این ضرب‌المثل که می‌گوید «شخصی امر سیاسی است» برای دهه‌ها مطرح شده است، و مطمئناً پس از لغو اخیر دادگاه عالی ایالات متحده، رو در برابر وید، قابل تأمل است. مطمئناً این یک احساس پذیرفته شده جهانی نیست. نقد فیلم تمام زیبایی و خونریزی را در ادامه بخوانید.
منتقد فقید تری تچ اوت به شدت به آن اعتراض کرد: «همه چیز به همان عبارتی برمی گردد که اولین باری که آن را شنیدم از آن متنفر بودم – امر شخصی امری سیاسی است. نه، شخصی همان شخصی است.
لورا پویتراس، مستندساز («شهروند چهار»، «ریسک»)، در همکاری با سوژه‌اش نان گلدین، در این مستند غافلگیرکننده و تکان‌دهنده، موضوعات زیادی را در مورد نحوه تأثیر پول بر امور شخصی و سیاسی پوشش می‌دهد. “همه زیبایی و خونریزی” زندگی هنری گلدین را شرح می دهد و بخش های قابل توجه و واضحی از عکاسی او را ارائه می دهد، که او در سال 1985 به عنوان نمایش اسلاید همراه با موسیقی به نام “تصنیف وابستگی جنسی” که نام او را برانگیخت به نمایش گذاشت.
از آن زمان آثار او در موزه های برجسته و معتبر به نمایش درآمده است. او در گذشته به‌عنوان یک فعال ایدز کار پروتئانی انجام می‌داد، و تماس نزدیک با مصرف بیش از حد داروی مسکن – که به مرگ و مارپیچ‌های اعتیاد چند تن از دوستانش هم اشاره نکنیم – او را وادار کرد تا به یک واقعیت ناراحت‌کننده نگاه کند.
یعنی بسیاری از موزه‌های برجسته و معتبری که آثار گلدین را به نمایش می‌گذاشتند، کمک‌های قابل توجهی از خانواده ساکلر پذیرفته بودند. همان خانواده ساکلر که پول خود را از طریق همکاری با بیگ فارما (ارتباطات شرکتی به گونه‌ای است که این اصطلاح در اینجا به عنوان مختصر به کار می‌رود) برای ایجاد یک بحران جهانی اعتیاد به مواد افیونی به دست آوردند. در میان چیزهای دیگر، به شدت ویژگی‌های اعتیادآور داروی شگفت‌انگیز OxyContin را نادیده می‌گیرد.
بنابراین، در حالی که گلدین هرگز نشان فعالیت خود را آویزان نکرد (کار او، از بسیاری جهات صمیمی و اتوبیوگرافیک، بیانیه قاطعانه ای در مورد به حاشیه راندن اجتماعی زنان و افراد LGBTQ است)، او خود را با کمی سفاهت اولیه، به عقب می اندازد. و برپایی رویدادهای اعتراضی در مؤسساتی که به نوعی از زندگی او حمایت کرده اند.
همانطور که اتفاق افتاد، او زمان مناسبی را برای انجام این کار انتخاب کرد. حرکت کوچک او با کنجکاوی روزنامه نگاری زیادی در مورد پول ساکلرز همزمان شد. پاتریک رادن کیف، که در حال کار بر روی یک قطعه تحقیقی درباره Sacklers برای نیویورکر بود، در اینجا با خجالت به یاد می آورد که در تماس اولیه خود با گلدین، کمی او را نادیده می گرفت و برای او در پروژه اش آرزوی موفقیت می کرد.
اما تلاش های ترکیبی آنها باعث تقویت شد. پرونده‌های بعدی دادگاه مدنی، ساکلرز را ملزم به پرداخت جریمه‌های بی‌سابقه‌ای کرده است (که البته با کنایه‌ای کم در پایان اشاره می‌شود، تأثیر کمی بر دارایی‌های شخصی باقی‌مانده اعضای خانواده ندارد) و بله، موزه‌ها نام خانواده را از بین می‌برند. اتاق های خاصی که تاکنون به آنها اختصاص داده شده است.
اما «همه زیبایی و خونریزی» به سختی یک روایت تشویقی ساده انگارانه است. این یک داستان سیاسی و اجتماعی/جامعه شناختی است، درباره داستان کلی زندگی گلدین. چگونه او در دهه 1950 سرکوبگر بزرگ شد، و تلفاتی که آن محیط بر خواهر بزرگتر محبوبش وارد کرد، که پس از کشف تمایلات جنسی او هیچ شخص فهمیده ای نداشت تا به او مراجعه کند.
وقایع سرنوشت او نیروی تعیین کننده ای را در زندگی گلدین و زندگی این کشور نشان می دهد. توضیح بیشتر آن را نمی توان انجام داد زیرا فیلم به عنوان یک روایت دست نخورده بیشترین تأثیر را دارد. شفقت بیان شده در اینجا، و پیچیدگی فراوان همه چیزهایی که فیلم در آن گنجانده شده است، این فیلم را به بهترین فیلم پویتراس تبدیل کرده است. نقد فیلم تمام زیبایی و خونریزی را خواندید.
