Call of Duty: Warzone 2 دنباله ای جذاب و حتی کمی بحث برانگیز برای پدیده بازی آزاد است که در سال 2020 منتشر شد. این فرنچایز فرعی به طور کلی Call of Duty را تغییر داده است و به نظر می رسد که در حال استفاده از آن است. بررسی بازی بررسی کال آف دیوتی : Warzone 2 را در ادامه بخوانید.
عاقبت تلاش برای تثبیت هویت آن به روشی بسیار خاص. Call of Duty: Warzone 2، مانند Modern Warfare 2 (2022)، سرعت را کمی کاهش می دهد و حس تاکتیکی تری را انتخاب می کند. این بسیار Warzone است، اما اصلاح شده است و به نظر می رسد با هدف بیشتری نسبت به نسخه قبلی خود ساخته شده است.
زمانی که بازی Call of Duty: Warzone شروع به کار کرد، احساس می‌کرد که بازی‌ای است که نمی‌دانست طلا خواهد گرفت و باید به سرعت با محبوبیت بیشتر سازگار شود. در یک نقطه خاص کمی بی هدف احساس می شد، اما این بازی جدید احساس می کند که بیشتر می داند چه می خواهد باشد.
مقالات مرتبط:
حجم مورد نظر برای بازی Call of Duty: Warzone 2
نحوه رفع خطای Dev 6661 در Call of Duty برای ویندوز
مرتبطموضوعات
بازسازی بازی Modern warfare و warzone توسعه دهندگان Call of Duty
این ممکن است با طرفداران هاردکور عنوان قبلی که به مواردی مانند لغو اسلاید و سایر مکانیک های گیم پلی بسیار سریع و عرق کرده عادت کرده بودند، خوشایند نباشد. با این حال، برای برخی (مثل من)، تغییرات اینجا یک بازی بسیار سرگرم کننده و لذت بخش را ایجاد می کند، حتی اگر همه آنها به طور کامل با هم نباشند.
برخی از تغییرات بحث برانگیزتر در قالب تجهیز شخصیت شما رخ می دهد. در بازی قبلی، به محض اینکه تیم شما مقدار زیادی پول جمع کرد، می‌توانید جعبه‌ای بخرید که به شما بارگیری می‌کند. در عرض چند دقیقه پس از شروع مسابقه، دو اسلحه تزئین شده، امتیازات، و هر چیزی که برای زنده ماندن نیاز دارید خواهید داشت.
کمتر مسابقه ای بود برای یافتن وسایل خوب و بیشتر مسابقه ای برای بدست آوردن پول. این در نهایت به فرمولی واقعا خسته کننده و تکراری تبدیل شد که باعث می شد مردم قراردادهایی را با سرعت اجرا کنند تا کیتی را که از یوتیوبر مورد علاقه خود کپی کرده بودند دریافت کنند.
در حال حاضر، همه چیز به شدت متفاوت است. 5000 دلار اسلحه اصلی شما را از ایستگاه خرید به شما می دهد، اما کیت کامل شما را نمی گیرد. یک لود آوت واقعی باید با تکمیل استحکامات یا زنده ماندن تا نزدیک به پایان بازی زمانی که آنها سقوط می کنند به دست آورید.
تفاوت در این بازی این است که همه می‌توانند به همان جعبه‌های لودآوت دسترسی داشته باشند، برخلاف اینکه برای جوخه‌های خاصی رزرو شده‌اند، به این معنی که می‌تواند منجر به نبرد بر سر جعبه سقوط‌شده شود.
این بارگذاری را بسیار بیشتر به عنوان یک پاداش تبدیل می کند تا یک چیز آسان برای دستیابی. حتی زره نیز به جایی تغییر کرده است که شما فقط می توانید دو صفحه داشته باشید، مگر اینکه جلیقه خاصی پیدا کنید که به شما توانایی تجهیز سه صفحه را بدهد.
این را با زمان بسیار سریع برای کشتن ترکیب کنید و درگیری های اسلحه ای فوق العاده وحشیانه و سریع دریافت خواهید کرد. برخی از مردم از این متنفر خواهند بود، اما به نظر من بسیار لذت بخش است. شما واقعا باید سخت کار کنید تا قدرتمندتر شوید و این احساس برابری قوی تری ایجاد می کند.
ایستگاه های خرید نیز کمی جالب تر تنظیم شده اند. هر ایستگاه خرید مجموعه منحصر به فرد خود از اقلام و سهام خاص خود را دارد. البته، برخی از آیتم‌ها در ایستگاه‌های خرید بسیار رایج‌تر از سایرین هستند، اما مواردی که در غیر این صورت در بازی به طور کلی کمیاب هستند، ممکن است در تعداد انگشت شماری از این فروشگاه‌ها قابل خرید باشند.
