سال گذشته، ستاره اکشن کره جنوبی، ما دیونگ سوک، با اسم مستعار دون لی، سریال پلیسی کره ای “The Outlaws” را با عنوان اصلی “Crime City” بر عهده گرفت. دنباله‌ی پرفروش فیلم The Roundup: No Way Out در ماه می با عنوان اصلاح شده «The Roundup» منتشر شد، که به طور قابل توجهی تمرکز سریال را روی لی تغییر می‌دهد و از آنتاگونیست های جنایتکار خارجی او (ربایندگان کره ای-ویتنامی در «The Roundup» دور می‌شود. ظاهراً این استراتژی تغییر نام تجاری جواب داد (یا حداقل کمک کرد) زیرا «The Roundup» یکی از موفق ترین های باکس آفیس سال گذشته بود. (در کره شماره 1 و در سطح جهانی شماره 41 بود.)
در «The Roundup»، ما سئوک دو، راه خود را از میان گروه دیگری از بدجنس های جنایت کار می‌گذراند. دنباله جدید، «The Roundup: No Way Out»، هیجان های اپیزودیک بیشتری را ارائه می‌کند، هرچند، مانند «Roundup»، هر صحنه‌ای بدون لی مانند اتلاف وقت به نظر می‌رسد. هر دو فیلم «The Roundup» بسیار عمومی هستند، فراتر از یک خشونت بی نظیر، در حالی که «The Outlaws» از یک شخصیت شرور متقاعدکننده و از یک گروه بازیگران به خوبی استفاده می‌کند. “The Roundup: No Way Out” نسبت به کلیت “The Roundup” بهبود نیافته، اما کمی نرمتر می‌شود و به طور قابل توجهی نرمتر است.
فقط لی، می‌تواند شما را وادار کند که به دنبال شخصیت بدی مثل ما باشید. ما با زدن مچ دست‌هایشان، پرتاب کردن آنها در سراسر اتاق (اغلب به معنای واقعی کلمه)، یا کوبیدن آنها به درها، میزها، پنجره ها و چیزهایی که شما دارید، شرورها را آشکار می‌کند. او وقت خود را برای توضیح دادن تلف نمی‌کند. ما به راحتی آه می‌کشد، زیرا او آنقدر قوی است که بتواند تمام آن نوار قرمز کاری آزاردهنده پلیس را بکوبد.
خلاصه داستان: یاکوزاهای ژاپنی یک قاتل بی‌رحم به نام ریکی (مونتاکا آئوکی) را می‌فرستند تا یک محموله دزدیده شده از Hiper، یک داروی جدید اعتیادآور، از قبیله کوسه سفید، کره ای های دزد، باز پس گیرد.
به زودی، ما متوجه می‌شود که چرا هیچکس دیگری فروش Hiper را در Cheongdam متوقف نکرده است: قبیله کوسه سفید نه تنها محافظت شده است، بلکه به طور فعال توسط پلیس فاسد جو سونگ چول (لی جون هیوک)، که یک همکار را کتک می‌زند، حمایت می‌شود. یک افسر در اولین صحنه خود با یک لنگ به قتل رسید و تنها حدود 30 دقیقه بعد به عنوان یک پلیس شناسایی شد. این نوع پیچ و تاب پرسش ها و پاسخ ها حاکی از ماهیت افکت محور این فیلم ها است که به لذت های ساده فیلم بستگی دارد، مانند روتین های کمدی فیزیکی و/یا مشت زنی های یک طرفه.
حداقل ریکی و قبیله کوسه سفید قانع کننده تر از آدم ربایان خونخوار کره ای – ویتنامی «The Roundup» هستند، که به طور قانع کننده ای سرسخت بودند. در «The Roundup: No Way Out» تعقیب و گریزهای ماشینی و دعواهای فیزیکی جذابی وجود دارد، اما آنها هرگز مجموع اجزای جذاب آنها نیستند و رقص آنها تمایل دارد ادامه پیدا کند. تماشای لی در حال پرتاب کردن وزنه های بزرگ مانند توپ های ساحلی به اندازه انسان، لذت بخش است، اما حتی آن منظره جذاب نیز قدیمی می‌شود، به خصوص زمانی که از شما انتظار می‌رود که ما را به عنوان فردی در ابعاد انسانی ببینید که حرکت می‌کند و مثل یک شخصیت کمیک استریپ صحبت می‌کند.
با این اوصاف، استعداد لی در ایجاد دیالوگ های توضیحی ضعیف، ناشناخته ترین قدرت اوست. در “The Roundup: No Way Out” چند گاگ و مبادله دیگر از نوع اسکروبال وجود دارد که نشان می‌دهد مباشران خلاق مجموعه هنوز در حال کشف چگونگی بهبود یک دستورالعمل آرامش بخش هستند که مشخصاً از قبل برای آنها کار می‌کند. روتین های کمدی به دست آمده اکثراً خوب هستند، اما آنها فقط می‌توانند کارهای سنگینی یک پلیس در مقابل اوباش را انجام دهند، پر از خون‌ریزی، فحش دادن و لچ کردن.
هر دو “The Roundup” و “The Roundup: No Way Out” اساساً تکرارهایی به سبک Mad Libs از “The Outlaws” هستند، فقط اکنون با رفتارها و ژست های برجسته ای که لی در چندین نقش برجسته دیگر انجام داده، انتظار آنها تغییر یافته است.
شخصیت های «The Roundup: No Way Out» و مشکلات آنها به همان اندازه که از فیلم اکشن مشابه یک فیلم «Saturday Night Live» انتظار دارید، بی اهمیت است. اما اگر از طرفداران دون لی هستید، از قبل می‌دانید که موفقیت این فیلم به مدت زمانی بستگی دارد که سازندگان آن بتوانند از ستاره گران قیمت خود حمایت کنند. بیشتر از چیزی که فکر می کنید، اما کمتر از چیزی که احتمالاً دوست دارید.
