آیا نمی دانید که چرا پیام های سبز و آبی را در آیفون خود می بینید؟ در اینجا چیزی است که شما باید بدانید. تفاوت بین iMessage و SMS چیست؟
اگر کاربر آیفون هستید، ممکن است فکر کرده باشید که چرا برخی از پیام‌ها با حباب‌های آبی ظاهر می‌شوند در حالی که برخی به رنگ سبز هستند در برخی موارد، یک پیام تکراری با حباب‌های گفتاری آبی و سبز دریافت می‌کنید.
این فقط یک ترفند زیبا نیست، بلکه راهی است که اپل به شما کمک می‌کند iMessage را از یک پیام متنی یا SMS معمولی متمایز کنید. اما ما فقط سطح را بررسی می کنیم. برای اطلاع از تفاوت این دو سرویس پیام رسانی، ادامه مطلب را بخوانید.
همه تلفن‌های همراه، از جمله آیفون شما، می‌توانند با استفاده از یک شبکه تلفن همراه پیام‌های متنی (همچنین به عنوان سرویس پیام کوتاه (SMS) یا پیام کوتاه (Short Message) نیز شناخته می‌شوند) ارسال کنند چه از پیش پرداخت یا مشترک یک طرح استفاده کنید.
از سوی دیگر، iMessage منحصرا برای کاربران اپل است. حتی اگر iMessage روشن باشد، کار نخواهد کرد مگر اینکه گیرنده شما از دستگاه اپل نیز استفاده کند. حتی اگر گیرنده شما یک کاربر اپل باشد اما ویژگی iMessage خود را روشن نکرده باشد، باز هم کار نخواهد کرد.
استفاده از اینترنت در مقابل شبکه های سلولی (Cellular)
تا زمانی که سیم کارتی داشته باشید که گوشی شما را به طرح پیام متنی شرکت مخابراتی متصل می کند، می توانید با آیفون خود برای هر کسی پیامک ارسال کنید. همچنین می‌توانید MMS ارسال کنید تا محتوای چندرسانه‌ای مانند تصاویر، فایل‌ها یا لینک ها را از طریق شبکه تلفن همراه برای افراد دیگر ارسال کنید.
با این حال، فایل های رسانه ای احتمالا فشرده شده و در انتهای گیرنده تار (blurry) یا پیکسلی به نظر می رسند. همچنین، از آنجایی که این فایل ها به داده های بیشتری نسبت به پیامک نیاز دارند، اپراتور شما هزینه بیشتری از شما دریافت می کند.
در مقابل، iMessage سرویس پیام‌رسان داخلی اپل است که از اتصال داده سلولی شما (EDGE، 3G، 4G، یا 5G) یا Wi-Fi برای ارسال انواع رسانه‌ها از تصاویر گرفته تا ویدیوها، Memojis و ضبط‌های صوتی استفاده می‌کند.
هنگام استفاده از Wi-Fi، ارسال iMessage رایگان است. با این حال، ارسال iMessage از طریق داده ها باعث کسر هزینه داده شما می شود.
iMessage تعداد کاراکترهای نامحدود را ارائه می دهد
پیام‌های متنی به شما امکان می‌دهند پیام‌های متنی اولیه را با محدودیت کاراکتر از 70 تا 160 کاراکتر، بسته به دستگاه و منطقه‌تان، ارسال کنید.
با این حال، اکثر تلفن‌های مدرن به شما امکان می‌دهند پیام‌های طولانی‌تری ارسال کنید و قبل از ارسال به گیرنده، آنها را به قطعات تقسیم کنید. سپس، دستگاه های آنها به این چند پیام ملحق می شوند و آنها را به عنوان یک پیام طولانی ارائه می کنند.
نقطه ضعف در اینجا این است که اپراتورها به ازای هر قطعه 160 کاراکتری، فرستنده را شارژ می کنند. از طرف دیگر چنین محدودیتی در iMessage وجود ندارد. یا اگر وجود داشت، محدودیت حدود 20000 کاراکتر بود.
iMessage امنیت بهتری دارد
پیام های متنی SMS (و MMS) رمزگذاری نمی شوند. این بدان معنی است که متون شما می تواند توسط اپراتورها یا دولت مشاهده شود و توسط هکرها رهگیری شود. پیامک همچنین می تواند ابرداده یا اطلاعات کلی در مورد متن را درز کند.
از طرف دیگر، هر پیامی که از طریق iMessage ارسال می کنید رمزگذاری شده است. فرقی نمی کند که متن، پیام صوتی یا فایل های رسانه ای ارسال می کنید. iMessage همه چیز را رمزگذاری می کند. این فرآیند تضمین می کند که فقط گیرنده واقعی می تواند به آنچه ارسال شده است گوش دهد یا بفهمد.
تجربه پیامکی پایین تر است
به دلیل این تفاوت‌های عمده، پیام‌رسانی بین پلتفرمی (اندروید به آیفون و بالعکس) به اندازه ارسال پیامک در اکوسیستم اپل یکپارچه نیست. ویژگی های از دست رفته، هر دو طرف را از توانگری (ارزشمندی) پیامک مدرن محروم می کند قطع ارتباطی که کاربران سال ها از آن شکایت داشتند.
با این حال، بسیار بعید است که اپل iMessage را برای کاربران غیر اپل باز کند. اما گوگل ایده بهتری دارد. از اپل می‌خواهد RCS را بپذیرد، یک پروتکل پیامک مدرن که حتی زمینه بازی را فراهم می‌کند و تجربه ارسال پیامک بین پلتفرمی را بهبود می‌بخشد. RCS از ویژگی‌های مشابه iMessage از جمله واکنش‌ها، رسیدهای خواندن، کاراکترهای نامحدود و رمزگذاری پشتیبانی می‌کند.
اینها چند تفاوت فاحش هستند
در حالی که در ابتدا به نظر می رسید که آنها فقط از نظر ظاهری متفاوت هستند، این دو سرویس پیام رسانی تفاوت های فاحشی دارند.
پیام متنی استاندارد در نوع خود ارزشمند است. با این حال، اگر به دلیل توانایی‌های محدود خود را محدود می‌بینید، بدانید که دستگاه Apple شما دارای یک سرویس پیام‌رسان قدرتمند است که به عنوان یک راه ارتباطی همه‌کاره‌تر عمل می‌کند.
