پس از نه سال انتظار، سرانجام دیزنی با «زوتوپیا ۲» بار دیگر مخاطبان را به یکی از جذاب‌ترین و خلاقانه‌ترین دنیاهایش بازمی‌گرداند؛ دنیایی که از همان ابتدا در سال ۲۰۱۶ توجه منتقدان و تماشاگران را به دلیل نگاه هوشمندانه‌اش به کلیشه‌ها، هویت و تبعیض جلب کرده بود. دیزنی در سال‌های اخیر مسیر نامتوازنی را پشت سر گذاشته و فیلم‌های انیمیشنش با موفقیت‌ها و ناکامی‌های مختلف روبه‌رو شده‌اند، اما «زوتوپیا ۲» ثابت می‌کند که این استودیو همچنان قادر است جادویی را که یک بار خلق کرده بود، برای بار دوم نیز تکرار کند.
نقد و بررسی زوتوپیا ۲
یکی از نقاط قوت اصلی «زوتوپیا ۲» بازگشت به هسته‌ی مفهومی فیلم اول و همزمان افزودن لایه‌های بیشتر به آن است. در حالی که فیلم اول با تمرکز بر دوگانهٔ «شکارچی و شکار» تلاش می‌کرد تبعیض، ترس و پیش‌داوری را نقد کند، فیلم دوم از همان نقطه حرکت می‌کند اما با برداشتی غنی‌تر و پیچیده‌تر.
جودی هاپس و نیک وایلد، قهرمانان فیلم اول، اکنون رسماً همکاران پلیس هستند، اما تفاوت‌های شخصیتی و حرفه‌ای‌شان باعث تنش‌هایی در رابطهٔ کاری آنها می‌شود. این چالش درست زمانی جدی‌تر می‌شود که نشانه‌ای از حضور یک مار در شهر پیدا می‌شود؛ موجودی که سال‌هاست به دلیل تبعیض ساختاری، به همراه سایر خزندگان، در منطقه‌ای دورافتاده و فراموش‌شده زندگی می‌کند.
ورود شخصیت جدید، گری دِ‌اسنیک، ماری خوش‌قلب، مضطرب و بامزه، نه تنها محرک اصلی داستان است، بلکه به‌کلی زاویهٔ تازه‌ای از تبعیض را وارد دنیای زوتوپیا می‌کند؛ تبعیضی که فقط به شکارچی/شکار محدود نیست و بر سیمای واقعی‌تر و انسانی‌تر «دیگری‌سازی» تأکید دارد. در اینجا موضوعاتی مثل حرص، طردشدگی و سوءاستفاده از تاریخ به شکلی طبیعی‌تر و کم‌اغراق‌تر نسبت به فیلم اول روایت می‌شوند.
گالری جدیدی از شخصیت‌ها: از جذاب تا عجیب
در این دنباله، یکی از چشمگیرترین ویژگی‌ها، انبوه شخصیت‌های تازه‌خلق‌شده است که با خلاقیت مثال‌زدنی طراحی شده‌اند. سفر جودی و نیک به منطقهٔ «مارش مارکت» ما را با گونه‌های خزندهٔ متنوعی روبه‌رو می‌کند؛ از باسیلیسک پرپَر با صداپیشگی دنی ترخو گرفته تا گروه‌های تازه‌ای از هیپوها، گورخرها و لینکس‌ها.
خانوادهٔ لینکسلی، نوادگان سازندگان دیوارهای آب‌وهوایی شهر، یکی از مهم‌ترین گروه‌های جدید فیلم هستند. اگرچه بیشتر اعضای این خانواده مغرور و خودبرتربین‌اند، اما «پاوبرت» (با صداپیشگی اندی سمبرگ) از این قاعده مستثناست و در مسیر تحقیقات جودی به یاری او می‌آید.
