ژانر ترسناک طرفداران پر و پا قرصی دارد که با تماشای سکانس‌های دلهره‌آور و هولناک خون تازه‌ای در رگ‌هایشان جاری می‌شود. فهرست بلند و بالایی از فیلم‌سازان جوان و مستعد وجود دارد که با آثار منحصربه‌فردشان، ژانر ترسناک را در هزاره جدید زنده کردند؛ بنابراین اگر از دنباله‌های اسلشری که تنها به منظور سوددهی ساخته شدند و ارزش هنری چندانی نداشتند چشم‌پوشی کنیم، با آثار درجه یکی مواجه می‌شویم که مخاطبان را سال‌ها است که در بهت و حیرت فرو بردند. در این مطلب به معرفی بهترین فیلم های ترسناک قرن می پردزایم.
بهترین فیلم های ترسناک قرن
کوتوکو (Kotoko)
بهترین فیلم های ترسناک قرن
سال انتشار: ۲۰۱۱
IMDB: 6.7
Rotten Tomatoes: 58
کسانی که با کارگردان کالت ژاپنی شینیا تسوکاموتو آشنایی دارند، می‌دانند که او از نشان دادن بی‌پرده سکانس‌های هولناک هیچ ابایی ندارد؛ بنابراین از مرزهای این ژانر عبور کرده و آثارش هولناک‌تر از چیزی است که تصورش را می‌کنید. «کوتوکو» شاید میان مخاطبان غربی چندان شناخته شده نباشد اما بدون شک یکی از بهترین آثارش تا امروز است.
این فیلم ترسناک ما را به دنیای مادر مجردی می‌برد که از دید دوگانه و توهم رنج می‌برد و هم زمان باید تلاش کند از فرزندش هم مراقبت کند. تسوکاموتو با صدا، حرکات دیوانه‌کننده دوربین و کلوزاپ‌های تهاجمی مخاطب را به ترس های روزمره مادرانه می‌برد. بعضی از سکانس‌های «کوتوکو» به اندازه‌ای دل‌خراش هستند که در حافظه هر مخاطبی برای سال‌ها ثبت می‌شوند.
شیون (The Wailing)
سال انتشار: ۲۰۱۶
IMDB: 7.4
Rotten Tomatoes: 99
در سینمای مدرن آثار کمی را می‌توان پیدا کرد که به اندازه‌ی سکانس پایانی «شیون» هولناک باشد و خون را در رگ‌های مخاطب منجمد کند. برای این که هیجان و شوک خالص را از دست ندهید، چیز زیادی درباره روند داستان نمی‌گوییم فقط در همین حد اطلاع داشته باشید که این فیلم ۱۵۰ دقیقه‌ای کره‌ای یکی از ترسناک‌ترین آثاری است که می‌توانید در این ژانر پیدا کنید.
کم‌تر از دوازده ماه پس از این که رابرت اگرز با «جادوگر» داستان‌های عامیانه، ترس، خرافات و هیستری جمعی مرزهای وحشت را درنوردید، نا هانگ- جین با «شیون» کار مشابهی را انجام داد. ماجرا درباره قتل‌هایی است که به شکل مرموزی در یک روستا رخ داده و جامعه را در ناامیدی مطلق فرو برده است؛ در نتیجه یک پلیس ساده‌لوح برای باز کردن گره‌های این پرونده وارد میدان می‌شود. از همین حالا بگوییم گول اقدامات به ظاهر خوش‌بینانه اول فیلم را نخورید؛ چون احساس امنیت کاذبی است که ضربه نهایی را کاری‌تر می‌کند.
موروثی (Hereditary)
بهترین فیلم های ترسناک قرن
سال انتشار: ۲۰۱۸
IMDB: 7.3
Rotten Tomatoes: 90
«موروثی» به عنوان اولین فیلم آری استر باعث می‌شود پس از تیتراژ پایانی تا ماه‌ها به داستان عجیبی که به تماشایش نشستید، فکر کنید. این درام روان‌شناختی با چاشنی نیروهای شیطانی مخاطب را به میانه‌ی تراژدی‌های غم‌بار یک خانواده‌ی مصیبت‌زده و در آستانه فروپاشی سوق می‌دهد. تونی کولت در نقش آنی به عنوان مادر یک خانواده در گردابی از تراژدی گرفتار شده و این در حالی است که یک نیروی شیطانی امنیت جسمی و روانی عزیزانش را تهدید می‌کند.
«موروثی» با الهام از درام‌های اینگمار برگمن و تریلرهای روان‌شناختی رومن پولانسکی، یکی از آثار ترسناک مفهومی چند سال اخیر است که به عنوان استانداردی برای سنجش فیلم‌های مشابه شناخته می‌شود. آری استر از جمله کارگردان‌هایی است که جرات زیادی برای سر زدن به چیزهایی را دارد که کم‌تر کارگردانی به سمتش می‌رود و این شجاعت را با نخستین فیلمش کاملا ثابت کرد.
