بررسی بازی شعار – فرصت از دست رفته

The Chant یک تجربه جذاب با وعده های زیادی است، اما بسیاری از مسائل مانع از اوج گرفتن آن به ارتفاعات می شود. بررسی بازی شعار را در ادامه بخوانید.

بازار بازی های ترسناک بقا با سرعتی سریع در حال رونق است و تعداد زیادی بازی در چپ، راست و مرکز منتشر می شوند. اما یک مشکل رایج در مورد این نسخه ها این است که آنها سعی می کنند بارها و بارها نت های مشابه را بزنند، البته با درجات مختلف موفقیت. آخرین بازی Brass Token The Chant در نگاه اول یک بازی ترسناک مشابه به نظر می رسد، اما به زودی می تواند خود را از بقیه بسته ها با مکانیک منحصر به فرد خود متمایز کند که نمایی از یک تجربه عالی را ارائه می دهد. اما یک طرح ضعیف، ارزش تولید ضعیف، و کاستی‌های گیم‌پلی، نقاط قوت این بازی را در بر می‌گیرد و The Chant در نهایت تجربه‌ای مناسب است که واقعاً از پتانسیل‌هایش کم است.

The Chant با فرار از میان گروهی از مردم شروع می شود و سعی می کنید از مراسمی که در پس زمینه یک جزیره گرمسیری برگزار می شود فرار کنید. پس از آن بخش کوتاه گیم‌پلی، داستان به گذشته کاهش می‌یابد، جایی که متوجه می‌شویم که شخصیت ما جس از مشکلات روانی شدیدی رنج می‌برد که سعی می‌کند با مرگ یکی از عزیزان کنار بیاید.

دوستش کیم از او می‌خواهد که به یک خلوتگاه جزیره ملحق شود که در آن مدیتیشن می‌کنند و انواع فعالیت‌ها را برای رسیدن به آرامش انجام می‌دهند، که ما را به جزیره‌ای دور می‌برد که در آن بازی در درجه اول جریان دارد.

یک طرح ضعیف، ارزش تولید ضعیف و کاستی‌های گیم‌پلی، نقاط قوت این بازی را در بر می‌گیرد و The Chant در نهایت تجربه‌ای مناسب است که واقعاً از پتانسیل‌هایش کم است.»

به محض اینکه به آنجا رسیدید، همه چیز شروع به خراب شدن می کند و به زودی جس خود را در نبردی با نیروی کیهانی گرفتار می بیند که به نظر می رسد پیوندهای عمیقی با تاریخ جزیره و خانواده بنیانگذار عقب نشینی دارد. داستان به خودی خود امیدوارکننده شروع می شود، و هر شخصیت گذشته ای همدلانه دارد که آنها را قابل ربط می کند. اما پس از آن همه چیز، از قوس های شخصیت گرفته تا افشاگری های طرح، آنقدر سریع اتفاق می افتد که به زودی با تدبیرهای فراوان تبدیل به دردسر می شود.

به عنوان مثال، چگونه ممکن است فردی که از نظر ذهنی ضعیف مانند جس است، در لحظاتی بدون توجه به یک قاتل هیولا وحشی تبدیل شود، یا چرا او در وهله اول جان خود را به خطر می اندازد تا افرادی را که آشکارا با یک سازمان درگیر درگیر بودند به جای فرار از دست، نجات دهد. جزیره برای خوبی؟ اینها سوالاتی هستند که در ذهن من وجود داشت، اما داستان به این نگرانی ها توجه چندانی نمی کند زیرا با سرعتی سریع پیش می رود.

بازی همچنین دارای یک عنصر انتخاب است، به طوری که جس می تواند در طول نقاط داستان از بین گزینه های دیالوگ انتخاب کند. اما در طول تجربه ، آنها تأثیر کمی بر نتیجه واقعی داشتند به جز پاسخ‌های متفاوت از مکالمات – که باعث می‌شود سیستمی بی‌اهمیت به نظر برسد که هیچ هدف واقعی را دنبال نمی‌کند. خود داستان به موضوعات حساسی مانند تروما، روان پریشی، حملات پانیک می پردازد-اما به دلایل ذکر شده، به ندرت به آن موضوعات توجه می کند -و در عوض، داستان به یک داستان عمومی تبدیل می‌شود که در آن قهرمان داستان باید برای نجات این روز به هدف قیام کند و شر را بیرون کند. در بیشتر موارد به اندازه کافی خوب است، اما می توانست خیلی بهتر باشد.

«داستان به خودی خود موضوعات حساسی مانند تروما، روان پریشی، و حملات هراس را لمس می کند – اما به ندرت در مورد آن موضوعات عدالت را رعایت می کند – و در عوض، داستان به یک داستان عمومی تبدیل می شود که در آن قهرمان باید برای نجات روز به هدف قیام کند و شر را از بین ببرد. ”

The Chant با گیم پلی خود کارهای جالبی انجام می دهد و عناصر ترسناک سنتی بقا را با مکانیک های اکشن ترکیب می کند تا تجربه ای منحصر به فرد داشته باشد. ess دارای 3 آمار اصلی است – روح، بدن و ذهن. ذهن بر سلامت عقل شما حاکم است، و اگر این میزان از حد معینی کاهش یابد، جس شروع به حملات پانیک می کند. روح سنج برای حملات خاص استفاده می شود و وضعیت بدن اساساً سلامت شما است. شما می توانید در هر زمانی با مدیتیشن، نقاط روحی را با انرژی ذهن عوض کنید، و برای اطمینان از بقای همیشه، رعایت این مترها ضروری است.