شخصیت نیبلز مِیپِل‌استیک، سگ‌آبی بامزه و شیفتهٔ تئوری توطئه، نیز از لحظات کمیک لذت‌بخشی در فیلم ارائه می‌دهد. اما بدون هیچ شکی، ستارهٔ واقعی «زوتوپیا ۲»، گری دِ‌اسنیک است؛ شخصیتی که با صداپیشگی گرم و صمیمانهٔ کی هوی کوان، هم به‌یادماندنی است و هم نقطهٔ توازن رابطهٔ نیک و جودی محسوب می‌شود.
دنیایی بزرگ‌تر، موسیقی بهتر و جزئیات بی‌نقص‌تر
«زوتوپیا ۲» نه تنها شخصیت‌های جدیدی معرفی می‌کند، بلکه جغرافیا و تاریخ شهر را نیز بسط می‌دهد. انیمیشن با بهره‌گیری از شوخی‌های هوشمندانه، بازی‌های زبانی، طراحی محیط‌های تازه و حتی ارجاعات طنزآمیز مخصوص بزرگسالان، تجربهٔ تماشایی جهان زوتوپیا را غنی‌تر کرده است.
بازگشت گازل (شکیرا) با اجرایی تازه در نسخهٔ زوتوپیایی فستیوال «برنینگ‌من»، به‌همراه موسیقی متن قدرتمند مایکل جاکینو، نفس تازه‌ای به ریتم و اتمسفر فیلم می‌بخشد. موسیقی جاکینو نسبت به فیلم اول پرتر، گسترده‌تر و تأثیرگذارتر است.
با همهٔ این‌ها، اگر فیلم نخست را مدت‌هاست ندیده باشید، احتمال دارد کمی در شروع داستان گیج شوید؛ هرچند فیلم با یک مرور مختصر مخاطب را به مسیر اصلی می‌رساند.
داستانی مناسب بزرگسالان و سرگرم‌کننده برای کودکان
دیزنی همچون فیلم اول تلاش کرده میان شوخی‌های چندلایه و پیام‌های اجتماعی تعادل برقرار کند. شخصیت‌های آشنا مانند مِستر بیگ، طنزهای کلامی، اشارات سینمایی و شخصیت تازه‌ای مانند یک اسب-شهردار به نام «برایان وینددنسر»، بخش بزرگسالانهٔ فیلم را جذاب می‌کنند.
برای کودکان نیز فیلم رنگارنگ، سریع، پرماجرا و احساسی است؛ اثری خانوادگی که هم هیجان دارد و هم پیام اخلاقی.
جمع‌بندی: دنباله‌ای درخور نام زوتوپیا
«زوتوپیا ۲» از بسیاری جهات دنباله‌ای موفق‌تر از انتظار است. فیلم نه‌تنها دنیای خود را گسترش می‌دهد، بلکه پیام‌های عمیق‌تری طرح می‌کند و شخصیت‌هایی به‌یادماندنی معرفی می‌کند. گرچه ممکن است بدون دیدن دوبارهٔ قسمت اول کمی گم شوید، اما تجربهٔ کلی فیلم آن‌قدر غنی و سرگرم‌کننده است که این مشکل کوچک چندان به چشم نمی‌آید.
نکات مثبت
-
گری دِ‌اسنیک شخصیتی بی‌نهایت دوست‌داشتنی و تازه است.
-
جهان‌سازی گسترده‌تر و پیشینهٔ عمیق‌تر شهر، فیلم را جذاب‌تر می‌کند.
-
عبور از دوگانهٔ سادهٔ شکارچی/شکار به شناخت دقیق‌تری از تبعیض می‌انجامد.
نکات منفی
-
کسانی که فیلم اول را مدت‌هاست ندیده‌اند، ممکن است کمی سردرگم شوند.
اطلاعات فیلم
-
تاریخ انتشار: ۲۶ نوامبر ۲۰۲۵
-
کارگردانان: بایرون هاوارد، جرد بوش
-
نویسنده: جرد بوش
-
تهیه‌کننده: جنیفر لی