این راه دیگری برای تازه و جالب نگه داشتن چیزها است، نه اینکه همیشه بتوانید دقیقاً همان چیزی را انتظار داشته باشید. همچنین نمی‌توانید دکمه خرید را روی اقلام اسپم کنید و تعداد نامحدودی پهپاد تولید کنید، ایستگاه خرید فقط تعداد کمی دارد، بنابراین باید عاقلانه از آنها استفاده کنید.
اگر می خواهید برای تیم خود تجهیزات بخرید، آنها مجبور نیستند همراه شما باشند. این بازی یک سیستم کوله پشتی بسیار درخشان را معرفی کرده است و در حالی که این سیستم در بازی های دیگر وجود دارد، مانند یک نفس تازه به Warzone احساس می شود.
اگر کوله پشتی با اندازه مناسب دارید، می توانید رگه ها، خود احیا، نارنجک، مهمات و حتی سلاح های اضافی را ذخیره کنید، به این معنی که می توانید مطمئن شوید که برای هر چیزی به درستی آماده هستید.
شما می‌توانید آیتم‌های اضافی را برای تیم خود بگیرید، پهپادهای اضافی یا سایر موارد کشتار را ذخیره کنید، و یک ذخایر سالم از زره حمل کنید. این فقط راه دیگری برای استراتژی و برنامه ریزی است.
این یک بازی است که به استراتژی پاداش می دهد تا بتوانید بهترین کیت را داشته باشید یا بتوانید از دیوار بپرید. حرکت کندتر است، بازی با اسلحه بسیار سریع است – به این معنی که اگر یک شریک درست در کنار خود ندارید، باید در قرعه‌کشی اول باشید و دقت بالایی داشته باشید تا در بیشتر مبارزات پیروز شوید – و تفکر هوشمندانه شما را جلوتر می‌اندازد. رقابت.
گیم پلی سندباکس فوق العاده آزاد است و جایی است که بیشترین احساس رضایت را خواهید داشت. می‌توانید از هزینه‌های مته برای بیرون راندن دشمنان از ساختمان‌ها، فریب دادن دشمنان به سمت هوش مصنوعی برای نبرد سه جانبه بزرگی که دشمنان شما را منحرف می‌کند، استفاده کنید، یا حتی از چت مجاورتی جدید برای به کارگیری جنگ روانی یا حتی ایجاد یک اتحاد استفاده کنید.
با شخصی برخورد کردم که عملاً تک تک کارهایی را که انجام می‌دادند تعریف می‌کرد و با وجود اینکه نمی‌توانستم آنها را ببینم، دقیقاً می‌دانستم همه چیز قرار است انجام دهند زیرا آنها آن را با صدای بلند می‌گفتند. آنها کاملاً از این موضوع بی خبر بودند و در نتیجه من به آنها پرش کردم.
برای اولین بار از چند هفته اول Warzone اصلی، احساس می‌کنم که می‌توانم خلاق باشم و به برتری برسم. موضوع چرخیدن با حساسیت بسیار بالا، دکمه‌های ارسال هرزنامه یا پرش خرگوش نیست. این به این است که در واقع از سر خود استفاده کنید و اجازه ندهید دستان شما به طور کامل کنترل شوند.
این شیوه بازی همچنین به خوبی به نقشه المزره کمک می کند که برخی از بهترین بخش های وردانسک را در بر می گیرد و واقعاً بر اساس آنها ساخته می شود. مناطقی از وردانسک وجود دارند که احساس می‌کنند مستقیماً بیرون کشیده شده‌اند و لباس‌های بیشتری برای تطبیق با این نقشه جدید به تن کرده‌اند، بنابراین اگر احساس می‌کنید که دژاوو دارید، ممکن است حق با شما باشد.
این بدان معنا نیست که قطعات و قطعات جدیدی وجود ندارد. اکثریت قریب به اتفاق نقشه جدید، تازه و مهمتر از همه: متراکم است. ساختمان ها دارای سطوح متعددی هستند و بسیاری از آنها به جای مشاهده تکرار محیط های مشابه، احساس منحصر به فرد بودن در منطقه خود می کنند، نقشه لایه بندی شده است تا شما را به قله های مرتفع و داخل تونل های زیرزمینی یا غوطه ور در توده های آب ببرد، و راه های بیشتری برای پیمایش در آن وجود دارد. نقشه بیش از همیشه از طریق وسایل نقلیه جدید و چیزهایی مانند آسانسور.
