من از آن دسته افرادی هستم که فکر می‌کنند هر سال، سال خوبی برای سینماست بنابراین پیدا کردن ده فیلم برتر سال ۲۰۲۲ ، کار سختی نیست. با این حال، سال ۲۰۲۲ حقیقتاً استثنایی بود. در این مقاله به معرفی فیلم برتر سال 2022 می پردازیم.
فیلم برتر سال 2022
آیا فیلمسازان، بالاخره توانسته‌اند از برخی محدودیت‌ها و اضطراب‌های تولید فیلم در اوایل همه‌گیری کرونا رها شوند و انفجاری از انرژی و تخیل را به سینما هدیه دهند؟ یا آیا ما، به عنوان تماشاگر، بالاخره از خواب زمستانی دوران همه‌گیری و حتی کسالت قبل از آن بیدار شدیم و نسبت به قبل نگاه بازتری به قابلیت فیلم‌ها پیدا کرده‌ایم؟
هیچ پاسخ روشنی برای این سؤالات وجود ندارد، اما این از شکوه و عظمت فیلم‌های امسال نمی‌کاهد. در اینجا ده مورد از عناوین مورد علاقه من از سال ۲۰۲۲ را خواهید خواند، همراه با لیستی دلچسب از عناوین افتخاری که در پایان آورده شده است.
۱۰.فیلم برتر سال 2022 : All the Beauty and the Bloodshed
در سال ۲۰۱۷، عکاسی به نام نان گلدین (Nan Goldin)، که به تازگی دوره بازپروری خود را برای اعتیاد به اکسی‌کدون به پایان رسانده بود، گروهی به نام «Prescription Addiction Intervention Now» (PAIN) را تأسیس کرد تا خانواده ساکلر- نیکوکاران دنیای هنر و صاحبان Purdue Pharma – را وادار کند که مسئولیت خود را در این فاجعه گردن بگیرند.
این مستند به کارگردانی لورا پواترس (Laura Poitras)، هم پرتره‌ای از هنرمندی است که مدت‌هاست لنزه خود را بر روی اشخاص ترد شده از جامعه نگه داشته و هم گواهی است بر قدرت کنشگری پرشور و اعتراضات مدنی.
۹.فیلم برتر سال 2022 : The Inspection
جرمی پوپ در نقش یک مرد جوان بی‌خانمان که به دلیل نداشتن چاره‌ای دیگر در نیروی دریایی ثبت نام می‌کند، بازی فوق‌العاده‌ای ارائه می‌دهد. نیروی دریایی جایی است که او با ظلم و تعصب مواجه می‌شود، اما حس تعلق پیچیده‌ای نیز به آن پیدا می‌کند.
نویسنده و کارگردان، الگانس براتون (Elegance Bratton)، این داستان را براساس تجربه خودش ساخته و پرداخته است و به جای اینکه به دنبال پاسخ‌های آسان باشد، سوالات سخت را ریشه یابی می‌کند. همه ما باید جایگاه خود را در جهان پیدا کنیم. هیچ کس هرگز نگفته که این کار ساده خواهد بود.
۸. فیلم برتر سال 2022: فیلم Il Buco
در سال ۱۹۶۱، گروهی از غارشناسان جوان برای کاوش در عمیق‌ترین غار اروپا که ۷۰۰ متر زیر سطح زمین امتداد دارد، به حومه شهر کالابریا در جنوب ایتالیا رفتند.
میکل آنجلو فرامارتینو (Michelangelo Frammartino)، فیلمساز ایتالیایی، آن کاوش را دوباره خلق می‌کند و هیجان تحقیق در مورد عمیق‌ترین اسرار طبیعت را در برابر هیاهوی دنیایی که به سرعت در حال تغییر است، به تصویر می‌کشد. این یک فیلم هیجان انگیز و خیره کننده است که رفته رفته شما را هیپنوتیزم می‌کند.
۷.فیلم EO
ما اطلاعات کمی در مورد زندگی درونی حیوانات داریم. علم فقط تا یک جایی می‌تواند برای ما روشنگری کند. در هشتاد و چهار سالگی، کارگردان لهستانی یرژی اسکولیموفسکی (Jerzy Skolimowski) فیلمی درباره اودیسه الاغی به نام EO به ما ارائه داد که در سفری از لهستان به ایتالیا هم مهربانی و هم نامهربانی را تجربه می‌کند.
در لحظاتی تماشای EO سخت است، اما در نهایت اثری بسیار زیبا است. یادآور این حقیقت که ما باید با نهایت دقت مراقب دوستان حیوان خود باشیم.
۶. فیلم Tár
کیت بلانشت در نقش لیدیا تار، رهبر ارکستر فوق‌العاده ظاهر می‌شود، شخصیتی چنان زنده که تقریباً می‌توان باور کرد که او یک شخص واقعی است. اما چنین نیست. نویسنده و کارگردان، تاد فیلد (Todd Field) و بلانشت این شخصیت ظالم و باشکوه را از دنیای تخیلات احضار کردند.
