هنگامی که سال گذشته فیلم «عبور قصاب» راه خود را در امتداد جشنواره آغاز کرد، به عنوان اولین باری بود که ستاره آن، نیکلاس کیج، یک وسترن بازی می‌کرد. این افشاگری آنقدر بعید به نظر می رسید که من بلافاصله به IMDb رفتم تا ببینم آیا حقیقت دارد یا نه. بررسی فیلم راه قدیم را در ادامه می خوانید.
به هر حال، با توجه به تعداد بسیار زیاد فیلم‌هایی که کیج در طول سال‌ها ساخته است و تعداد ژانرهایی که در آن زمان در آن نقش داشته است، قابل قبول به نظر نمی‌رسد که هایلی استاینفلد بتواند بیش از او نقش‌آفرینی کند. اما، همانطور که به نظر می رسد شگفت آور، معلوم شد که درست است.
در حالی که کیج چندین فیلم ساخته است که شامل عناصر و مضامین الهام گرفته از این ژانر است (از جمله “زندانیان سرزمین ارواح”، “خوک” و “بالا بردن آریزونا”)، “عبور قصاب” در واقع اولین بار بود که او تا به حال بارگذاری می کرد. کیسه های استعاری او و وسترن را به شیوه ای سرراست مورد بررسی قرار داد.
به نظر می رسد کیج مصمم به جبران زمان از دست رفته است، زیرا اکنون فیلم «راه قدیم» کارگردان برت دانوهو می آید، دومین ضربه او به این ژانر و نمونه ای بسیار سنتی تر از برداشت تجدیدنظرطلبانه تر در تلاش قبلی او. با این حال، در حالی که آن فیلم قبلی – حماسه ای آگاه از محیط زیست که در آن او نقش یک مرزنشین آخاب مانند را در جستجوی وسواس گونه برای دره مخفی گاومیش هایی که می تواند سلاخی کند – خالی از علاقه نبود، به نظر می رسد “راه قدیم” مصمم است ثابت کند که اجتناب قبلی کیج از این ژانر شاید یک حرکت عاقلانه بود.
کیج نقش کلتون بریگز را بازی می‌کند، یک تفنگچی خونسرد که در پیش‌گفتار فیلم به تجارت وحشیانه و خونین خود می‌پردازد. با این حال، وقتی داستان 20 سال بعد شروع می شود، او همه اینها را پشت سر گذاشته است.
اکنون، او با روث دوست داشتنی (کری ناپ) ازدواج کرده است که با او یک دختر کوچک به نام بروک (رایان کیرا آرمسترانگ) دارد و فروشگاه عمومی محلی را در شهر مجاور اداره می کند. اما، البته، همانطور که یک فیلم کمی بهتر گفته شد، فقط به این دلیل که او از گذشته گذشته است به این معنی نیست که گذشته با او تمام شده است.
یک روز، پس از آن که روت مجبور می شود تا قبل از باز کردن فروشگاه، بروک را به مدرسه برساند، گروهی از مردان به رهبری محکوم فراری جیمز مک کالیستر (نوح لو گروس) در گوشه و کنار قرار می گیرند.
او آنها را نمی‌شناسد، اما جیمز مطمئناً شوهرش را می‌شناسد – کولتون پدرش را درست جلوی چشمانش در زمانی که پسر کوچکی بود کشته است – و برای ارسال پیامی به او اقدام به قتل وحشیانه او می‌کند.
وقتی کولتون و بروک به خانه برمی‌گردند و متوجه می‌شوند چه اتفاقی افتاده است، طولی نمی‌کشد که او به حالت انتقام می‌رود تا به تعقیب قاتلان روث برود. یکی از مشکلات حضور بروک است، و زمانی که نقشه اولیه او برای مراقبت از او به نتیجه نمی رسد، او را همراهی می کند تا او را در تلاش خود ببرد.
در طول راه، او تیراندازی و مراقبت از خود را به او یاد می‌دهد، و ما در نهایت توضیح پویایی روابط سرد و عجیب آنها را یاد می‌گیریم – هیچ‌کدام نمی‌توانند احساساتی مانند غم و اندوه و ترس را به روش‌های «عادی» پردازش کنند.
