«Blueback» زیبا است و به طرز قابل لمسی در مورد اهمیت حفاظت از اقیانوس ها است، اما فیلمنامه آن نیز باریک است. حتی بازیگران سطح بالای استرالیایی نمی‌توانند بافتی برای شخصیت های انسانی فراهم کنند، به استثنای اریک بانا در نقش ماکا، که یک نقش کم رنگ به عنوان ماهی گیر است. صحنه های زیر آب فوق العاده زیبا هستند. این فیلمنامه ای است که جذاب به نظر می‌رسد. فیلم بلو بک را در ادامه بررسی کرده ایم.
این فیلم پرسش حیاتی دیگری را مطرح می‌کند، اما هرگز واقعاً به بررسی آن نمی‌پردازد: کدام یک معنی دارتر است، بخشی کوچک از یک تلاش جهانی برای پیشرفت خانه؟ این درگیری بین دورا، زنی در یک شهر کوچک ساحلی است که مشتاقانه وقف حفاظت از خلیج در برابر توسعه دهندگان است، و دخترش ابی (میا واسیکوفسکا)، یک دانشمند دریایی که در حال تحقیق در مورد تأثیرات ویرانگر تخریب محیط زیست بر صخره های مرجانی است. او در خانه اش در کنار اقیانوس قرار دارد، جایی که او درست پس از تولدش در آن زندگی کرده و همواره در آن شنا کرده است.
او یک تماس تلفنی دریافت می‌کند. مادرش در بیمارستان است. او سکته کرده است و دیگر نمی‌تواند صحبت کند. ابی بلافاصله می‌رود تا دورا را به خانه ببرد. این منجر به روایتی می‌شود که بین زمان حال و دو زمان مختلف در گذشته، زمانی که ابی هشت ساله (با بازی آریل دونوگهو) و زمانی که 15 ساله (با بازی ایلسا فاگ) بود، پیش می‌رود. در این فلشبک ها، نقش دورا را رادا میچل و نقش دورا بزرگتر را الیزابت الکساندر بازی می‌کند. فلشبک ها اتفاقاتی را نشان می‌دهد اما عمق کمی به داستان می‌دهند.
به نظر می‌رسد که بسیاری از این موارد برای بینندگان جوان‌تر در امتداد «Hoot» بری لارسون یا «Dolphin Tale» است. به نظر می‌رسد تعارض مادر و دختر، هر چند سطحی باشد، متوجه مخاطب مسن تر است. لحن ناهموار و روایت های درهم و برهم حواس را پرت می‌کند.
Blueback نام ماهی هامور بزرگی است که دورا و ابی برای اولین بار در هشتمین سالگرد تولد ابی، زمانی که دورا او را به اولین شیرجه خود می‌برد، با هم برخورد می‌کنند. ابی در ابتدا می‌ترسد، اما هنگامی که آزمایش مادرش را گذرانده و گردن بند را از آب بیرون می‌آورد، دورا به او توضیح می‌دهد که هامورها می توانند 70 سال زندگی کنند و مهاجرت نکنند. خانه می‌سازند و آنجا می‌مانند. ابی نام او را Blueback می‌گذارد و آنها به سبک “My Octopus Teacher” دوست می‌شوند. ماهی (عروسک متحرک واقع گرایانه) نماد تلاش های دورا برای حفظ محیط بکر و پوشش گیاهی و موجودات دریایی آن است. ابی با دقت و با استفاده از آبرنگ مناظر جذابی را که در زیر آب دیده است را به تصویر می‌کشد.
پدر ابی مرده است و دورا با جمع آوری و فروش آبلون از آن دو حمایت می‌کند. او در انتخاب تنها “یکی از سه” دقیق است تا مطمئن شود “آنها همچنان برای ماهیگیری فرزندان شما هستند.” اما شغل اصلی او محافظت بیباکانه از اقیانوس است. او منتظر اجازه سوار شدن به قایق ماهیگیری ماکا نمی‌ماند تا مطمئن شود که او از محدودیت های پایداری تجاوز نمی‌کند «در راستای همه پروتکل های بهداشتی و ایمنی مربوطه». وقتی یک توسعه دهنده محلی بدون اجازه او وارد خانه او می‌شود، قضیه متفاوت می‌شود. او می‌خواهد این ملک را بخرد تا استراحتگاهی بسازد که بخش زیادی از اکوسیستم را نابود کند و بسیاری از گیاهان و موجودات منحصر به فرد را از بین ببرد. او پیشنهاد خود را روی میز آشپزخانه اش گذاشته است. به او می‌گوید: «عجله ای نیست. ما هیچ جا نمی رویم.” او با خونسردی پاسخ می‌دهد: “همسایه های شما به نظر علاقمند هستند.”
دورا هیچ ترسی از رویارویی با شکارچیان، انسان و غیره ندارد. اما او نمی‌داند چگونه استدلال های خود را به هیئت حاکمه محلی ارائه کند. بنابراین، ابی 15 ساله وارد می‌شود، آنچه در خطر است را توضیح می‌دهد و آبرنگ های خود را به آنها نشان می‌دهد تا بتوانند کمی از دنیای اقیانوس را ببینند. او تصمیم می‌گیرد که باید خانه اش را ترک کند تا تلاش کند نه تنها Blueback بلکه تمامی ماهی های اقیانوس را سالم نگهدارد.
شاید فیلم سعی دارد زیبایی آرام محیط زیر آب را تداعی کند، اما پیامی که سعی در انتقال آن دارد، پوشیده از کسالت و ضربات بیش از حد قابل پیش بینی است تا بیننده را درگیر کند.
در حال حاضر در حال بازی در تئاتر.
