درام متفکرانه فام تین آن به نام «در درون پوسته پیله زرد» مرز بین سوررئالیسم و رئالیسم، ایمان و از دست دادن را در جستجوی فروکش کرده برای هدف در پی یک تراژدی محو می کند. تین (Le Phong Vu) مرد جوانی در سایگون است که به عنوان فیلمبردار عروسی کار می کند و از گذراندن اوقات فراغت خود با دوستان لذت می برد. فیلم درون پوسته پیله زرد را در ادامه بررسی کرده ایم.
پس از تصادف با موتور، خواهرشوهرش را می کشد، او برای مراقبت از برادرزاده اش دائو (نگوین تین) قدم برمی دارد و برای مراسم تشییع جنازه به زادگاه روستایی خود برمی گردد و دائو را با اقوامش در حومه شهر به خانه جدیدش می آورد. اکنون، او باید برادر بیگانه خود را پیدا کند، اما این سفر گفتگوهای بیشتری را در مورد ایمان و مرگ در طول راه به ارمغان می آورد. در سفرش، رویاهای تین زیاد می شود و مرز بین واقعیت و خیال را محو می کند.
برنده جایزه دوربین طلای بهترین فیلم اول از جشنواره فیلم کن، «Inside the Yellow Cocoon Shell» فیلمی زیبا است. این فیلم به نویسندگی و کارگردانی آن، تین را در سفر خود با سرعتی ثابت دنبال می‌کند و زیبایی‌های طبیعی روستایی ویتنام را با جزییات بدیع، از کوه‌های سرسبز گرفته تا آسمان‌های مه آلود که به کیفیت اثیری روایت فیلم می‌افزاید. فیلم‌برداری دین دوی هانگ به همان اندازه جهت آن اندازه‌گیری می‌شود، مانند لحظاتی که افراد را با دقت از درها و پنجره‌ها قاب می‌کنند – تقریباً به روش جان فورد – برای القای حس تعلق و سفر. سپس نماهای دور وجود دارد که باعث می شود تین و مشکلاتش از دور کوچک به نظر برسند و از منظری به تصویر بزرگتر نگاه کنند که تین نمی تواند آن را ببیند. به عنوان اشاره ای به کار An به عنوان فیلمبردار عروسی، نه تنها نمونه ای از Thien را در اوایل کار می بینیم، بلکه این نمای “پشت اتاق” را در خدمات خواهرشوهرش می بینیم – مشاهده ای و حذف شده تا یک معین. وجود دارد اما هنوز هم بسیار حاضر است.
فیلم درون پوسته پیله زرد از آن دسته سینمای کندی است که تماشاگر با افکار و تعابیر خود خلأهای داستان و لحظات سکوت را پر می کند. این به گونه ای ساخته شده است که احساس غوطه وری داشته باشید، تقریباً انگار با Thien بیرون در هوای مرطوب و جاده گل آلود نشسته ایم. وقتی او با موتورش بر روی تپه‌ها و هکتارها از فضای سبز سرسبز می‌رود، لحظه‌ها را احساس می‌کنیم، به آرامی به سؤالات بی‌پایان دائو پاسخ می‌دهد، و برای گوش دادن به داستان‌های بزرگان محلی توقف می‌کند، در حالی که دوربین روی این شات‌های طولانی تاثیرگذار با کنترل بسیار کنترل‌شده می‌چرخد. حرکت حداقلی، اینچ به اینچ زوم کنید تا جایی که فضا به درستی کادر دوربین را پر کند، تقریباً گویی این یک عکس زنده از یک مستند است و نه یک لحظه با دقت صحنه سازی شده. وقتی شخصیت‌های فرعی (بازیگران همگی بازیگران غیرحرفه‌ای هستند) به مونولوگ‌های طولانی‌تری درباره گذشته و رویاهای خود، بدون بریدگی یا حرکات ناگهانی، تأثیرگذارتر می‌شود. تنها چیزی که باقی می ماند سکون و داستان نویس است.
سفر معنوی درونی تین نیز در جزئیات بصری و روایی فیلم درون پوسته پیله زرد منعکس شده است. عیسی روی صلیب چندین بار در طول فیلم دیده می شود، از دیوارها و دکور مراسم تشییع جنازه گرفته تا پنهان شده در میان نیزارهای یک رودخانه. فراتر از تصاویر مسیح، دوست قدیمی تین، تائو (Nguyen Thi Truc Quynh)، در شهر قدیمی خود یک راهبه و معلم می شود. در سفرهایش برای یافتن برادرش، موتورش از کار می افتد و تین از یک سامری خوب کمک می گیرد که او را به مکانیکی می رساند. اگرچه به نظر می رسد که دین او را شکست داده است، اما به هر دو روش کوچک و قابل توجه در اطراف او وجود دارد. چیزی در مورد زیبایی طبیعی سفر او به اندازه نشستن در یک تخته کلیسا زیر نورهای کالیدوسکوپی پنجره های شیشه ای رنگارنگ احساس آرامش می کند.
عبور مراقبه تین از روستاهای ویتنامی ممکن است به عنوان جستجو برای برادرش آغاز شده باشد، اما فیلم زمان زیادی برای غوطه ور شدن در زیبایی و پیچیدگی های تلاش برای درک مرگ یا یافتن هدف در ایمان فراهم می کند. به نوعی، این اقامت معنوی با زندگی شهری تین که مملو از کار و دوستان بود، در تضاد است، کمتر از آن زمان انفرادی مورد نیاز برای فکر کردن به سؤالات سخت تر زندگی. هیچ پاسخی برای حذف دقیق «درون پوسته پیله زرد» وجود ندارد. ما قرار است نتیجه‌گیری‌های خود را از جستجوی روح Thien پیدا کنیم – به دیگران و خودمان گوش دهیم تا آنچه را که در جستجوی خود برای تحقق معنوی دنبال می‌کنیم.
