در یک تصادف خفیف، کمی قبل از تماشای این مستند امپرسیونیستی به کارگردانی جنیفر پیدوم و جوزف نیزهتی، فیلم “Naked Lunch” دیوید کراننبرگ در سال 1991 را نیز نمایش دادیم که ویلم دافو هم به عنوان ماشین تحریر ناطق و هم به عنوان ماگوامپ صدا را انجام می دهد (به آن نگاه کنید. بالا، ارزشش را دارد). فیلم رودخانه را در ادامه بررسی کرده ایم.
و ما فکر کردیم، “جی ویلیکرز، دافو صداپیشه خوبی نیست و همچنین یک بازیگر فیزیکی عالی نیست”، زیرا این دو در نهایت متقابل نیستند. در حالی که رجیستر او کاملاً باریتون نیست، اما گرمای پر از شخصیت دارد که با هر گفتار، نت هایی از عمق و شوخ طبعی را به همراه دارد.
و همانطور که اتفاق می افتد، فیلم رودخانه، فیلمی کوتاه و اغلب از نظر بصری خیره کننده، توسط دافو روایت می شود که برای مدت کوتاهی سیاه و سفید دیده می شود و در حال مذاکره در یک غرفه ضبط در حالی که ارکستر مجلسی استرالیا در همان نزدیکی آهنگ می کند. بعد از اینکه همه آماده شدند، جریان واقعی شروع می شود. مجموعه ای از عکس های خیره کننده از آب در جایگشت های مختلف. یک قایق‌ران که از تندروها پایین می‌رود. سیل هایی که از آبشارها پایین می آیند. زمین اطراف این آب گاهی سرسبز و گاهی تقریباً آرام است. گاه بدون مزاحمت انسان، گاه در احاطه آثار انسان، که همه آنها خوب نیستند.
فیلم با نقل قولی از اودن شروع می‌شود: «هزاران نفر بدون عشق زندگی کرده‌اند، نه یکی بدون آب» از شعر معروف او اول چیزها. دافو می گوید: «برای اعصار، آب جاری فقط از قوانین خودش پیروی می کرد،» و تصاویر مربوطه نشان می دهد که آب در حال هجوم در مناظری است که در آن هیچ روحی قابل تشخیص نیست و معجزه فرسایش و قدرت شکل دهی آن به زمین را نشان می دهد. این روایت گاهی اوقات به حد زائد می رسد – فعل “revere” دو بار در کمتر از ده دقیقه حذف می شود.
بدون اینکه مشخص شود، فیلم به این می پردازد که چگونه نوآوران و مهندسان انسانی از انرژی آب رودخانه استفاده کردند و «وحشی» آب را «رام کردند». نقل قول کتاب مقدس در مورد تسلط انسان بر زمین مورد استفاده قرار نمی گیرد، اما فیلم اشاره می کند که چگونه ما انسان ها از «دیدن» رودخانه ها «به عنوان موجودات زنده به دیدن آنها به عنوان منابع» رفتیم. و منابع بسیار ارزشمندی هستند.
گاهی اوقات، تصاویر آنقدر قوی است، صدای دافو آنقدر دلنشین است که فیلم رودخانه شبیه یک درس علمی است که شکل یک اغوا را به خود می گیرد. در نهایت، فیلم باید به این واقعیت بپردازد که وقتی بشر منبعی را پیدا کرد، ناگزیر از آن سوء استفاده می کند. و باز هم، بدون مشخص کردن بیش از حد مشخص (و شاید برای این بخش که کاملاً ویژگی عالی نبود) این مستند اثرات وحشتناک آلودگی را نشان می‌دهد و به نابرابری توزیع آب در سراسر جهان اشاره می‌کند. در این روایت آمده است: «ثروت یک کشور، مصیبت کشور دیگر است». مدیران از هیچ راه حلی دفاع نمی کنند و به نتیجه ای هم نمی رسند. در عوض، فیلم مانند یک رودخانه جریان دارد و همه چیز. در حالی که دافو سخنان حکیمانه ای می گوید، ارکستر مجلسی با کوک بسیاری از استادان بزرگ: ویوالدی، باخ، سیبلیوس، مالر، راول، و جانی گرین وود همکاری می کند. فیلم رودخانه نه فراخوانی برای اقدام، در عوض خود را با یادآوری هیجان انگیزی می کند که همه ما از کجا آمده ایم.
