شاید در ابتدا فکر کنید این یک کپی مدرن از فیلم “Guess Who’s Coming to Dinner” باشد، البته شباهت هایی دارند. این یک بازنویسی کوچک به دور از کمدی هایی مانند «Naked-Gun» است که کلیشه ها و تفاوت های نژادی را به نمایش می‌گذارد. نقد و بررسی فیلم You People را در ادامه بخوانید.
راستش را بخواهید، بیشتر آن فیلم های مضحک واقعی تر از این کمدی رابطه ای هستند، فیلمی که به ندرت واقعیت دارد و شاید خوشتان نیاید.
هیچکس اینطور حرف نمیزند، هیچکس اینطور رفتار نمی‌کند و اگر قرار است فیلمی مانند «You People» با تفاوت های نژادی مواجه شود، حداقل باید برای چیزی صادقانه تلاش کند تا جوک ها کمتر از عمقی به نظر برسند. در غیر این صورت، فقط با مسائل داغ، کلیشه ها و جوک های بی هدف ادا می‌شود که احمق ها در کافه می‌گویند.
Hill با بازی Ezra Cohen، مجری پادکستی با دوست سیاه پوست خود به نام Mo (Sam Jay) درباره تفاوت های نژادی بازی می‌کند. این یکی از آن پادکست های «درباره زندگی» است، اما حتی در اینجا فیلمنامه Barris and Hill از همان ابتدا اشتباه به نظر می‌رسد. انگار هرگز به پادکست هایی با مضامین نژادی گوش نداده‌اند، و صحنه ها را با دیالوگ های ناخوشایند که به نظر می‌رسد فیلمنامهای هستند، بازنویسی می‌کنند (نظر من این است که این پادکست ها مکالمه های غیر معمول هستند).
وقتی Ezra به طور تصادفی سوار ماشین اشتباهی می‌شود، فکر می‌کند که اسنپ اوست، Ezra با Amira Mohammad (Lauren London) آشنا می‌شود و آن دو شروع به صحبت می‌کنند. شش ماه بعد، زمانی که Ezra تصمیم گرفت با Amira ازدواج کند، به این نتیجه رسید که از پدر و مادرش Akbar (Eddie Murphy) و Fatima (Nia Long) اجازه بگیرد. Akbar بلافاصله Ezra را رد می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که او برای دخترش فرد اشتباهی است.
او سپس سعی می‌کند Ezra را منصرف کند، او را به سمت حوادثی سوق می‌دهد که برای شکستش طراحی شده‌اند، خواه قرار دادن او در زمین بسکتبال، پوشیدن لباس نامناسب در آرایشگاه، یا حتی تگ کردن در سفر مهمانی مجردی‌اش. Murphy همه چیز را به طرز دیوانه واری مستقیم بازی می‌کند، انگار که در درامی درباره تقسیم بندی های نژادی است.
من طرفدار این هستم که به دوربین چشمک نزنم، اما بسیاری از بازیگران دیگر در این فیلم این کار را انجام می‌دهند تا احساس شود که Murphy در فیلم دیگری حضور دارد. این فقط یکی از مسائل تونالیستی است که از وجهه‌ی کارگردانی Barris می‌کاهد، کسی که هرگز متوجه نشد که چه فیلمی می‌سازد تا آن را به بازیگرانش منتقل کند. هیچکس در یک صفحه نیست، و باعث ایجاد یک گسست کمدی عجیب از صحنه به صحنه می‌شود.
البته، باید روی دیگر سکه در فیلمی مانند «You People» وجود داشته باشد، و این در والدین Ezra، Shelley (Julia Louis-Dreyfus) و Arnold (David Duchovny) نشان داده شده است. Duchovny عمدتاً در یک صندلی عقبتر می‌نشیند، زیرا Louis-Dreyfus در نقش «والدین مشکل ساز» برای Amira بازی می‌کند. مسلماً، زاویه اینجا در مورد تفسیر اجتماعی جالب است زیرا Shelley نقش یکی از زنانی را بازی می‌کند که فرهنگ سیاهپوستان را کاملاً سطحی می‌بیند.
در اواخر فیلم، Amira ادعا می‌کند که Shelley او را مانند یک اسباب‌بازی جدید می‌بیند، و ای کاش فیلم جرات آن را داشت که این ایده را بیشتر بررسی کند – چگونه افرادی مانند Shelley می‌‌توانند مجذوب فرهنگ سیاهپوستان شوند، اما نه به گونه‌ای که هرگز به دنبال درک آن باشند.
Hill و Barris دائماً ایده های جالب را مطرح می‌کنند و از آنها دور می‌شوند و به شوخی غیر خنده دار می‌پردازند. ریتم نامناسبی در فیلم وجود دارد که آنقدر اجباری است که باعث ناراحتی من شده است. این فقط دیالوگ نیست که غیرواقعی به نظر می‌رسد – فیلم به طرز ناخوشایندی تدوین شده است تا ریتم کمدی خود را نیز تخلیه کند. صحنه ها با گرافیک های پر زرق و برق کنار هم بریده شده‌اند که فکر می‌کنم به گونه ای طراحی شده‌اند که هیجان انگیز باشند، اما به جای یک فیلم واقعی، ساختار یک نمایش کمدی اسکچ را به آن می‌دهند.
نکته غم انگیز در مورد «You People» این است که با یک بازیگر عالی ایده خوبی است. اما به نظر می‌رسد ایده دورهم جمع شدن خانواده ها برای صحبت، برای کمدی درباره درگیری های فرهنگی دیر شده است. «You People » به هیچ یک از ایده هایی که مطرح می‌کند به طور جدی نمی‌پردازد، همیشه به دنبال خنده های ارزان قیمت یا گفتگوهای سنگین اجتناب‌ناپذیر است. این فقط دو ساعت شوخی بد در جستجوی شخصیت های واقعی است. همیشه کمدی های بدی وجود دارد، اما وقتی فیلمنامهای آنقدر بی‌اهمیت است که مجریان با استعداد و دوست‌داشتنی مانند هیل، مورفی و لوئیس دریفوس را شکست می‌دهد، کمی بیشتر از دیگران آسیب می‌بیند.
