پنج سال از شروع شورش کارگردان بوتس رایلی با عنوان «Sorry To Bother You» بر گفتگوها غالب شد. «Sorry To Bother You» با دستی ماهرانه که کمدی را با نقدهای اجتماعی تند می‌سازد، خلاقیت و مشارکت رایلی در سوررئالیسم آفریقایی را روی نقشه نشان می‌دهد. سبکی که او در آن فیلم به کار برد، ثابت می‌کند که یک قدم نیست، بلکه یک نقطه پرش است، زیرا او بار دیگر در سری جدید پرایم ویدیوی خود، سریال I’m a Virgo به پوچ گرایی و طنز خود می‌رسد.
سریال، کوتی (جارل جروم) یک مرد سیاهپوست 13 فوتی 19 ساله را دنبال می‌کند که در اوکلند بزرگ شده است. جروم که بیشتر به خاطر بازی دراماتیکش در نقش کوین در «Moonlight» بری جنکینز و کوری وایز در «When They See Us» اثر آوا دوورنی مورد توجه قرار گرفته است، با این سریال پاهایش را (به معنای واقعی کلمه) در قلمروی جدید و عجیب دراز می‌کند.
کوتی پناه گرفته است. پدر و مادر خوانده اش (مایک اپس و کارمن اجوگو) او را در خانه نگه می‌دارند از ترس اینکه وقتی مردم او را کشف کردند، او را نگاه کنند و در نهایت از او دور می‌شوند. آنها او را با پیش زمینه از غول هایی که پیش از او آمده‌اند، که اکنون فقط در قبرستان ها، آزمایشگاه های علمی یا موزه ها وجود دارند، هراسان نگه می‌دارند. بنابراین وقتی کوتی تصمیم می‌گیرد برخلاف میل آنها از خانه آنها خارج شود، ما به همان اندازه شک داریم اما شیفته این هستیم که جهان چگونه از او استقبال خواهد کرد. آنچه در پی می‌آید غوغایی مطلق از یک داستان است، مملو از فرهنگ کالی، عشق، دوستی و معاینه اجتماعی.
قد 13 فوتی طیف کمدی فیزیکی و شادی روزمره را اجرا می‌کند. اندازه Cootie از طریق CGI، دیدگاه های اجباری، و وسایل کاربردی در اندازه عروسک به دست می‌آید، که همگی بسیار خوب عمل می‌کنند. فوق العاده جذاب است و لذت آن حتی زمانی که باور کردنی نباشد همچنان باقی می‌ماند. از طریق سکانس های خنده دار، یاد می‌گیریم که او چگونه غذا می‌خورد، از حمام استفاده می‌کند و در نهایت، در یکی از خاطره انگیزترین لحظات سریال، رابطه جنسی برقرار می‌کند.
جروم بی دست و پا بودن فیزیکی و اجتماعی کوتی را با همدلی سرگرم کننده تجسم می‌بخشد. ساده لوحی او باعث می‌شود که او را مانند والدینش با مراقبت های محافظتی ببینیم. جروم بی دست و پا و کنجکاوی کوتی را بدون بچه انگاری کردن مدیریت می‌کند و در لحظات خنده دار، جنبه کمدی خود را نشان می‌دهد.
Absurdity واقعی ترین تعهد سریال است و نه تنها برای خنده بلکه برای پشتیبانی موضوعی نیز کاربرد دارد. والتون گوگینز یک بازیگر کامل برای نقش «قهرمان» را بازی می‌کند، یک میلیونر با لباس فوق العاده. او اساساً یک ابرپلیس استروئیدی است، بر فراز اوکلند پرواز می‌کند، اهمیت قانون و نظم را می ستاید، و به نوجوانان سیاهپوست هشدار می‌دهد که «سه یا چند نفر که لباس های مشابه می‌پوشند ممکن است به عنوان یک باند تحت تعقیب قرار گیرند». گوگینز در نمایش خود کاملاً دیوانه وار عمل می‌کند، اما این دقیقاً همان چیزی است که نمایش در یک آنتاگونیست مضحک به آن نیاز دارد.
قهرمان مشکلات پلیس را نشان می‌دهد، اما با در هم آمیختن آن نقطه با وسواس جهانی نسبت به ابرقهرمانان، سطح خود را ارتقا می‌دهد. کوتی کمیک های قهرمان را دوست دارد اما می‌آموزد که با مفاهیم دنیای واقعی، قهرمان محافظ مردم نیست، بلکه از لفاظی های طبقاتی و سرمایه داری آمریکاست. سرمایه داری در «I’m a Virgo» به طور کامل به نمایش گذاشته شده است. رایلی از پرداختن به عدم دسترسی به مراقبت های بهداشتی در یک قسمت به خصوص نکبت‌بار گرفته تا خط مقدم فرقه ای شبیه به استیو جابز که از کوتی به عنوان مسیحای خود نام می‌برند، عواقب آن را با از طریق جنبه های مختلف بررسی می‌کند.
حتی در بازنمایی های غیرشفاف، یکپارچگی تفسیر از بین نمی‌رود. هنگامی که یک مامور به کوتی نزدیک می‌شود و او را به عنوان مدل در مجموعه ای از اینستالیشن های مد انتخاب می‌کند که در آن او، یک مرد سیاهپوست غول پیکر، مانکن های سفیدپوست را به وحشت می‌اندازد، کوتی می‌داند که این موضوع “مشکل” است. با این حال او کیف را تعقیب می‌کند و ذره ای از حیثیت خود را فدای یک چک می‌کند.
سریال I’m a Virgo با فرمت بلوغ ادغام می‌شود و در عین حال به مبارزات آن دوران زندگی، به ویژه برای یک جوان سیاه پوست، وفادار می‌ماند. پیمایش دوستی، عشق های اولیه، و بال گشودن از چنگ والدین یکی از موانع جهانی است، اما یادگیری نحوه تحمل منظره سیاسی که هدفی را بر پشت شما می‌گذارد، سخت است. با فهرستی باورنکردنی از استعدادهای متحرک این دنیا، «I’m a Virgo» یک طنز تلخ، یک سند اجتماعی تپنده و یک مطالعه شخصیتی همدلانه است. شوخ طبعی رایلی، خلاقیت سوررئالیستی و تحقیقات اجتماعی ظریف، این مجموعه را به آثار پوچ گرایانه او اضافه می‌کند. اگر پنج سال دیگر هزینه چاپ سوم باشد، ارزش صبر کردن را دارد.
