«وینی پو: خون و عسل» شدیداً می خواهد در رده «خیلی شیطون که خوب است» جایگاهی داشته باشد، با نشان دادن اینکه اگر وینی پو در کنار دوست چهره خوارش خوکچه به یک قاتل سادیست تبدیل شود، چه شکلی می شود. فیلم وینی د پو: خون و عسل را در ادامه بررسی کرده ایم.
این محصول انگلیسی که این هفته به 1500 سالن سینما در آمریکا راه پیدا می کند، قصد دارد دلتنگی کودکی خود را از بین ببرد، چیزی که در اینجا با اتفاقی که برای کریستوفر رابین (نیکلای لئون) بیچاره می افتد منعکس می شود – او از دانشگاه به خانه بر می گردد تا بفهمد. که رفقای دوران کودکی او به قاتل های نفرت انگیز تبدیل شده اند. قبل از برخی از تیتراژ های آغازین پر زرق و برق و پزشکی قانونی که مستقیماً از وحشت دهه 2000 منتشر شده است، آنها اولین قتل خود را انجام می دهند. اما با توجه به اینکه این موضوع چقدر تکان دهنده به نظر می رسد تا کسی که از مفهوم آن آزرده خاطر شده باشد، این انحراف A.A نیست. کار میلن هر بخشی از مشکل است. به عنوان یک ترسناک و کمدی، «وینی پو: خون و عسل» هیچ ریتمی با هیچکدام ندارد و آنقدر کم نور است که شایسته نگاه کنجکاو نیست. نویسنده/کارگردان/تدوینگر، ریس فریک-واترفیلد از شما می خواهد که مغزتان را خاموش کنید، همانطور که ضرب المثل فیلم بازی می گوید، اما وقتی سکانس های کم نور آن دائماً شما را مجبور می کنند برای رمزگشایی وحشت شبانه اش در 100 Acre Wood، چشمانتان را نگاه کنید.
بهترین شوخی این است که گوش های گرد و دماغ دکمه ای پو را در عکس های شومی می بینید که قرار است چهره چرمی یا مایکل مایرز باشند، با لباس های قرمز و ماسک لاستیکی که به نوعی پوزخند شیرخوار عسلی منجمد شده است. با قضاوت از واکنش های خنده دار دیگر افراد حاضر در تئاتر، این افشاگری ها ثابت ترین قهقهه های فیلم هستند و من موافقم. شما هرگز از دیدن نسخه فریک-واترفیلد از پو و پیگلت (به ترتیب توسط کریگ دیوست داوست و کریس کوردل) که به عنوان روان پرستان بزرگ مطرح می شوند خسته نمی شوید، اما فیلم همچنین باعث می شود که آرزو کنید آرزوی آن بیشتر شود.
«وینی پو: خون و عسل» علیرغم اینکه خودش را ساده کرده است، تلاش می کند تا خارج از سبک کمیک IP بی احترامی اش قابل توجه باشد. چیز های Pooh and Piglet را بردارید، و شما یک فیلم هیجان انگیز هولناک خواهید داشت که با شخصیت های تک بعدی خود به عنوان خطوطی برای صحنه های ترسناک برخورد می کند که بودجه آن نمی تواند به طور کامل اجرا شود. در این مورد، پنج زن (ماریا تیلور، ناتاشا توسینی، ناتاشا رز میلز، امبر دوگ تورن و دانیل رونالد) در یک کلبه دورافتاده در نزدیکی پادشاهی سادیسم پو و پیگلت جمع شده اند. فریک-واترفیلد حتی ما را با پیشرفت یا مراقبت زیاد از این زنان طنز نمی کند. ما می دانیم که یکی از آنها، ماریا ماریا تیلور، توسط مردی که او را در شهر تعقیب می کند، آسیب دیده است و این فرار اوست. «خون و عسل» سپس او را با اهداف آسان دیگری برای شوک های آسان تر همراه می کند: زنان به اندازه هر کسی که از این فیلم به شدت آزرده خاطر شده است ساده لوح هستند، و قرار است به هر انتخاب ضعیف این شخصیت ها بخندیم.
جمله ای که هرگز فکر نمی کردم بنویسم: پو و پیگلت این زنان را به وحشت انداختند، با چند قربانی دیگر که گاهی به نوعی شبیه به قربانی کردن مراسم بود. فقط زمانی ناراحت می شود که اینقدر آشکار شود. بسیاری از زنان – بسیاری از آنها که با مو های سیاه و عجیب هستند ضربه سر را تجربه می کنند.
چه کسی وعده این فیلم را گیج کننده یا درشت بیابد، صحنه های ترسناک بیش از حد کشیده شده اند، مملو از ضرب های غیر مجاز که هوای مرده ایجاد می کنند. صحنه های بداهه زیادی از تعقیب کردن یا فریاد زدن برای کمک وجود دارد، که در آن همه منتظر یک چشم انداز داستان سرایی بیشتر برای تکمیل شوخی هستند. یکی از صحنه هایی که فاقد خودآگاهی است، این است که خوکچه در یک استخر سر پوشیده کم عمق راه می رود و با پتک به سمت طعمه اش می زند. یک تنظیم خنده دار، اما خود صحنه به سختی می تواند حرکت کند. کل پروژه آن نقص گیج کننده را دارد – چگونه می توان چنین فرضیه ای را با پو و پیگلت کم و بیش به مدت 85 دقیقه کم و زیاد کرد و فیلم را تا این حد خسته کننده کرد؟
با تکمیل و توزیع، «وینی پو: خون و عسل» از قبل برای برخی یک برد خواهد بود (و دنباله آن اعلام شده است). برخی دوست دارند ببینند که فیلم خون پاشی وینی پو چه شکلی است، لعنت به فیلمسازی قابل استفاده، و من متوجه شدم. (ما تبلیغات Super Bowl را به همان شیوه وسوسه انگیز می یابیم، اما شاید نه در طولانی مدت.) اما اگر اصلاً شاهد آن باشیم، فیلم فریک-واترفیلد نوعی کنجکاوی تلخ است که بهترین تجربه را با یک دوست تجربه می کنیم، برای مدت کوتاهی سرگرم می شویم، یا برای دلسوزی. با. ترجیحاً اگر برای آن پول پرداخت کنند.
این فیلم در حال حاضر در حال پخش در سینما ها می باشد و می توانید برای تماشا اقدام کنید.
همه چیزش فاجعه بود.
اره نورش خیلی کم بود همش تو تاریکی اتفاق افتاد. سبکش هم خیلی قدیمی به نظر میومد ولی واقعا ترسناک بودم بدجور گرخیدم