“کارلا سیمون Carla Simón” کارگردان اسپانیایی پس از چند نمای ثابت برای انتقال زیبایی منظره مزرعه اش، دومین فیلم ظریف خود، «آلکاراس Alcarràs » را با لحظه ای آغاز می‌کند که بعداً مانند یک پیش گویی از پایان زندگی کاراکترهایش خواهد بود. بررسی فیلم الکاراس را در ادامه بخوانید.
آیریس (Ainet Jounou)، کوچکترین دختر خانواده ای از باغداران هلو در شهری که نام فیلم را دارد، با پسرعموهای خود در داخل یک ماشین بازی می‌کند. این خودرو اوراقی مکان مورد علاقه آنها برای داشتن ماجراهای تخیلی است. با این حال، زمانی که پنجه سطل بیل مکانیکی برای خارج کردن وسیله نقلیه از یک مزرعه ظاهر می‌شود، روند خیالات آنها شکسته می‌شود. هم از نظر بصری و هم از نظر ارتباط، تصویر شبیه به نمونه ای در Jenga است که بازیکن قطعه ای را بیرون می‌کشد که ساختار را از تعادل خارج می‌کند. به همین ترتیب، دنیای رشک برانگیز آنها در شرف فروپاشی است.
در آشپزخانه خانه، پدرسالار سرسخت، کویمیت (Jordi Pujol Dolcet) و پدر سالخورده آرام او، روگلیو (Josep Abad) با هم بحث می‌کنند. خاکی که از بعد از جنگ داخلی اسپانیا روی آن کار کرده اند متعلق به آنها نیست، بلکه متعلق به پینیول ها است، زمین داران ثروتمندی که قول داده بودند هرگز آن را از آنها نگیرند. اما بدون قرارداد، پسر پینیول تصمیم گرفته است این وعده را پس بگیرد و پنل های خورشیدی سودآور را نصب کند.
تنها گزینه Quimet برای باقی ماندن در زمین این است که کشاورزی را متوقف کند و شغلی را حفظ کند که فناوری جدید را حفظ کند. این داستانی به قدمت زمان است، از اینکه چگونه مدرنیته و جاه طلبی، زندگی باستانی را در هم می‌کوبد. سال گذشته، “Luzzu” ساخته مالت، نگاهی مشابه به مصائب خانواده های ماهیگیر در آن کشور مدیترانه ای ارائه کرد.
در میان تابلوهایی از مناظر غرق شده، غریزه سیمون برای برانگیختن اجراهای ناتورالیستی – که در اولین فیلم بلندش “تابستان 1993” به نمایش درآمد – ساختار روایی بسیار پنهانی را به هم پیوند می‌دهد که به ما اجازه می‌دهد به زندگی این افراد، به صورت جمعی و جداگانه وارد شویم. با هر برش، اطلاعات جدیدی درباره یکی از اعضای این خانواده غیور ظاهر می‌شود. سکانس های خاصی در نیمه دوم این درام به طول می‌انجامند.
سیمون در اولین تجربه کارگردانی‌اش، ریسک داشتن یک فرزند قهرمان بدون تجربه قبلی را به عهده گرفت. او آن را در «Alcarràs» بسط می‌دهد و تصاویری زنده از رفتارها و تعاملات روزمره را از کل گروه بازیگرانی که برای اولین بار حضور داشتند، به دست می‌آورد، که با در نظر گرفتن رابطه شان، تقریبا ارتباطی با هم ندارند. مانند «تابستان 1993»، این قمار سود زیادی به همراه دارد و Pujol Dolcet و Abad سزاوار ستایش هستند.
در مورد نسل جوان، علاقه به کسب و کار فشرده متفاوت است. راجر (Albert Bosch)، پسر نوجوان کویمیت، از ثمره کار یدی خود احساس غرور می‌کند، به طوری که پدرش از بی علاقگی او به مدرسه خشمگین می‌شود. از طرف دیگر، خواهرش، ماریونا (Xènia Roset)، ترجیح می‌دهد با دوستانش با آهنگ های مدرن برقصد. او از پویایی ماچویی که کویمت و راجر هر دو برای اعمال کنترل بر زنان خانواده نشان می‌دهند، ناراحت است.
به نوبه خود، گره گشایی کویمه او را از یک فرد انعطاف ناپذیر به مردی تبدیل می‌کند که اهمیت جامعه را نه تنها در میان عزیزان نزدیک خود، بلکه با سایر کشاورزان که از نظر مالی با مشکل مواجه هستند، درک می‌کند.
پدربزرگ روگلیو سعی می‌کند به پیوندی که بین اجداد صاحبخانه و او ناگسستنی است، متوسل شود. اما جهان امروز دیگر با وفاداری که او به یاد می‌آورد عمل نمی‌کند. اگرچه او آن را شفاهی نمی‌کند، اما شاهد تسلیم ناگفته ای در برابر نیروهای حریصی هستیم که نمی‌تواند کنترل کند. بنابراین روگلیو بیشتر از آن که صحبت کند آواز می‌خواند، و از طریق آهنگ های دوستی و عشق به سرزمین، آن اصول ارزشمند به آیریس جوان می‌رسد.
این میراث چند نسلی در «آلکاراس» بیشترین اهمیت را دارد. موضوع آشکار مربوط به برداشت هلو برای امرار معاش است، ارزش واقعی و ناملموس اتحاد و همکاری قرار داده شده است. سیمون این را از طریق نمایشی بداهه که کودکان برای بزرگسالان آموزش می‌دهند، تأیید می‌کند که به جشن رسمی روگلیو یا در فرآیند چند مرحله‌ای کنسرو کردن میوه ختم می‌شود که در آن تک تک افراد خانه نقشی را ایفا می‌کنند.
در آخرین کشت تابستانی خود، یک گردهمایی آخر هفته، کویمت و خواهرانش را می‌بیند که با خوشحالی به فرزندانشان درون استخر نگاه می‌کنند. به نظر می‌رسد شباهت بین این دو نسل، پدربزرگ روگلیو را خوشحال می‌کند. با توجه به اینکه دارایی آنها در دستان خودشان باقی خواهد ماند، نگرانی های او کاهش می‌یابد. خانواده ای که او برای مدت طولانی پرورش داد امیدوار است ریشه های خود را در جای دیگری بکارد. «Alcarràs» سیمون، پرتره ای دلخراش از بحران مشترک به ما می‌دهد.
نظر شما درباره بررسی فیلم الکاراس چیست؟