این ممکن است برای روابط بین فردی مناسب نباشد، اما می تواند یک مزیت در هنگام عزیمت به نوع سفر خطرناکی باشد که آنها شروع کرده اند. در نهایت، آن دو به شهری می‌رسند که مک‌کالیستر در آن سال‌ها پیش با افرادش کنار گذاشته بود تا انتقام پیچیده‌اش را بسازد.
فیلمنامه کارل دبلیو لوکاس ملغمه‌ای از قطعاتی است که از دیگر فیلم‌های وسترن گرفته شده است («شاید واقعی» شاید بارزترین پیشینه باشد، به خصوص در دیالوگ‌های خیلی بی‌معنی) به همراه عناصری مانند «رودخانه» بدون بازگشت» و «نابخشوده»). همچنین لحظاتی وجود دارد که طرفداران کیج را به یاد کار قبلی‌اش می‌اندازد – تلاش قبلی برای مراقبت از بروک یادآور یکی از صحنه‌های بدنام‌تر از “Kick-Ass” است، و طرح اصلی برخی را شبیه به فیلم فوق‌العاده می‌کند. “خوک.”
با این حال، «راه قدیم» هرگز نمی‌تواند این عناصر را به یک روایت جذاب بپیوندد. برخی از توطئه‌های نقشه – مانند عزم مک‌کالیستر برای انجام نقشه انتقام‌جویانه وحشیانه و پر زحمت خود به‌جای شلیک به او در زمانی که فرصت داشت، همانطور که یوستیس (کلینت هاوارد) به او توصیه می‌کند – احمقانه می‌شوند. بعد از مدتی. (کافی است که بگوییم، اگر در یک باند غرب قدیمی هستید و عاقلانه‌ترین و عاقل‌ترین نصیحت از شخصیت کلینت هاوارد می‌آید، ممکن است بخواهید برای باند دیگری درخواست دهید.) یک عنصر بالقوه جذاب در ویژگی‌های عاطفی وجود دارد. در اختیار کلتون و بروک است، اما فیلم هرگز آن را به درجه قابل توجهی توسعه نمی دهد.
«راه قدیم» با آنچه که احتمالاً نقطه فروش اصلی آن است، یعنی اجرای قفس، مانع شده است. کار او لزوماً بد نیست (اگرچه چند لحظه وجود دارد که به نظر می رسد او در حال انجام یک حرکت خشک برای نوبت بعدی خود به عنوان دراکولا، از همه چیز است)، اما شخصیت اصلی او آنقدر معاصر است که به ناچار احساس می کند به شدت از آن خارج شده است. در چیزی که به معنای برداشت سنتی از غرب است.
(از آنجایی که “Butcher’s Crossing” بیشتر تفسیری بر این ژانر بود تا یک نمونه، حضور او در آنجا چندان عجیب نبود.) به عنوان آدم بد، ممکن بود عجیب بودنش بهتر باشد (در واقع گاهی اوقات Le Gros). به نظر می رسد که به طور فعال قفس قدیمی را به عنوان شرور پیچ خورده هدایت می کند). با این حال، به عنوان قهرمان – حتی قهرمانی که به همان اندازه شخصیت او دارای ویژگی های عجیب و غریب است – هرگز نمی تواند به ویژه قانع کننده باشد.
شاید اگر این روزها وسترن های بیشتری ساخته می شد، «راه قدیم» – که بیشتر یک اشتباه نیمه کاره است تا یک فاجعه کامل – ممکن بود کمی خوشایند یا حداقل بخشش آن آسان تر باشد. با این حال، در زمانی که به نظر می رسد علاقه به وسترن تئاتری در پایین ترین حد خود قرار دارد و حتی فیلمی به قدرتمندی و سرزنده بودن فیلم استادانه «مرده برای یک دلار» والتر هیل به سختی توجهی را به خود جلب می کند، حتی یک اشتباه به ظاهر کوچک مانند این، با فیلمنامه‌ای که بین بدبینی و حماقت، اجرای بی‌روح توسط کارگردان برت دانوهو، و ستاره‌ای تا حدودی اشتباه گرفته می‌شود، بزرگ‌تر از آنچه در غیر این صورت ممکن بود به نظر می‌رسد، ظاهر می‌شود. ممکن است وسترن هنوز کاملاً نمرده باشد، اما «راه قدیم» دقیقاً هیچ لطفی به آن نمی‌کند.
نظر شما درباره بررسی فیلم راه قدیم چیست؟
