«Plane» یک فیلم اکشن است که عنوان گنگ – به یاد ماندنی ترین چیز در آن – یک بیان هنری نیست، بلکه یک حقیقت است. اگر می تواند شما را متقاعد کند که اینقدر ساده است، ناگهان تمام کم کاری آن در توسعه شخصیت، طرح داستان، سکانس های اکشن و غیره، عجیب به نظر می رسد. بررسی فیلم Plane را در ادامه بخوانید.
زمین Gerard Butler را در یک ماموریت نجات خود اضافه کنید، مسافران و خدمه پروازش را از دست ستیزه جویان خشمگین فیلیپینی پس از فرود تصادف نجات دهید، و انتظارات کاهش می یابد.
همچنین مطلب نقد و بررسی فصل اول سریال ۱۸۹۹ را هم بخوانید.
این وسیله نقلیه زهوار در رفته توسط Butler تولید شده است، که به نظر می رسد این فیلم ها را می سازد تا از پوشیدن اسپندکس ابرقهرمانی یا مجبور به پرتاب کردن خود از صخره ای مانند Tom Cruise جلوگیری کند. او به عنوان آخرین قهرمان اکشن نوع خاصی از فیلم بهتر عمل کرده است و بزرگترین مشکل «Plane» این است که وحشی تر نیست.
در گنگ بودن آشکار خود به اندازه کافی شادی نمی کند. برای مفهوم پرمصرف آن که در نهایت داستان های اکشن دهه 80 را در «غارتگر» محکم تر از یک دست دادن در بر می گیرد، لحظات از دست رفته زیادی وجود دارد که کارگردان Jean-François Richet تلاش می کند تا یک پاس ژانر رایگان به دست آورد، به اندازه ی غم انگیز نیست، بلکه عجله برای پایان دادن به آن است.
وقتی «Plane» برای یک سقوط بزرگ آماده می شود، همه چیز به دنبال آن اتفاق می افتد. قهرمان اصلی ما – Plane – در یک جریان هوای بی رحمانه مورد اصابت صاعقه قرار می گیرد و قدرت آن را از بین می برد و آن را به فرود غیرقابل پیش بینی محکوم می کند.
14 مسافری که در هواپیما بودند به تدریج دچار ترس و وحشت می شوند. وقتی کسی فکر می کند می تواند از کمربند ایمنی استفاده بهتری کند، اوضاع حتی بدتر می‌شود. این سکانس با شدتی تند، و چند شیرین کاری مصور – چیزهای بدی که شامل ضربه به سر و گردن می شود – نکته محکمی را برای آزمایش گرانش نشان می دهد.
Brodie Torrance ، خلبان Butler ، که پرواز را با چند شوخی در سطح خطوط هوایی ساوت وست بر روی دستگاه مخابره داخلی آغاز کرد، چند مانور ماچو اجرا می کند و کمک خلبانش Samuel (Yoson An) را به ده دقیقه قبل از فرود در جزیره ای دورافتاده در فیلیپین می سپارد.
در طول این فرود پر فراز و نشیب، بسیار عجیب است که «Plane» تصویری نزدیک از یک پیام متنی پیش نویس را نشان می دهد، اما آنقدر طولانی نیست که بتوانیم هر آنچه را که می گوید بخوانیم.
اما این بیشتر اشاره ای به این است که هیچ شخصیتی نکته مهمی در این داستان ندارد، به غیر از یک فراری اسیر شده به نام Louis Gaspare (Mike Colter) که به افسری در پشت هواپیما دستبند زده شده است.
تاریخچه او از ارتکاب قتل بعداً زمانی که پرواز در قلمروی به تدریج متخاصم فرود می آید مفید واقع می شود. Brodie با سابقه حضورش در RAF و اسلحه ای مخفیانه در شلوارش، او را برای یافتن کمک در امتداد زمین مرموز می آورد. Butler و Colter به دفع افراد بد به وضوح ادامه می دهند، و در این فرآیند حس کمی بین آنها وجود دارد.
