باینری عمومی در مک چیست؟

برای سهولت انتقال به مک‌های سیلیکونی اپل، اپل به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا یک باینری عمومی ایجاد کنند، که یک فایل برنامه است که می‌تواند بر روی مک‌های قدیمی‌تر اینتل و مدرن اپل سیلیکونی اجرا شود. ما توضیح خواهیم داد که باینری عمومی در مک چیست و چگونه کار می کنند.

این برنامه ای است که روی مک های سیلیکون اینتل و اپل اجرا می شود

در سال 2020، اپل نوع جدیدی از مک را معرفی کرد که بر روی Apple Silicon (با تراشه‌های M1 و M2) اجرا می‌شود، که نشان‌دهنده نوع متفاوتی از معماری کامپیوتر نسبت به مک‌های اینتل است که قبل از آن عرضه شده بودند. این بدان معناست که مک های اپل سیلیکون نمی توانند برنامه های نوشته شده برای مک های اینتل را بدون کمک اجرا کنند.

اپل دو راه حل برای پل زدن بین مک های قدیمی مبتنی بر اینتل و مک های جدید مبتنی بر سیلیکون اپل ایجاد کرد که با تراشه M1 شروع شد. اولین مورد، Rosetta 2 است، که یک لایه ترجمه است که به برنامه های اینتل اجازه می دهد تا با سرعت تقریباً اصلی روی رایانه های Mac Silicon Apple اجرا شوند.

دومی Universal Binary است. Universal Binaries برنامه هایی هستند که برای کار با پردازنده های Intel و ARM کامپایل شده اند. این به این معنی است که می‌توانید یک فایل برنامه را هم در Apple Silicon Mac و هم Intel Mac اجرا کنید.

توجه: باینری‌های عمومی برای مک‌های سیلیکونی اپل جدید نیستند: اپل همچنین در سال 2006 از همان نام تجاری در طول انتقال خود بین PowerPC و مک‌های اینتل استفاده کرد. و سنت صنعت رایانه برای بسته‌بندی باینری‌ها برای دو معماری در یک فایل (به نام «fat binary دودویی چربی» “) خیلی دورتر از آن به عقب برمی گردد.

باینری های عمومی به صورت بومی روی مک های اپل سیلیکون با تراشه های سری M اپل اجرا می شوند، به این معنی که آنها سریعتر و کارآمدتر از برنامه های اینتل که باید از طریق Rosetta 2 اجرا شوند، اجرا می شوند.

اگر از انتقال معماری قبلی اپل بین PowerPC و Intel به عنوان مثال استفاده کنیم، در چند سال اول انتقال، احتمالاً بسیاری از برنامه‌ها یونیورسال خواهند بود. اما از آنجایی که پذیرش اپل سیلیکون در طول زمان رشد می‌کند، در نهایت توسعه‌دهندگان احتمالاً فقط به تولید برنامه‌های بومی اپل سیلیکون روی خواهند آورد.

مزایا برای توسعه دهندگان

برای توسعه دهندگان نرم افزار، Universal Binaries یک مزیت بزرگ ارائه می دهد: آنها می توانند یک فایل .APP را منتشر کنند که می تواند در هر دو نوع Mac استفاده شود. این بدان معنی است که نیازی به توزیع دو نسخه جداگانه از یک برنامه نرم افزاری نیست.

توسعه دهندگان معمولاً با کامپایل کردن کد منبع یک برنامه نرم افزاری دو بار، یک بار برای هر نوع پردازنده، باینری های عمومی ایجاد می کنند. آنها سپس فایل های اجرایی به دست آمده را در یک فایل باینری عمومی (یا “Universal 2”) ترکیب می کنند.

در حالی که باینری های عمومی مزایای بزرگی را ارائه می دهند، یک نقطه ضعف کوچک این است که حجم باینری های عمومی معمولاً از فایل های اجرایی استاندارد بزرگ تر است. با این حال، در طول دوره انتقال (تحول) معماری، باینری های عمومی به کاربران اجازه می دهند تا برنامه های نرم افزاری را بر روی هر نوع مک اجرا کنند بدون اینکه نگران سازگاری باشند.

نکات باینری عمومی

اکنون که می دانید باینری عمومی چیست، ممکن است از خود بپرسید: آیا در حال حاضر از هر کدام استفاده می کنم؟ می‌توانید با کلیک راست روی آیکون برنامه در Finder و انتخاب «Get Info دریافت اطلاعات» در منوی ظاهر شده، بررسی کنید که آیا یک برنامه باینری عمومی است یا خیر. اگر برنامه یک باینری عمومی باشد، “برنامه (Universal عمومی )” را در قسمت “Kind نوع” فهرست شده مشاهده خواهید کرد.

همچنین، در پنجره «Get Info دریافت اطلاعات»، می‌توانید انتخاب کنید که آیا می‌خواهید نسخه اینتل برنامه را به جای نسخه سیلیکون اصلی اپل در Rosetta اجرا کنید. برای انجام این کار، کادر با عنوان “Open in Rosetta” را علامت بزنید.

دفعه بعد که برنامه را باز می کنید، نسخه اینتل برنامه اجرا می شود. اگر می‌خواهید بعداً به اجرای برنامه Apple Silicon-native برگردید، روی آیکون برنامه کلیک راست کرده، «دریافت اطلاعات» را انتخاب کنید، سپس علامت «باز کردن با استفاده از روزتا» را بردارید. خوش بگذره!