اطلاعات The 1619 Project برای اولین بار در سال 2020 توجه من را به خود جلب کرد، زمانی که فهمیدم قانونگذاران و شهروندان به طور یکسان برای ممنوعیت محتوای آن تلاش می‌کنند. فیلم The 1619 Project که توسط روزنامه نگار نیکول هانا-جونز ساخته و رهبری می‌شود، حاوی اطلاعات مهمی در مورد تاریخ سیاهپوستان در آمریکا است، هم به عنوان یک نوآوری و هم به عنوان یک شکل جدید، در قالب یک مجموعه مستند 6 قسمتی در پلتفرم «Hulu» به نمایش درآمد.
“ما فرهنگ جدیدی را برای خود شکل دادیم و خودمان را تشکیل دادیم… به واسطه اسارتمان بود که از همه آمریکایی تر شدیم.”
آنچه اهمیت این سریال را بیشتر می‌کند، صرفاً مستندات جامع تاریخ نیست، بلکه پیوندهای ماهرانه ای با اشکال مدرن همان ظلم سيستماتيک در لباس مبدل است. قالب اپیزودیک به هر فصل موضوع خاص خود را داده و امکان تمرکز دقیق روی موضوعات مختلف را فراهم می‌کند. به هر یک از موضوعات، یک ساعت کامل فرصت برای جستجو می‌دهد.
“The 1619 Project” چه در موازات موضوع زنان و زایمان در ادامه نژادپرستی پزشکی که بر مادران سیاه پوست تأثیر می‌گذارد و چه در مقایسه دفترچه های وزن کشی پنبه، به این اصل پایبند است که پیامدهای تاریخ سیاهپوستان بر فرهنگ همه آمریکایی ها تأثیر می‌گذارد.
با این حال، این سریال محتوای خود را با خشکی کتاب درسی یا عینیت محض ارائه نمی‌کند و اینجاست که هنر روزنامه نگاری هانا جونز احساس می‌شود. هر قسمت از “The 1619 Project” مانند یک گفتگو و همچنین مجموعه ای از مقالات شخصی است.
این یک خاطرات آموزشی از آمریکای سیاه است. مصاحبه با متخصصان در زمینه خود، زندگی روزمره شهروندان و حکایات شخصی هانا جونز و تاریخچه خانوادگی خود، مسائلی را نشان می‌دهد که اغلب به عنوان سرفصل یا مقاله بر روی میز قانونگذاران ارائه می‌شود. بشریت را در خط مقدم مشکلات اجتماعی قرار می‌دهد که معمولا نادیده گرفته می‌شد.
ارزش محتوای سریال غیرقابل انکار است، اما تصاویر بصری که از نمایش پشتیبانی می‌کند به طور قابل توجهی کمتر از حد انتظار است. با نامی مانند Oprah Winfrey در میان تولیدکنندگان، باید فضایی برای ارائه تصاویر فراتر از نمایش اسلاید و گرافیک های متحرک ساده در نظر داشت. این سریال از فرمت بصری خود استفاده نمی‌کند و البته نمی‌توان عملکرد آن را ساده انگاشت.
تز کلی «The 1619 Project» این است که: مسائل اجتماعی که همه آمریکایی ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، نتیجه نهادهایی است که از بردگی سیاهپوستان متولد و پرورش یافته اند. سیستم ها و قوانین قدیمی وضع شده ممکن است زمینه را تغییر داده باشند، اما نتیجه آن تغییر نکرده است. دولت و شرکت ها به طور یکسان می‌توانند از قوانین قدیمی برای تأثیرگذاری بر سیاست های جدید سوء استفاده کنند، و نمایش اعلام می‌کند که بدون آگاهی از ریشه های تاریخ، ما همیشه در معرض دستکاری خواهیم بود.
این مجموعه شش قسمتی هم بر اساس ایدئولوژی و هم بر اساس احساسات ساخته شده است و ایده های سرمایه داری و ترس را با مهارت بالایی پوشش می‌دهد. تحقیقات این مجموعه با چابکی و ظرافت در زمان حال تنیده شده است و خط مستقیم تاریخ به فرهنگ را باز می‌کند. «The 1619 Project» با فاش کردن تاریخ های وحشتناک و نفرین آور و سپس نشان دادن شرایط امروزی به ما، ما را بر آن می‌دارد تا متوجه شویم که هنوز فاصله چندانی از آن عصر سیاه نژادپرستی نداریم.
“The 1619 Project” هم شاد و هم هیجان انگیز است. مسیر سیاهپوستان در آمریکا، مؤسساتی که به ساختن آنها کمک کرده‌اند و موانعی که دائماً بر آنها غلبه می‌کنند، تحسین می‌شود. همچنین انتقادهایی به دلیل نادیده گرفته شدن این تاریخ و همچنین نادیده گرفتن نژادپرستی که با جداسازی هویت به وجود می‌آید، وجود دارد. هانا جونز با ارائه شواهدی مبنی بر اینکه «مسائل سیاه پوستان» بر سفیدپوستان نیز تأثیر می‌گذارد، دامنه فعالیت خود را افزایش می‌دهد. او آرشیوها را بازنویسی نمی‌کند، یا زمینه های آنها را مغشوش نمی‌کند. او در حال گردگیری اسناد قدیمی است، از طریق آویزان کردن اطلاعات بر روی دیواری مدرن و شهادت بر نفوذ ناپذیر، و گاه بی مورد برتری سفیدپوستان، توجه ما را می‌طلبد.
