این ویژگی ها را در یک محیط ارگانیک آزمایش کردم گزارش خواهم داد.

نحوه سازماندهی مجدد جوایز در برنامه Activity در ساعت را دوست ندارم. من آن را در برنامه تناسب اندام در آیفون بسیار بیشتر دوست دارم.

با این حال، برنامه Fitness Plus چند به‌روزرسانی معنی دار دریافت کرده است. وقتی می‌خواهم تصمیم بگیرم در کدام کلاس شرکت کنم گم می‌شوم، اما اکنون می‌توانید برنامه های تمرینی سفارشی را برنامه ریزی کنید. بنابراین اگر بخواهم در روزهای بدون دویدن روی هسته ام تمرکز کنم، می‌توانم به برنامه بگویم که می‌خواهم تمرینات هسته ای، پیلاتس و یوگا را در روزهای سه‌شنبه و پنج‌شنبه برای چهار هفته آینده، مجموعاً 30 دقیقه انجام دهم و مشخص کنم که کدام مربی را ترجیح می‌دهم. سه شنبه ها، اعلانی دریافت می‌کنم، و وقتی برنامه را باز می‌کنم، یک کلاس را می‌بینم که مجموعاً 30 دقیقه است. به همین ترتیب، می‌توانید Stacks یا لیست های پخش کلاس تمرینی ایجاد کنید. بنابراین اگر بخواهم 10 دقیقه قدرت، 10 دقیقه استقامت و یک خنک کننده 10 دقیقه ای انجام دهم، می توانم آنها را در صف قرار دهم و اجازه بدهم به طور خودکار بازی کنند. اینها به‌روزرسانی های نوجوانانه هستند، اما هر چیزی که هنگام ایجاد یک عادت ورزشی اصطکاک را کاهش دهد، از آن استقبال می‌کنم.

از جنبه سلامت، WatchOS 10 ثبت خلق و خو را معرفی می‌کند. اشکال انتزاعی وجود دارد! شما مانند یادآورهای تنفسی یادآوری دریافت می‌کنید! همچنین می‌توانید در مورد آنچه که باعث می‌شود احساس خاصی داشته باشید، زمینه اضافه کنید و به مرور زمان، در برنامه Health مقداری زمینه سازی را دریافت خواهید کرد.

من آن را دوست ندارم، اما بیشتر ویژگی های برنامه Mindfulness متعلق به من نیست. (اگرچه مدیتیشن ها در Fitness Plus خوشایند هستند!) من نمی‌گویم ارزش ذاتی وجود ندارد. اینها ابزارهای اساسی، در دسترس و محتاطانه برای شروع هستند. به عنوان مثال، من در درمان سلامت روانی خود بسیار جلوتر هستم – می‌دانم چه چیزی برای من مفید است و یادآوری های بیشتری برایم اینطور نیست. همین امر در مورد آزمون های ارزیابی افسردگی و اضطراب نیز صدق می‌کند. این ویژگی ها مانند خزیدن قبل از برداشتن قدم های کودک هستند. آنها جایگزین مناسبی برای مراقبت های بهداشت روانی نیستند، و اصلا برای این منظور طراحی نشده اند.

سایر یادداشت ها و مشاهدات

صفحه ساعت اسنوپی بسیار لذت بخش است. این مقدار مناسب برای بزرگسالان است و در عین حال برای بچه ها جذاب است. اما بهترین بخش این است که از سرنخ های متنی برای اطلاع رسانی به انیمیشن هایی که می‌بینید استفاده می‌کند. به عنوان مثال، من در روز چهارم ژوئیه برای شنا رفتم و به پایین نگاه کردم تا اسنوپی را در حال شیرجه زدن در استخر ببینم. در روزهای گرم، پسر من در حال خوردن بستنی است. در روزهای بارانی او یک چتر حمل می‌کند. حتی انیمیشن هایی وجود دارند که موقعیت واقعی عقربه های ساعت را تعیین می‌کنند. من می‌خواهم بیشتر از این نوع واچ‌فیس متنی در آینده ببینم!

صفحه ساعت جدید خوب است. اگر رنگ ها و حالات را دوست دارید خوب است، اما اسنوپی نیست.

برنامه تناسب اندام در iPhone نحوه مشاهده جوایز را مجدداً تنظیم می‌کند و آنها را بهتر سازماندهی می‌کند، بنابراین اسکرول بسیار کمتری انجام می‌شود. از آنجایی که برنامه Fitness (و کتابخانه Fitness Plus) از نظر بصری شلوغ تر می‌شود، بسیار مورد نیاز است. به دلایلی، فکر نمی‌کنم سازماندهی مجدد در برنامه Activity در مچ دست به خوبی ترجمه شود.

تاکید بیشتری بر روی عکس های مخاطبین وجود دارد. عکس های کوچک مخاطبین خود را در کنار نام آنها در برنامه پیام ها می‌بینید. آنها در بخش اشتراک گذاری برنامه Activity هستند. تماس های صوتی FaceTime نیز! چهره دوستان خود را همه جا خواهید دید!

می‌توانید موقعیت مکانی خود را از طریق پیام ها برای دوستان ارسال کنید! شما فقط روی یک دکمه ضربه بزنید و بوم کنید.

زمان در نور روز یک معیار عجیب برای بزرگسالان است. ممکن است بخواهید به عنوان والدین این موضوع را تحت نظر داشته باشید، اما به عنوان بزرگسال… فکر می‌کنم همه ما تصور خوبی داریم که آیا خون‌آشام‌هایی هستیم که به کیبوردمان زنجیر شده‌ایم یا افرادی که در فضای باز هستند.