شما می توانید تقریباً به هرجایی که می خواهید بروید بدون ترس از اینکه بازی به طور خودکار شما را بکشد، به استثنای مناطقی که به وضوح برچسب خارج از محدوده مشخص شده است. شهرها نیز مانند شهرهای واقعی هستند و به شما این امکان را می‌دهند که راحت‌تر از قبل دشمنان را در کوچه‌ها و ساختمان‌ها تکان دهید.
یک حس تنوع، مقیاس و چگالی وجود دارد که به بازی کمک می‌کند بدون توجه به جایی که در آن هستید، بازی لذت بخش باشد. با وجود اینکه نزدیک به یک هفته آن را بازی کردم، هنوز واقعاً نقشه را نمی دانم.
من می دانم که از مناطق کلیدی چه انتظاری دارم، اما لزوماً نمی دانم چگونه بدون مشورت با نقشه خود از نقطه A به نقطه B بروم. این سرگرم کننده است و در حالی که در نهایت با زمان بازی بیشتر از بین می رود، به نظر می رسد راه های زیادی برای ماجراجویی در اطراف این نقشه وجود دارد.
نقشه همچنین به گونه ای طراحی شده است که غارت را منطقی تر کند. جعبه‌های کمک‌های اولیه و آینه‌های حمام دارای لوازم پزشکی خواهند بود، ایستگاه‌های پلیس تجهیزات تاکتیکی و سلاح‌های بیشتری خواهند داشت، انبارها دارای قفسه‌هایی با اقلام مختلف و غیره خواهند بود.
اگر چیزی خاص می‌خواهید، منطقی‌ترین مکان جایی است که بتوانید آن را پیدا کنید، نه اینکه بی‌خیال درها را تا زمانی که یک تفنگ پر زرق و برق پیدا کنید، پایین بیاورید. این بدان معنا نیست که آن عنصر کاملاً از بین رفته است، اما آنقدرها هم خسته کننده نیست.
Infinity Ward و Raven Software نیز کار بسیار خوبی برای تعمیق تجربه فراتر از یافتن بازیکنان دیگر و کشتن آنها انجام داده اند. علاوه بر قراردادهایی که در بازی قبلی موجود بود، مواردی مانند استحکامات نیز وجود دارد که پایگاه هایی پر از هوش مصنوعی هستند.
اگر آنها را بکشید، جوایز مختلفی دریافت خواهید کرد، از جمله کلیدهای سایت های سیاه، که حتی دژهای سخت تر با غارت بهتر هستند. خود هوش مصنوعی به اندازه‌ای چالش را به وجود می‌آورد که حتی اگر گاهی اوقات کمی بی‌اطلاع باشند، چالش‌هایی را به وجود می‌آورند که به آنها کمک می‌کند تا بازی را جذاب‌تر کنند و در طول زمان استراحت در مسابقات، چیزها را جذاب و مفید نگه دارد.
با این حال، برخی تغییرات وجود دارد که واقعاً کار نمی کنند. برخی چیزها برای تغییر به نظر می‌رسد، مانند یک گولاگ 2v2 با یک جاگرنات هوش مصنوعی که پس از صفر شدن تایمر وارد می‌شود.
اگر بازیکنان قایقران را بکشند، همه آنها آزاد می شوند، به این معنی که اگر از میکروفون خود برای متقاعد کردن تیم خود برای انجام این کار استفاده کنید، فرصتی برای کار گروهی وجود دارد.
اگرچه، برخی از افراد چت صوتی را به طور کامل غیرفعال کرده اند، در چت مهمانی هستند یا حتی ممکن است میکروفون نداشته باشند، بنابراین این مکانیک بر فرضیات زیادی متکی است.
با این وجود، آن بیت اختیاری است، بنابراین خیلی مهم نیست. از سوی دیگر، سیستم 2v2 اجباری و بسیار ناقص است، به خصوص به دلیل اینکه در انفرادی گنجانده شده است. هدف شما باید این باشد که اطمینان حاصل کنید که هیچ کس دیگری نمی تواند گولاگ را ترک کند، زیرا در نهایت، باید با آنها روبرو شوید و کل آهنگ و رقص را دوباره انجام دهید. اگر واقعا خوش شانس باشید، هم تیمی شما ممکن است وحشتناک باشد یا حتی بدتر از آن، بازی را انجام ندهید، و شما را در مقابل دو دشمن با چیزی جز یک تپانچه یا یک تفنگ ساچمه ای نگه دارید.