شما باید با جمع آوری گیاهان و ریسمان ها از محیط، سلاح بسازید، که می توان از آنها برای شکست دادن دشمنان از طریق ترکیبی از حملات سبک و سنگین استفاده کرد. جس می تواند سلاح های مختلفی بسازد و ذخیره کند و هر کدام نقاط قوت و ضعف خاص خود را دارند. به عنوان مثال، چوب آتش باعث آسیب آتش به حریفان می شود، در حالی که چوب جادوگر به کسب انرژی روح با هر ضربه کمک می کند. گونه‌های مختلف دشمنان نسبت به انواع مختلف سلاح‌ها ضعیف هستند، بنابراین بسته به موقعیت، ترکیب و تطبیق چیزها ضروری است.

همانطور که در داستان پیشرفت می کنید، توانایی های روحی مانند توانایی کاهش زمان، دفع حریفان از طریق یک انفجار شوک یا رشد میخ های مخرب از زمین را نیز به دست می آورید. علاوه بر این، می‌توانید تله‌ها بگذارید و از پرتاب‌کننده‌ها بر روی دشمنان خود استفاده کنید تا در حملات آسیب بیشتری دریافت کنید. بین همه اینها و توانایی جاخالی دادن حملات و مقابله با حملات ذهنی با فشار سریع یک دکمه، The Chant دارای گزینه های قابل توجهی در بخش گیم پلی است.

با پیشروی در داستان، توانایی‌های روحی مانند توانایی کم کردن زمان، دفع حریفان از طریق یک انفجار شوک یا رشد میخ‌های مخرب از زمین را نیز به دست می‌آورید.

اما یک مشکل اصلی در مبارزه این است که واقعاً بی‌رحمانه به نظر می‌رسد و این در درجه اول به دلیل دو چیز است. اولاً، انیمیشن‌ها واقعاً بی‌نظیر هستند، و این منجر به مشکلات زیادی می‌شود، از هیت‌باکس‌های نادرست گرفته تا حرکات آهسته و حتی گیر کردن بین گروه‌های دشمن. مسئله دوم این است که دشمنان واقعاً به حملات شما واکنش نشان نمی‌دهند، زیرا با واکنش اندکی آسیب زیادی وارد می‌کنند، که می‌تواند مبارزات کسل‌کننده‌ای را ایجاد کند که به نظر می‌رسد برای همیشه ادامه داشته باشند.

طراحی سطح به خودی خود مناسب است و شما می توانید مکان های مختلفی از مسیرهای جنگلی گرفته تا معادن و فانوس های دریایی را کشف کنید. هر یک از این مکان‌ها دارای مسیرهای جانبی متعددی هستند که می‌توانید کاوش کنید، که به شما پاداش می‌دهد با منابع ارزشمند و یادداشت‌های اضافی، که از اولی می‌توان برای کسب مهارت و افزایش آمار از طریق درخت مهارت استفاده کرد. این ارتقاءها به غیر از افزایش آمار، چیز زیادی به نام تغییرات گیم پلی ارائه نمی دهند، بنابراین می توانست از تنوع در این معنا استفاده کند.

خود پازل ها به ندرت چالش ایجاد می کنند و بیشتر آنها شامل آوردن آیتم های مختلف از چندین اتاق و ترکیب آنها در یک آیتم کلیدی است که برای پیشرفت به اتاق بعدی لازم است. ارائه بصری نیز بسیار ضعیف است، به خصوص وقتی صحبت از مدل های شخصیتی می شود که فاقد جزئیات و بیان لازم برای ارائه دیالوگ هایی هستند که به طور شگفت انگیزی به خوبی توسط کل بازیگران ارائه می شوند. خود محیط‌ها فاقد هر گونه احساس ترس هستند و با بافت‌های کمتر از ستاره‌ای و استفاده بیش از حد از فضاهای تاریک برای ناراحت کردن بازیکن، احساس بی‌جانی می‌کنند. وقتی صحبت از ارائه به میان می‌آید، کمبود پولیش قابل مشاهده است، و این واقعاً در یک بازی ترسناک مانند این ظاهر می‌شود.

“اما یک مشکل اصلی در مبارزه این است که واقعاً زمخت به نظر می رسد، و این در درجه اول به دلیل دو چیز است – انیمیشن های جنکی و آسیب رساندن به دشمنان اسفنجی.”

در مجموع، پس از مدتی لذت بردن از The Chant واقعاً سخت می شود زیرا این مسائل شروع به تبدیل شدن به مزاحمت های بزرگتری در راه لذت می کنند. مواقعی وجود دارد که به معنای واقعی کلمه با خود کلنجار می روید تا به راه خود ادامه دهید، زیرا ارائه بصری ضعیف و سیستم های گیم پلی درهم و برهم مدام با لذت کمی که در لحظاتی که بازی کلیک می کنید، دست و پنجه نرم می کند. و این مایه شرمساری است زیرا جایی در زیر پوشش ضخیم این مسائل – یک بازی وجود دارد که با ترکیبی از مکانیک های ترسناک و اکشن واقعاً منحصر به فرد است.

اما The Chant سعی می‌کند خیلی کارها را همزمان انجام دهد، و اتفاقی که می‌افتد این است که همه چیز در این تعقیب به هم می‌ریزد – و هیچ یک از این عناصر عشق و فرصتی برای درخشیدن به آن اندازه که می‌توانند به دست نمی‌آورند. علاوه بر این، یک طرح توسعه نیافته که با مضامین سنگین و شخصیت‌های خوب نوشته شده در کنار یک نمایش بصری ضعیف، عدالت را رعایت نمی‌کند نیز به احساس فرصت از دست رفته بازی کمک می‌کند. The Chant به هیچ وجه بازی بدی نیست، اما اگر زمان بیشتری را در فر می گذراند، می توانست خیلی بهتر باشد.

این بازی در پلی استیشن 5 بررسی شده است.