این اثر جاه‌طلبانه و اغلب خنده‌دار (!) درباره زنی پیچیده و اغلب نه چندان دوست داشتی است که سخت کار می‌کند و برای آنچه می‌خواهد تلاش می‌کند. اما فیلم در مورد خود هنر نیز هست، هنر به عنوان نوعی رزق و روزی – سوختی برای بقا در جهانی اغلب بی‌رحم.
۵. فیلم Happening
حتی اگر انقدر به موقع ساخته نشده بود، چیزی از تنش و رادیکال بودن فیلم آدری دیوان (Audrey Diwan)، کارگردان فرانسوی، کم نمی‌شد.
این اثر که از کتاب خاطرات نویسنده برنده جایزه نوبل، آنی ارنوکس (Annie Ernaux) اقتباس شده است، در کاوش اینکه حاملگی ناخواسته چه معنایی برای یک زن می‌تواند داشته باشد، هم صریح و هم تاثیر گذار است. در اینجا این زن، دانشجویی جوان است که به زیبایی تمام توسط آناماریا وارتولومی به تصویر کشیده می‌شود.
۴. فیلم Elvis
الویس به کارگردانی باز لورمن (Baz Luhrmann) یک بیوگرافی ساده و سرراست از الویس پریسلی نیست. این اثر بیشتر یک لباس سرهمی پولک دار در قالب فیلم است: خیلی در آن راحت نیستید اما برازنده و پرزرق و برق است و دوخته شده تا بتوان با آن تخیل عظیمی را به تصویر کشید.
آستین باتلر، با گونه‌های شاهانه‌اش، چشمانی به نرمی آهی از روی اشتیاق، هم عظمت جسمانی و هم غم رویایی الویس را تداعی می‌کند. این فیلم دیوانه کننده اما همچنین مملو از عشق به پادشاهی است که ما لیاقتش را نداشتیم.
۳. فیلم Armageddon Time
در این درام نیمه زندگی‌نامه‌ای به کارگردانی جیمز گری (James Gray)، پال با بازی بنکس رپتا، دانش‌آموز کلاس ششم اهل کوئینز، باهوش اما بی‌تجربه، با یکی از معدود بچه‌های سیاه‌پوست کلاس خود، جانی (جِیلین وب)، دوست می‌شود، در حالی که از واقعیت‌های خاص زندگی دوستش بی‌اطلاع است.
انسان‌ها دوست دارند درباره زمان‌هایی که کار درست را انجام داده‌اند لاف بزنند، اما خاطرات زمان‌هایی که در آنها نتوانستیم درست عمل کنیم، از همه چیز دلخراش‌تر است. گری با این شکست‌ها دست و پنجه نرم می‌کند – و به راحتی خودش را نمی‌بخشد.
۲. فیلم Aftersun
ما در کودکی نمی‌دانیم که وقتی خودمان بزرگ شدیم، احساساتمان نسبت به والدینمان چگونه شکل خواهد گرفت. این قلمرویی است که شارلوت ولز (Charlotte Wells)، نویسنده و کارگردان اسکاتلندی در اولین کار خیره‌کننده‌اش در آن جست و جو می‌کند.
سوفی یازده ساله (فرانکی کوریو) با پدرش، کالوم (پاول مسکال خارق‌العاده) به تعطیلات می‌رود و در طی آن شروع به دیدن نقص‌ها و رنج‌های پدرش می‌کند. پس لرزه‌های ظریف این فیلم صمیمی و زیبا، مدت‌ها پس از اتمام تماشای آن، با شما باقی خواهد ماند.
۱. فیلم The Fabelmans
استیون اسپیلبرگ بیش از ۵۰ سال است که فیلم می‌سازد و در بسیاری از آنها رد پایی از زندگی خودش نیز وجود دارد. اما The Fabelmans شخصی‌ترین فیلم او تا به امروز است. فیلمی که حقیقت تلخ و شیرین کنار آمدن خانواده‌ها با استرس و بحران را به تصویر می‌کشد.
میشل ویلیامز و پل دینو در نقش میتزی و برت فیبلمن به ایفای نقش می‌پردازند و به عنوان والدین واقعی اسپیلبرگ ظاهر می‌شوند. بازی آنها یکی از بهترین‌های سال است، ظریف و عمیقاً تکان دهنده.
عناوین افتخاری:
Thirteen Lives (ران هاوارد)، A Decision to Leave (پارک چان ووک)، The Banshees of Insherin (مارتین مک دونا)، The Eternal Daughter (جوانا هاگ)، Jackass Forever (جف ترمین)، Good luck to You, Leo Grande (سوفی هاید)، Corsage (مری کرویتزر)، All That Breathes (شاونک سن)، Saint Omar (آلیس دیوپ)، Louis Armstrong’s Black and Blues (ساشا جنکینز)، Lady Chatterley’s Lover (لوره د کلرمونت تونر)، RRR (اس. اس. راجامولی) و Call Jane (فیلیس نیگی).
