سامرویل برای من بازی پیچیده ای است که بتوانم روی آن انگشت بگذارم. از بسیاری جهات، بسیاری از عناصر مشابهی دارد که Limbo و Inside را (که هر دو توسط Dino Patti از Somerville تولید شده بودند) در زمان عرضه به ترتیب در سال 2010 و 2016 بسیار قابل توجه بودند. بررسی بازی سامرویل را در ادامه بخوانید.
علیرغم داشتن این سکته‌های گسترده مشترک، اولین نسخه توسعه‌دهنده Jumpship با Somerville تا زمانی که من تیتراژ آن را منتشر کردم، در گیم‌پلی و روایی بسیار مطلوب باقی ماند.
سامرویل بسیار شبیه Limbo و Inside داستان خود را بدون گفتن حتی یک کلمه تعریف می کند. در مقایسه با نسخه‌های قبلی Playdead، سامرویل، حداقل در ابتدای کار، کمی ساده‌تر است. سامرویل به طور کامل حول یک تهاجم بیگانگان متمرکز می شود و بازیکنان را تحت کنترل پدر یک خانواده جوان قرار می دهد.
پس از جدا شدن از همسر و فرزندش در میان حمله بیگانگان، این قهرمان ناشناس باید از مناظر متعددی عبور کند و در عین حال آنچه را که در اطرافش اتفاق می‌افتد جمع کند. در طول مسیر، شخصیت بازیکن با چهره‌های مرموز دیگری ملاقات می‌کند و قدرت‌های منحصربه‌فردی را به دست می‌آورد که به نظر می‌رسد با این رویداد فاجعه‌بار گره خورده است.
در یک مفهوم کلی، من ایده داستان خطی را که در مرکز سامرویل قرار دارد، دوست دارم. یادگیری نحوه گذر از این تهاجم، یافتن خانواده و اجتناب از مهاجمان بیگانه ای که به شهر کوچک و آرام شما آمده اند، یک ساعت کاری جذاب را ایجاد می کند.
با این حال، جایی که سامرویل شروع به از دست دادن من کرد، در مراحل پایانی خود بود. به جای اینکه سعی شود داستان فقط بر روی پدر و خانواده اش متمرکز شود، مقیاس سامرویل در نزدیکی پایان خود به شدت منفجر می شود.
در نتیجه، اتفاقات زیادی در یک بازه زمانی بسیار کوتاه رخ می‌دهد، که تنها منجر به سردرگمی می‌شود تا هر نوع وضوح رضایت‌بخش. من از بازی کردن بازی ای که می خواهد داستانی را به تنهایی از طریق عناصر بصری روایت کند، خوشحالم، اما درک اینکه حتی در برخی از لحظات روایی بزرگتر سامرویل چه اتفاقی افتاده است نیز به سختی تحت فشار هستم.
اگرچه داستان سامرویل از هر نظر برای من کارساز نیست، بهترین جنبه بازی تا حد زیادی با جهت هنری آن است. سامرویل شامل تعدادی مناظر چشمگیر و طراحی شخصیت های جذاب است که همه آنها کاملاً متمایز هستند.
شاید برای Jumpship الهام‌بخش نباشد که به دنبال داستانی در مورد حمله بیگانگان در این بازی باشد، اما آثار هنری استودیو واقعاً کار خارق‌العاده‌ای را انجام می‌دهد که باعث می‌شود Somerville دائماً احساس دلخراش و گیج کند.
بیشتر اوقات، کاری که از منظر گیم پلی در Somerville انجام می دهید حل پازل های مختلف محیطی است. این وظایف به عنوان راهی برای کمک به شما در حرکت از یک منطقه به منطقه دیگر انجام می شود.
برخی از بخش‌های بازی ابزارهای خاصی را در اختیار شما قرار می‌دهند که باید از آنها برای دور زدن استفاده کنید، در حالی که برخی دیگر به سادگی به شما اجازه می‌دهند تا بفهمید که چگونه می‌خواهید مسیری را به پیش ببرید.
بزرگترین ناراحتی من از سامرویل این است که پیدا کردن راه خود در اطراف این محیط ها برای فهمیدن اینکه قرار است چه کاری انجام دهید، اغلب چالشی بزرگتر از خود پازل ها بود. سامرویل در سطوح سه بعدی در مقایسه با هواپیمای دو بعدی که با Limbo و Inside دیده می شد اتفاق می افتد.
به همین دلیل، فضای بیشتری برای کاوش و اشیاء بیشتری برای تعامل وجود دارد. در حالی که این در ارزش اسمی خوب است، مسئله این است که سامرویل خیلی کم کاری می کند تا آنچه را که واقعاً قصد دارید برای پیشرفت به سمت آن حرکت کنید، برجسته می کند.
بیش از یک بار در طول بازی‌ام، به دلیل اینکه نمی‌دانستم می‌توانم با اشیاء خاصی در بازی تعامل داشته باشم، به حالت سکون رسیدم. در حالی که Somerville به تنهایی به اندازه کافی برای برجسته کردن آیتم های خاص از پس زمینه انجام نمی دهد، دوربین بازی نیز در این زمینه هیچ لطفی به آن نمی کند. علیرغم اینکه در دنیای سه بعدی اتفاق می افتد، دوربین Somerville همیشه بسته به جایی که در بازی در آن هستید، در یک مکان خاص قفل است.
در نتیجه، گاهی اوقات در موقعیت‌هایی قرار می‌گیرید که شخصیت شما و دستگاه‌هایی که قرار است با آنها ارتباط برقرار کنید، در فاصله‌ای دور قرار می‌گیرند، که باعث شد من به تلویزیونم نگاه کنم تا به سادگی تصور بهتری از آنچه باید باشم. جذب به سمت
همه این مشکلات کوچک باعث می شود که بازی در واقع سامرویل بسیار رضایت بخش و مرزی آزاردهنده باشد. حتی زمانی که احساس می‌کردم مجبور شدم ببینم داستان بازی چگونه باز می‌شود، خیلی زود با بخشی مواجه می‌شدم که باعث شد برای مدت طولانی در اطراف پرسه بزنم و فقط سعی کنم بفهمم قرار است چه کار کنم.
سامرویل مانند یک بازی است که دردسرهای فزاینده ای را پشت سر می گذارد. به‌عنوان اولین عنوانی که از Jumpship به دست می‌آید، تعداد قابل توجهی برای دوست‌داشتن در اینجا وجود دارد و مقدار زیادی از آن را می‌توان با حرکت رو به جلو ساخت.
با این حال، سامرویل نیز بدون مشکل نیست، به خصوص زمانی که صحبت از ایجاد یک تجربه لذت بخش از گیم پلی به میان می آید. در نتیجه، سامرویل خود چیزی نیست که من آن را یک بازی ضروری بدانم، اما جامپشیپ به عنوان یک کل استودیویی است که با گذشت زمان به آن ادامه خواهم داد.
Somerville اکنون در Xbox One، Xbox Series X/S، PC در دسترس است و همچنین از طریق Xbox Game Pass قابل دانلود است. نسخه نقدی از بازی توسط ناشر برای این بررسی ارائه شده است و آن را بر روی یک کنسول Xbox Series X بازی می‌کند.
