هرازگاهی، یک فیلم جدید شما را با چیزی غافلگیر می‌کند: فیلمسازی، جادوگری است. مخصوصاً وقتی ترفندهای آن در دوربین انجام می‌شود، با ابزارهایی کاربردی مانند نورپردازی، لباس ها، دکورها و ایده ها. «Moon Garden» ساخته رایان استیونز هریس یکی از راه های فرار از صفر و یک ها و بدبینی عمومی درباره اینکه فیلم ها به کجا می‌روند است. این یک اثر فانتزی است که تخیل خود را روی صفحه نمایش می‌گذارد و دائماً با تماشای DIY خود تحت تأثیر قرار می‌دهد.
“Moon Garden” به نویسندگی و کارگردانی هریس، در ابتدا در ذهن دختر کوچکی به نام اما (هیون لی هریس، دختر رایان) اتفاق می‌افتد. این دختر پنج ساله در حال حاضر در کما به سر می‌برد، یک شب پس از تلاش برای وادار کردن والدینش (اوگی دوک و بریون دیویس) از دعوا کردن، از پله ها پایین افتاد. در حالیکه بدنش در بیمارستان قرار دارد و والدینش در کنارش نشسته اند، در قلمروی سایه، کثیف و مرموز سرگردان است. چراغ ها چشمک می‌زنند و سیگنال های رادیویی اکو می‌شوند. جمعیت غیرقابل پیش بینی است: شخصیت های عجیب و غریب، خود را از زمین جدا می‌کنند. دیگران منعکس کننده زنی هستند که اما ممکن است تبدیل شود.
فیلم هریس صحنه به صحنه توجه شما را به خود جلب می‌کند، حتی در چند لحظه که در آن گام ها جای خود را به تحسین ساختگی می‌دهد یا احساسات محو می‌شود.
«Moon Garden» از نظر احساسی بیشتر در مورد کودکی است که آنچه را که در اطرافش است پردازش می‌کند، یعنی ناخشنودی فزاینده بین والدینش. همانطور که اما در نقاط مختلف این دنیا سفر می‌کند – مانند زمانی که از نردبانی از میان ابرها بالا می‌رود – هریس خاطره ای از انجام کاری مشابه با پدرش را به ما نشان می‌دهد. این یکی از افکار خوشحال کننده است، در تضاد با یک فلاش بک دیگر در دنیای واقعی که اما با مادرش زیر چند ملحفه پنهان می‌شود، فقط برای اینکه دست پنجه مانند پدر ناراحتش آن را باز کند. این خاطره الهام بخش یکی از مجموعه های ساده اما مؤثر این داستان ترسناک است، تونلی که از ملحفه ها ساخته شده است.
«Moon Garden» ترکیبی کامل از خلاقیت است، یک کتاب عاشقانه که توسط یک خالق اجباری جان گرفته است. یکی از بزرگترین شاهکارهای هریس، شخصیت شرور اصلی معروف به Teeth است که به اِما طعنه می‌زند و عناصر ترسناک آشکارتر فیلم را وارد می‌کند. با یک کت و کلاه بلند مشکی، با انگشتان دوکی و بلند در بالای هوا شناور می‌شود. شما نمی‌توانید چشمان آن را ببینید، اما می‌توانید دائماً صدای غرغر آن را بشنوید، که به یکی از ویژگی های جوی ناراحت کننده هریس (همچنین طراح صدای فیلم) تبدیل می‌شود. گاهی اوقات Teeth همنام خود را روی زمین می‌گذارد و دوربین هریس که اغلب در پایین قرار دارد، آن را مشاهده می‌کند و از آن می‌ترسد. مانند بسیاری از صحنه های «Moon Garden»، کنجکاوی شدید اما به خودمان تبدیل می‌شود.
یان سوانک مایجر، استیون اسپیلبرگ، تارسم سینگ، گیرمو دل تورو و دیوید لینچ در سرتاسر فیلم حضور دارند. همانطور که فیلم گذرگاه های رویاییش را بیش از حد ساده نمی‌کند، دوستداران فیلم را دلسرد نمی‌کند.
هیون لی هریس به عنوان اما، کاری را ارائه می‌کند که یک فیلمساز از یک بازیگر کودک می‌خواهد. او به طرز باورنکردنی نسبت به این دنیا واکنش نشان می‌دهد و توجه ما را به خود جلب می‌کند در حالی که قاب را با شخصیت ها یا مجموعه های بسیار شدیدتر و مکمل بزرگسال به اشتراک می‌گذارد. او در محیط های در حال تغییر، طبیعی است و در بسیاری از قسمت های بی کلام آن، نت نادرست ایجاد نمی‌کند. بسیار نادر است که بازی یک بازیگر کودک را ببینیم که به نوعی شما را از داستان خارج نکند.
“Moon Garden” نه تنها شیوا است، بلکه پر از ترفندهای جادویی در دوربین است. با هشیاری با گذشت زمان، میوه ها روی زمین پوسیده می‌شوند. برش های زیرک باعث می‌شود شخصیت ها با افتادن لباس هایشان روی زمین ناپدید شوند. ما با یکی دیگر از شخصیت های برجسته هریس، موسیقیدان فیلیپ ای. واکر، از طریق منظره ای شگفت انگیز اما در عین حال ساده آشنا می‌شویم: یک ارگ که در وسط قرار می‌گیرد، با نشان دادن تخریب آن با یک پتک بزرگ.
هریس که همیشه با احساسات موجود در بازی مرتبط است، آن صحنه را با یک موتیف بازگشتی اما آزاردهنده، تصنیف تکرار نشدنی هری نیلسون، “Without You” می‌سازد. مادر اما اولین شعر و آواز را به آرامی در گوش دختر در بیمارستان می‌خواند و باعث می‌شود که در سرزمین عجایب اما به عنوان یک انتقال رادیویی با همراهی ملایم ارگ نوازنده پخش شود. اما به آرامی لبخند می‌زند، با نور نارنجی خورشید که کادر را با آبی های سنگینی که با چشمانش همخوانی دارد، گرم می شود. (هاریس همچنین رنگ‌ساز فیلم است). «Moon Garden» مملو از آثار فرسوده و برازنده‌ای است، از سوی فیلمساز با استعدادی که آماده است بیشتر رویاهای خود را با ما به اشتراک بگذارد.
