نقد و بررسی فیلم کافتان آبی | The Blue Caftan

در مدینه ای در یکی از شهرهای شمال غربی مراکش، حلیم (صالح باکری) و همسرش مینا (لبنا عزبال) مغازه کوچکی دارند که متخصص در کافه های سنتی است. هنر این لباس که اغلب تشریفاتی است، در حال مرگ است. فیلم کافتان آبی را در ادامه بررسی کرده ایم.

وقتی حلیم، مردی ساکت و بی‌صدا که به نظر می‌رسد حدوداً چهل ساله است، شاگرد جوانی به نام یوسف (ایوب میسیویی) را استخدام می‌کند، مرد جوان آرام نیز قدردانی خاصی از اجزایی مانند نخ طلای بافته نشان می‌دهد. حلیم به استخدام جدیدش می گوید که از این کار «معلم» (استادی) باقی نمانده است. و مشتریان فروشگاه آنطور که ممکن است قدردانی کنند. آنها از زمان لازم برای تولید یک لباس کاملاً دستی شکایت دارند و می گویند که به دوخت ماشینی بسنده می کنند.

اما حلیم نمی کند. و مینا در تمام راه از او حمایت می کند. او مداخله‌ای را برای او انجام می‌دهد و زمانی که مشتریان برای ایجاد تناسب “مدرن” تر درخواست می‌کنند، بی‌صدا اما آشکارا خشمگین می‌شود. همانطور که یوسف یک دانش آموز مشتاق و مستعد است، او نیز دیوانه او نیست. حلیم به مینا می‌گوید: «فکر می‌کنم او واقعاً علاقه‌مند به یادگیری این هنر است. او فکر نمی کند. او معتقد است، مانند هر شخص دیگری، او را ترک خواهد کرد. و سپس حلیم فقط دیگری می گیرد. حلیم می گوید: «شاگردها روی درختان نمی رویند.

علاقه حلیم و یوسف به یکدیگر کاملا حرفه ای نیست. وقتی حلیم یک بخیه خاص را به یوسف می‌آموزد، او این کار را با حوصله و وقفه انجام می‌دهد، نه فقط برای بیان نظرش، بلکه برای شریک شدن از فضای صمیمی خاصی که در آن لحظه با یوسف در میان می‌گذارد. و البته مینا متوجه می شود. خارج از مغازه، فیلم حلیم را به یک حمام محلی تعقیب می کند، جایی که او با مردان رابطه جنسی برقرار می کند.

مینا به شدت بیمار است و مستعد سقوط است. با پیشرفت فیلم، قبول می کنیم که او در حال خروج است. حلیم علیرغم آرزوهایش، شوهری وفادار و کوشا است و بیش از احساس وظیفه این کار را انجام می دهد. بعداً در فیلم، او به یوسف می‌گوید که مادرش هنگام به دنیا آوردن او مرده و پدرش او را تحقیر کرده است. او در پایان می گوید: «مینا همه اینها را پاک کرد.

اوضاع در این تصویر دقیق، دلسوزانه و بی سر و صدا گیرا به نویسندگی و کارگردانی مریم توزانی، مطمئناً متشنج است. اما خود فیلم تسلیم تنش نمی شود. این احساسات سرکش را در حالی که زندگی شخصیت های محتاط را تحریک می کند به تصویر می کشد. کمی تجارت در مورد پارچه گم شده نشان می دهد که مینا کینه های خود را به شیوه ای کوچک نشان می دهد. مینا عزم در حال تکاملی دارد که کمی زندگی کند، تا قبل از اینکه تعدادش واقعاً زیاد شود، کمی خودانگیخته عمل کند. و یک اعتراف ناگهانی از یوسف وجود دارد که تأیید می کند که او از توجه حلیم آگاه است.

فیلم همه اینها و موارد دیگر را با تمرکز ثابت و مصمم در روز به تصویر می کشد. هیچ سخنرانی وجود ندارد. این افراد در جامعه‌ای زندگی می‌کنند که به شیوه‌ای که غرب انجام می‌دهد، ابراز وجود افراطی را تشویق نمی‌کند. احساسات از طریق اعمال بیان می‌شوند، مانند اینکه حلیم چگونه آشپزی خانه را به دست می‌گیرد، زمانی که مینا برای کار کردن خیلی بیمار می‌شود، یا زمانی که یوسف پس از یک دوری کوتاه دوباره خود را به حلیم و مغازه می‌چسبد.

و در تمام مدت، حلیم روی عنوان آبی کافتان کار می‌کند، به سفارش یکی دیگر از مشتری‌های fussbudget که نمی‌داند چقدر خوب است. او با حوصله ای متعالی یکی پس از دیگری بخیه می زند، هر دوخت یک عمل فردی با استرس متمایز است که پس از انجام آن، یک لباس زیبا و منحصر به فرد به دست می آید. پایان فیلم حلیم را نشان می دهد که آن را به تنها کسی که شایسته چنین هدیه ای است می دهد.