نقد و بررسی فیلم World’s Best

چند سال اخیر به نوعی دوران طلایی فیلم و تلویزیون درباره دوران مدرسه بوده است. متوسطه همیشه توجه بیشتر فیلمسازان را به خود جلب کرده است، احتمالاً به این دلیل که بیشتر آنها ترجیح می‌دهند که عبور ناخوشایند از کودکی به بزرگسالی را فراموش کنند. فیلم World’s Best را در ادامه بررسی کرده ایم.

با این حال، آن لحظات ناخوشایند، اگر نگوییم دردناک، که دوران راهنمایی را تعریف می‌کنند، می‌توانند درام عالی و کمدی غنی ایجاد کنند («Eighth Grade» و سریال Pen15 به عنوان نمونه های عالی که هر دو را انجام می‌دهند به ذهن می‌رسند).

فیلم World’s Best بیشتر از فیلم ها و سریال های فوق الذکر، یک فیلم خانوادگی است. داستان در نیوجرسی معاصر اتفاق می‌افتد و داستان پرم پاتل (با بازی مانی مگنوس) جذاب را روایت می‌کند که یک نابغه ریاضی با انگیزه است که برای مسابقات المپیک ریاضی آماده می‌شود. مادر مجرد او پریا (پونام پاتل) دلسوز و حامی او است. البته علاوه بر آن، او احساس می‌کند که یک انسان کامل است، نه فقط “مادر”.

این به خوبی زمانی بیان می‌شود که او پرم را در خاطرات خود از نحوه ملاقات با پدر فقیدش سورش (با بازی اوتکارش آمبودکار، که در نوشتن فیلمنامه نیز مشارکت داشت) به یاد می‌آورد. اینجاست که فیلم World’s Best خود را به عنوان یک فیلم موزیکال هیپ هاپ نشان می‌دهد. سورش شروع به دیدار پسرش و انتقال اشتیاق وافر خود به هیپ هاپ می‌کند.

با ناراحتی پریا، پریم خودش را در نمایش استعدادیابی وارد می‌کند و علاقه اش به اجرا، موفقیت او را در زمینه ریاضیات تهدید می‌کند. در این مرحله، “World’s Best” به نظر می‌رسد تا حدودی از فیلم ابرقهرمانی، به ویژه داستان اصلی، وام گرفته است. مسائل مربوط به پدر پریم یادآور بسیاری از شخصیت های MCU است، به ویژه تلاش او برای وفق دادن آنچه والدینش برای او می‌خواهند در مقابل آنچه او برای خودش می‌خواهد. در طول راه، بخش های معمولی درام دوران نوجوانی وجود دارد، به ویژه خیانت دوستانی که اکیپ ها را ترک کرده، از یکدیگر دور می‌شوند و وارد دسته های متضاد می‌شوند.

«World’s Best» به لطف زمان 100 دقیقه ای و مدیریت ماهرانه روشن ستی در فراز و نشیب های دوران نوجوانی موفق می‌شود. احساسات به دست می‌آیند و لحن بازیگوش و عوارض جدی‌تر را به خوبی تطبیق می‌دهد. رابطه آمبودکار و مگنوس تا حد زیادی به موفقیت فیلم کمک می‌کند. شما آنها را به عنوان پدر و پسر باور می‌کنید و لذت آنها از ساختن موسیقی با هم مسری است.