این مستند پرجنب‌وجوش و جذاب را می‌توان «هزارتوهای اومبرتو اکو» نامید. محقق، مقاله‌نویس، رمان‌نویس، مدرس و دانشمند ایتالیایی در سال 2016 در سن 84 سالگی درگذشت و تعداد زیادی کتاب، که بسیاری از آنها آثار عجیب و غریب باستانی هستند را نوشته است. او ارتباطات فرهنگی زیادی با سایر جهان برقرار کرد و یک محقق فرهنگ نیز بود. کاری که او انجام داد نشانه‌شناسی نامیده می‌شد که در آثار آکادمیک به نام گل سرخ و آونگ فوکو بسیار به چشم می خورد. فیلم A Library of the World را در ادامه بررسی کرده ایم.
نتیجه تحقیقات او حقیقت ضرب المثل کتاب مقدس را در مورد وجود چیز جدیدی در زیر خورشید نشان می دهد. بنابراین به نظر شما رمان آتش رنگ پریده ولادیمیر ناباکوف، شعری «جعلی» به دنبال «حاشیه‌نویسی» اضافه‌ای که به روایتی طعنه‌آمیز و در عین حال تراژیک می‌افزاید، نوعی پیروزی مدرنیسم است؟
خب، بله، اینطور است، اما در مجموعه اکو، یک کتاب قرن هجدهم از Themiseul de Saint-Hyacinthe به نام شاهکار یک ناشناخته وجود دارد که یک تفسیر ساختگی طولانی بر یک بیت است که توسط اکو در کتابش نوشته شده است.
این فیلم که توسط Davide Ferrario کارگردانی شده است، ترکیبی از فیلم‌های مصاحبه آرشیوی از Eco، صحنه‌های معاصر خانواده‌اش و دوستان دانشمندش است که به خواندن آثار اکو توسط بازیگران می‌پردازند. این لحظات آخر گاهی اوقات به سبکی به نمایش در می آیند که کمی زیبا می شود (کامل با انیمیشن)، اما تا حدودی وسعت افکار اکو را منتقل می کند.
در این مستند عکس‌های زیبایی از کتابخانه‌های برجسته در سراسر جهان نشان داده می شود. در اینجا داستان Eco Origin زیاد وجود ندارد. او داستان خنده‌داری را تعریف می‌کند که چگونه در دوران دانشجویی با یک مدیر تئاتر قرار گذاشت تا با دوستانش بتواند نمایش ها را رایگان ببینند. او مغز ما را منبع “حافظه ارگانیک” می نامد. کتاب های فیزیکی، حافظه گیاهی هستند. تراشه های سیلیکونی موجود در تلفن ها و رایانه های ما نشان دهنده حافظه معدنی هستند.
یک خاطره خوب همیشه چیز خوبی نیست. اکو از یکی از نویسندگان مورد علاقه خود به نام خورخه لوئیس بورخس استناد می کند که داستان کوتاه Funes، The Memorious درباره مردی است که همه چیز را به خاطر می آورد. اکو به صراحت می گوید: «یک حافظه خوب یک حافظه انتخابی است. از این رو، طبق گفته اکو، اینترنت «طبق گفته فونز» دایره المعارف است.
او فکر می کند که فقط در داستان است که با حقایق غیرقابل انکار مواجه می شویم. تا به امروز، برخی از مردم اصرار دارند که جهان مسطح است.
از آنجایی که این مستند قصد دارد زندگی، کار و کتاب‌های اکو را معرفی کند، جریان‌های تاریک‌تری را که کشف کرد دنبال نمی‌کند. خنده‌دار است وقتی اکو خود را با نویسنده کتاب کد داوینچی دن براون مقایسه می‌کند و می‌گوید: «من و او کتاب‌های مشابهی را خواندیم. فقط او آن ها را باور کرد.»
وقتی اکو از جعل یهودی ستیزی بزرگان صهیون صحبت می کند چندان خنده دار نیست. از آنجایی که اکو می‌دید که چگونه کلام مکتوب می‌تواند واقعیت را انعطاف‌پذیر کند، همواره از آن واقعیت سخن می‌گفت و در عین حال از اینکه ادبیات می‌تواند آن را تحریف کند، از برخی جهات لذت می‌برد.
نظریه پردازی او در مورد اینکه آیا سر فرانسیس بیکن آثار شکسپیر را نوشته است یا خیر، خنده دار و کم ارزش است. بهترین راه برای کاوش در دنیای اکو از طریق مجموعه آثار واقعی او است.
