نقد و بررسی فیلم Great Expectations

تک ستاره ای که من به اقتباس از “Great Expectations” چارلز دیکنز انتخاب کردم متعلق به افراد زیر است: اولیویا کولمن، با بازی عالی در نقش خانم هاویشم. متیو نیدهام، مت بری، با یک نقش کوتاه. اوون مک دانل به عنوان آهنگری مهربان و اشلی توماس به عنوان وکیل با اعتماد به نفس فوق العاده. فیلم Great Expectations را در ادامه بررسی کرده ایم.

این پنج بازیگر در حال اجرای اثری هستند که به قدری بد نوشته شده و آنقدر پیش پا افتاده کارگردانی شده است (و عکسبرداری شده و امتیازدهی شده است) که تماشا کردن کامل آن یک چالش برای هر بیننده ای است.

پیپ گارجری (فیون وایتهد) یتیمی است که در کنت ساحلی با شوهر خواهر آهنگر خود جو (مک دانل) و خواهر بدخلقش سارا (هیلی اسکوایرز) زندگی می‌کند. مانند بسیاری از یتیمان دیکنز، پیپ رویای یک زندگی بزرگ را در سر می‌پروراند که در آن مجبور نباشد تجارت جو را ادامه دهد. او می‌خواهد به جهان سفر کند. دیوانه ثروتمند محلی، آملیا هاویشام (کولمن)، که از خشم به خاطر رها شدن توسط محراب پیچ خورده است، در حالی که سلامت عاطفی و روانی دختر خوانده اش استلا (شالوم برون-فرانکلین) را از بین می‌برد، با لباس عروس زندگی می‌کند. پیپ برای خدمت به عنوان یک همراه برای استلا استخدام می‌شود. دوشیزه هاویشام این جفت را مشاهده می‌کند و استلا را تشویق می‌کند که با او به طور وحشیانه رفتار کند. یک خیرخواه ناشناس هزینه سفر پیپ به لندن برای زندگی را تامین می‌کند، جایی که او با رئیس جدیدش، آقای جگرز (توماس) آشنا می‌شود. آنها با هم تلاش می‌کنند تا امپراتوری تجارت ادویه بنتلی درامل (نیدهام)، مردی هوس باز که با استلا نامزد کرده بود را سرنگون کنند.

اگرچه اکثر بازیگران اجراهای جالبی ارائه می‌دهند، اما هر کدام از آنها از شخصیت هایشان به ژانرهای مختلفی تعلق دارند. برداشت کولمن در مورد هاویشم جذاب است و هر کلمه را نه با غم و اندوه، بلکه با خشم سمی و میل جهنمی برای انتقام از هر مردی که پیدا کند آغشته می‌کند. Pumblechuck بری کار زیادی برای انجام دادن ندارد، اما سایه روشن و تاریک شخصیت می‌توانست لایه های بیشتری به صحنه های روستای پیپ اضافه کند (هدف دقیق او در کتاب همین است). همین امر در مورد مک دانل نیز صادق است، در حالی که توماس جگرز متعلق به یک فیلم استیمپانک است. اما استیون نایت، نویسنده و خالق سریال، از انسجام رنج نمی‌برد. در عوض، این نوشته بیشتر شبیه ترکیبی از «شرلوک هولمز»، «پیکی بلایندرز» رابرت داونی جونیور (که نایت آن را خلق کرد) به همراه مجموعه ای از جهان سازی اپرایی به سبک «بازی تاج و تخت» به نظر می‌رسد. چه کسی می‌دانست که چگونه تاریکی و ناامیدی لندن دهه 1860 را به طور مؤثر مستند کند؟ چارلز دیکنز. و او برای انجام این کار نیازی به سلطه گری، عیاشی یا تیراندازی واقعی در عمارت در حال سوختن نداشت.

کاردستی سریال به شدت کم است. البته لندن دهه 1860 خاکستری و سیاه و بدبخت بود، اما چرا همه چیز در آن پالت تونال اکنون باید شبیه “Ozark” باشد؟ امتیاز اصلی سریال نیز بی معنی است. میتوان به طور موثر از موسیقی مدرن در یک قطعه دوره ای استفاده کرد (“ماری آنتوانت” و “کورساژ” به ذهنم می‌رسد) اما تنها راهی که می‌توانم آنچه را که در اینجا شنیدم توصیف کنم “True Detective” Lite بود. معلوم شد، این تصادفی نیست: آهنگساز Keefus Ciancia به T-Bone Burnett در پس زمینه فیلم پرفروش HBO کمک کرد. اما جایی که «True Detective» با موسیقی هایی مانند متال، هیپ‌هاپ، کانتری و راک تطبیق شده بود، موسیقی سیانسیا برای فیلم Great Expectations به نظر کافی نمی‌رسد. هرچقدر به کیفیت پایین فیلمنامه فکر می‌کنم سردرد می‌گیرم – عملاً هر خط دیالوگ یا توهین یا تهدید است. علاوه بر این، من یک مدافع برای انتخاب بازیگران کوررنگ هستم، اما چنین عملی تنها زمانی جالب است که به خوبی انجام شود. شما نمی‌توانید بازیگران متنوعی را استخدام کنید، خطوط دیالوگ بی مصرفی که حتی سخاوتمندانه ترین تصورات مخاطب را نیز در بر می‌گیرد، به آنها بدهید و از تلاش های خود انتظار ستایش داشته باشید.

با این حال، همه چیز به نوشته برمی‌گردد، چیزی که نایت در گذشته به خاطر آن مورد تحسین قرار گرفته است (“Eastern Promises”) اما به همان اندازه مورد انتقاد قرار گرفته است، به خصوص اخیرا (“A Christmas Carol”). در «Great Expectations»، نوشته های نایت مدام بر سر مخاطب ضربه می‌زند، گویی می‌خواهد این ایده را تثبیت کند که افزودن رابطه جنسی و خشونت چیزی را هیجان انگیزتر و جذابتر می‌کند. چارلز دیکنز دقیقاً به خاطر نوشتن داستان های سبک شهرت نداشت، و انتظارات بزرگ با بهترین اثر او فاصله زیادی دارد، اما به طور کلی داستان او به قدر کافی خوب هست که بتواند یک فیلم قابل تقدیر از آن درآورد. (به نظر من، بهترین کار او «Bleak House» یا The Old Curiosity Shop است. چرا رابطه جنسی و خشونت باید به یک اقتباس اضافه شود تا جذاب شود؟ چرا بدون توسل به رفتار های حیوانی، و احترام به منبع برای نویسندگان و کارگردانان اینقدر دشوار است؟ من یک ماه پیش نام کولمن را در تریلر دیدم و برای ارائه این نقد به سردبیرم شتافتم. دفعه بعد، نویسنده را نیز در نظر خواهم گرفت و انتظاراتم را کاهش خواهم داد.

“انتظارات بزرگ Great Expectations” به طور انحصاری در Hulu نمایش داده می‌شود.