همه چیز برای آنها تغییر می کند، زمانی که پس از ایجاد یک پیشرفت ارتباطی در یک انبار مشکوک و سری (گلوله های روی زمین، نشانه خوبی نیست)، یک مرد بد مخفیانه از پشت سر می زند و سعی می کند Brodie را بکشد.
زد و خوردی که پیش می آید چشمگیر است، دوربینی که بیشتر روی صورت Butler می نشیند، در حالی که او با این شخص بزرگ تر در فاصله های نزدیک کشتی می گیرد. اما هیچ چیز از اینجا به بعد هیجان انگیز یا همیشگی نیست، حتی زمانی که Richet سعی می کند با مردان شبه نظامی بی رحمی که مسافران و خدمه Brodie را می ربایند، خطر را افزایش دهد. «Plane» با ضربات هیجانی خود می رود تا بتواند بدون نیاز به پرکردن بحران قبلی به بحران بعدی برسد و در این روند به چیزهای خوب نگاهی می کند.
موقعیت گروگان ها به سرعت مشخص می شوند، تیراندازی ها به گونه ای انجام می شود که گویی در روزهای مختلف تیراندازی شده اند، و حتی قاتل سخت و آرام Colter فقط سکوتش را دارد تا سرسختی خود را از راه دور جالب کند، زیرا با وجود وعده شوم در آغاز، جرقه خاصی ایجاد نمی کند. این فقط یک بخش از فیلمسازی اکشن است که زمین جنگل را با رنگی که با عرق تیره روی تی شرت Butler مطابقت دارد ارائه می دهد.
بزرگترین بازیگر صحنه، Gun است، یک تفنگ بسیار بزرگ که توسط برخی از افراد سیاهپوست آمریکایی استخدام شده توسط خطوط هوایی که بعداً ظاهر می شوند آورده شده است، و می تواند گلوله هایی را که از درهای اتومبیل رد می شود و قفسه سینه را منفجر کند شلیک کند. Gun در این مجموعه از مجسمه های اکشن و شکلک های کارتنی اخمو، جرقه های دراماتیکی قوی‌تر از هر قهرمان دیگری دارد و با توجه به تکامل ضعیف فیلم، حداقل خشونت های شدیدی که ارائه می کند مانند «Rambo» (2008) است.
(مخاطبان پیش نمایش من در «Plane» بیش از هر چیز و هر کس دیگری Gun را می ستودند.) متن نمایش با همه افراد دیگر روی پرده، از خلبان خسته Butler گرفته تا فراری Colter که شاید به دنبال رستگاری است تا رهبر شبه نظامی فیلیپینی به نام Junmar (Evan Dane Taylor)، با چنان صمیمیت کمی برخورد می کند که تقریباً احساس بدی نسبت به آنها پیدا می کنید.
در همین حال، در مقر Trailblazer Air در شهر نیویورک، این فیلم پیام خود را نشان می دهد که شرکت های هواپیمایی، نه فقط خلبانان آنها، آماده هستند تا برای شما به جنگ بروند. گروهی از مردم دور یک میز U شکل با نورهای شوم می نشینند.
مدیر عامل شرکت هواپیمایی، Hampton (Paul Ben-Victor)، از فهرست مخاطبین خود استفاده می کند تا مسافران را بیابد و سپس از آنها محافظت کند، از جمله آن دسته از بچه های آمریکایی که با تجهیزات خود می آیند.
یک نیروی ماهر به نام Scarsdale، با بازی Tony Goldwyn، همه پاسخ ها را دارد و همچنین صدای زیادی دارد، «اگر برنامه شب سال نو دارید، من آنها را لغو کردم». گویای این است که چگونه این صحنه ها با همان حس اتاق هیئت در یکی از فیلم های Butler”Olympus Has Fallen” فیلمبرداری می شوند. مانند سایر بخش های قهرمانی نامتناسبی که در تعطیلات ناامیدکننده ای که «Plane» است، یک شوخی اغراق آمیز و بدون نکته اصلی ایجاد می کند.