روانی آمریکایی (American Psycho)
سال انتشار: ۲۰۰۰
IMDB: 7.6
Rotten Tomatoes: 68
«روانی آمریکایی» با کارکنان وال استریت همان کاری را انجام داد که «آرواره‌ها» (Jaws) با کوسه‌ها و «ویدئودروم» (Videodrome) با تلویزیون انجام داد. پاتریک بیتمن با بازی کریستین بیل خوب یا بد یکی از ماندگارترین شرورهای تاریخ سینما است که راهش را به فرهنگ عامه باز کرد و شبیه هیچ شرور دیگری در آن دوران نبود.
بیتمن به عنوان تجسمی طنزآمیز از حرص و طمع سرمایه‌داری، خودشیفتگی و بی‌بندوباری قاتل سریالی هولناکی است که اقداماتش توامان وحشتناک و خنده‌دار است. نکته عجیب فیلم این است که بیانیه کارگردان درباره وال استریت و نظام سرمایه‌داری برای روزگار فعلی ما هم صدق می‌کند و همین مورد «روانی آمریکایی» را به یکی از ماندگارترین آثار کمدی سیاه آمریکایی تبدیل می‌کند که تماشای خون‌ریزی‌های افسارگسیخته‌اش حسابی آزاردهنده است.
برو بیرون (Get Out)
بهترین فیلم های ترسناک قرن
سال انتشار: ۲۰۱۷
IMDB: 7.8
Rotten Tomatoes: 98
تعداد کمی از فیلم‌های ترسناک مدرن، مثل «برو بیرون» تاثیر ماندگاری را بر ذهن مخاطبان گذاشتند. ماجرا درباره یک عکاس جوان آفریقایی- آمریکایی (دنیل کالویا) است که برای ملاقات با خانواده معشوقه سفید پوستش به ایالت‌های شمالی سفر می‌کند. جردن پیل که این فیلم را در بحبوحه انتخابات سال ۲۰۱۶ ساخته بود، رویکرد کنایه‌آمیزی به تبعیض نژادی دارد.
بخش اعظمی از گفتمانی که پیرامون «برو بیرون» شکل گرفت به این واقعیت می‌پردازد که پیام‌های فیلم چقدر رادیکال، ترسناک و تازه است و این واقعیت در قیاس با پیامدهای ترسناک زندگی واقعی تقویت می‌شود. یکی از جذاب‌ترین بخش‌های «برو بیرون» این است که در کنار پرداختن به مضامین سیاسی به شدت ظریف و خوش ساخت است و از جمله آثاری است که مفاهیمش با گذشت زمان عمیق‌تر هم شده است.
جادوگر (The Witch)
سال انتشار: ۲۰۱۵
IMDB: 6.9
Rotten Tomatoes: 90
رابرت اگرز با این فیلم خودش را به عنوان یک کارگردان جدی و خوش‌فکر در ژانر ترسناک به مخاطبان معرفی کرد. ماجرا درباره یک خانواده مذهبی است که پس از تبعید از دهکده‌شان، ساکن بیابان‌های ماساچوست می‌شوند و ایمانشان را در معرض آزمایش قرار می‌دهند. آنچه در ادامه اتفاق می‌افتد تقابلی از پارانویای غم‌انگیز و بدبختی‌هایی است که بر توماسین جوان (آنیا تیلور- جوی) تحمیل شده است.
«جادوگر» باعث شد کارگردان و بازیگر نقش اولش را در صحنه‌های بین‌المللی بدرخشند. در هر صورت اگر به حقایق تاریخی، داستان‌های فولکلور و روایت‌های آرام علاقه دارید، تماشای «جادوگر» را از دست ندهید.
امپراتوری درون (Inland Empire)
بهترین فیلم های ترسناک قرن
سال انتشار: ۲۰۰۶
IMDB: 6.8
Rotten Tomatoes: 72
اثر متفاوت دیوید لینچ در هیچ کدام از زیر ژانرهای ترسناک تعریف شده قرار نمی‌گیرد؛ زیرا هیولاهای داستان کاملا استعاری و نتیجه آسیب‌ها و سرکوب‌های احساسی شخصیت اصلی هستند. دیود لینچ با سفری به اعماق تاریک ذهن انسان به کشف ترس های سرکوب شده، عقده‌ها و کابوس‌هایی می‌پردازد که ممکن است در هرکدام از ما وجود داشته باشد و روزی از اعماق ناخودآگاهمان بیرون بیایند و خودشان را نشان دهند.
جالب است بدانید مخاطبان هنوز هم بعد از گذشت ۱۷ سال در مفاهیم انتزاعی «امپراتوری درون» کنکاش می‌کنند و سعی دارند پاسخی برای معماهایی که با آن روبه‌رو شدند پیدا کنند. در هر صورت این فیلم ترسناک متفاوت با سر زدن به اعماق وجود انسان‌ها، مخاطب را با ویژگی‌های هولناکی روبه‌رو می‌کند که احتمالا در گوشه‌ای از وجودش پنهان شده و او را به فکر ترمیم احساسات سرکوب شده‌اش می‌اندازد.