این همچنین یک مشکل است زیرا ردپاها در بازی به طرز وحشتناکی شکسته شده اند، بنابراین شما حتی نمی توانید امتحان کنید و بشنوید که از کجا می آیند. صدا بسیار بلند است، اما تقریباً غیرممکن است که مسیری که از آن می آیند را مشخص کنید، به خصوص زمانی که فردی بالای سر شما باشد.
این مشکل منحصر به گولاگ نیست، اما احساس می‌کند که این میدان کوچک واقعاً آن را برجسته می‌کند. همه این‌ها این بار گولاگ را به‌ویژه وحشتناک می‌کند تا اینکه شدید و باارزش باشد. اگر به 1v1 برگردد، ممکن است کمی بیشتر طول بکشد تا بازی گولاگ شما واقعاً به دست آید، اما حداقل بدون در نظر گرفتن شرایط، عادلانه خواهد بود.
حالت جدیدی هم در بازی Call of Duty: Warzone 2 به نام DMZ وجود دارد که پتانسیل را نشان می دهد اما از دیگر نقاط ضعف این بازی است. این مدل مشابه Escape from Tarkov را به اشتراک می‌گذارد که در آن یک لود آوت ایجاد می‌کنید و وارد المزره می‌شوید تا غارت و استخراج کنید.
اگر بمیرید، همه چیزهایی را که همراه خود داشتید، از جمله چیزهایی که با آنها وارد شده بودید، از دست خواهید داد. هوش مصنوعی در اطراف نقشه پرسه می‌زند، سنگرها را نگه می‌دارد، و بازیکنان نیز در آنجا هستند و سعی می‌کنند تا جایی که می‌توانند استخراج کنند. با این حال، برخلاف Escape from Tarkov که کل بازی را حول لوت از جمله منوها می‌سازد، DMZ بسیار توخالی است.
تنها چیزی که در صورت استخراج موفقیت آمیز آن را حفظ خواهید کرد، سلاح هایی است که پیدا کرده اید و همچنین برخی از XP. به استثنای برخی از طرح‌های اولیه که می‌توان آنها را باز کرد و در بقیه بازی‌ها استفاده کرد، شما فقط سلاح‌هایی به دست می‌آورید که می‌توانید در DMZ یا XP استفاده کنید. به دست آوردن سلاح برای شما که فقط در این حالت استفاده کنید، دقیقاً یک حلقه سودمند نیست.
DMZ نیز یک راه مناسب برای ارتقاء سطح است، اما بعد از چند ساعت خیلی سرگرم کننده نیست. اگر در حال حاضر در سطح 55 هستید، تاکید زیادی بر افزایش سطح وجود ندارد. مطمئناً، پاس نبرد را پیش می‌برد، اما برای اینکه بخواهید واقعاً DMZ بازی کنید کافی نیست.
ماموریت‌های بسیار ابتدایی نیز وجود دارد که می‌توانند با دوستانتان سرگرمی بی‌معنایی کنند، اما شما را شگفت‌زده نمی‌کند و احتمالاً ارزش انجام دادن آنها را دارد تا زمانی که منتظر هستید تا دوستان دیگرتان نبرد را تمام کنند. رویال کبریت
اگر Infinity Ward و Raven به حمایت از DMZ با محتوای جالب‌تر یا ایجاد مقداری عمق ادامه دهند، پتانسیل بالایی دارد. با این حال، در حال حاضر، چیزی بیش از یک اتلاف زمان نسبتاً متوسط نیست که باعث می‌شود همچنان به این فکر کنم که چرا این صنعت می‌خواهد Escape from Tarkov را کپی کند، اگر علاقه‌ای به متعهد شدن به عناصر هاردکور که آن بازی را سرگرم‌کننده می‌کنند، ندارد.
Call of Duty: Warzone 2 در هر ایده بزرگی که می‌خواهد اجرا کند موفق نمی‌شود، اما مطمئناً وجود خود را به عنوان دنباله‌ای بر یک بازی تیراندازی دوست داشتنی توجیه می‌کند. این یکی از پیشرفته‌ترین، رضایت‌بخش‌ترین و ممتازترین بازی‌های نبرد رویال است که آن را در کلاس بهترین بازی‌ها قرار می‌دهد.
از بسیاری جهات، این بازی به لطف تمایل به تازه نگه داشتن هر بازی با تغییرات کیفیت زندگی بسیار مورد نیاز، نسبت به نسخه قبلی خود بهتر است. اینکه آیا می‌تواند با سال‌ها به‌روزرسانی و تغییرات آن را حفظ کند، باید دید، اما اگر بتواند، پتانسیل بلندمدتی جدی دارد.
