بررسی بازی Sonic Frontiers

Sonic Frontiers واقعاً خوب است. بررسی بازی Sonic Frontiers  را در ادامه بخوانید.

گفتن این حرف تقریباً عجیب است. سونیک به عنوان یک IP چند سال سختی را پشت سر گذاشته است، به خصوص وقتی صحبت از بازی های سه بعدی می شود، بازی هایی مانند Sonic Lost World، Sonic Boom و Sonic Forces همگی از اهمیت بالایی برخوردار نیستند. و نمایش های اولیه این بازی مردم را نیز به شک انداخت (تا حدی به این دلیل که نمایش های اولیه گیج کننده بودند).

اما Sonic Frontiers میل باورنکردنی فرنچایز به جاه‌طلبی را گرد هم می‌آورد، همراه با برخی پلتفرم‌های نسبتاً خوب طراحی شده (اگرچه بازی در اینجا دچار لغزش می‌شود)، همراه با حس سرعت و تماشایی که اکنون در نتیجه در نهایت محتوایی برای آن‌ها دارد. همه اینها با کاوش و گیم پلی دنیای باز به طرز شگفت انگیزی ترکیب شده است.

این تلاش‌هایی را برای شخصیت ‌پردازی و داستان‌گویی عمیق‌تر بازمی‌گرداند که باعث شد (و همچنان می‌سازد) جهان سونیک در بین بسیاری محبوبیت زیادی داشته باشد. بیش از هر چیز دیگری، Sonic Frontiers فقط فوق العاده سرگرم کننده است.

حتی زمانی که مجبور هستید با کمی ایرادات بازی کنار بیایید، از آن لذت خواهید برد. در پایان، این همان کیفیت اصلی است که سونیک زمانی برای آن ایستاده بود. هر چیز دیگری که بازی‌ها انجام می‌دادند فقط وسیله‌ای برای رسیدن به هدف بودند، و پایان این بود که بازی‌ها فوق‌العاده سرگرم‌کننده و رضایت‌بخش بودند. Sonic Frontiers سرگرم کننده ترین بازی سونیک سه بعدی از زمان Adventure 2 است.

بسیاری از آن به درخشش مفهوم اصلی مربوط می شود. Sonic اساساً یکی از آن فرنچایزهایی است (در کنار کرایه هایی مانند Zelda یا Pokemon) که به معنای واقعی کلمه التماس می کند تا “دنیای باز” را تجربه کند. فقط این ایده که بتوانیم سرعت و شتاب ایجاد کنیم و در یک زمین بازی باز طراحی شده مانند بهترین بازی های سونیک، که با سکوهای اکتان بالا که این فرنچایز را افسانه ای ساخته است، دویدن، پیشنهادی غیرممکن است که جذاب باشد.

واقعاً تکان دهنده است که این مدت طولانی طول کشید تا سونیک کاری به این بدیهی انجام دهد، اما این امر باعث نشده است که Sonic جهان باز برای انتظار کمتر درخشان باشد. در واقع، به نظر می‌رسد که انتظار طولانی به تیم Sonic ایده‌هایی داده است که برای الهام گرفتن از چه بازی‌هایی نگاه کنند، و همچنین در مورد نحوه ادغام بهترین قسمت های بازی های جهان باز با بهترین قسمت های سونیک، در حالی که از دام های رایج بازی های جهان باز نیز اجتناب کنید.

Sonic Frontiers سرگرم‌کننده‌ترین بازی سونیک سه بعدی از زمان Adventure 2 است. بسیاری از آن به درخشش مفهوم اصلی برمی‌گردد. Sonic اساساً یکی از آن فرنچایزها (در کنار کرایه‌هایی مانند Zelda یا Pokemon) است که به معنای واقعی کلمه است. التماس برای “رفتن به جهان باز”.

نمی‌خواهیم بگوییم که آنها کاملاً موفق بودند، و برخی اشتباهات ناچیز در این فرآیند وجود دارد، اما آنها به اندازه کافی درست می‌شوند که درخشش زمین آسانسور اجازه می‌دهد تا بدرخشد. دویدن در میان جزایر استارفال به سادگی سرگرم کننده است.

چرخیدن روی ریل ها، افزایش سرعت با پیمایش به پدهای تقویتی و پرش ماهرانه بسیار سرگرم کننده است، حرکت کردن در بازی سرگرم کننده است، و فقط کاوش کردن سرگرم کننده است. و کاوش با سرعت بالا؟این منجر به لحظات عالی تماشایی توسط بازیکن می شود، مانند زمانی که ممکن است با هدف خاصی در حال ساختن سرعت بوده باشید، اما در آخرین ثانیه یک پد تقویت کننده را می بینید و به سمت آن منحرف می شوید، که شما را روی یک ریل آسیاب قرار می دهد، که شما را از طریق حلقه های تقویت کننده هدایت می کند، که می بیند شما مسافتی تکان دهنده را به شیک ترین و وحشتناک ترین شکل ممکن طی می کنید. این چیزی نبود که شما قصد انجام آن را داشتید – به یاد داشته باشید، شما به جای دیگری می رفتید – اما بازی شما را با چیزی براق وسوسه کرد، طعمه را گرفتید و پاداش گرفتید.

Sonic Frontiers مملو از لحظاتی از این دست است، و اینها بازی در بهترین حالت خود هستند. پنج جزیره در بازی به طرز باورنکردنی و فوق‌العاده خوب طراحی شده‌اند که بازیکن را تشویق می‌کند تا از میان آنها حرکت کند و خود کاوش را به مکانیک پیمایش تبدیل کند.

به معنای واقعی کلمه، هیچ چیز دیگری در بازی نمی توانست وجود داشته باشد، فقط جزایر با تمام طراحی پلتفرمینگ دست نخورده، و ما می دانستیم که ارزش آن بهای پذیرش را دارد. گفته می شود، Sonic Frontiers کارهای بیشتری انجام می دهد. در واقع، کارهای مسخره ای انجام می دهد.

در Sonic Frontiers یک حساسیت تقریباً نگران کننده “بیشتر خوب است” وجود دارد، جایی که فقط … دائماً به انجام کارهای جدید ادامه می دهد. بدون وقفه. با گذشت ساعت ها و ساعت ها از بازی، می توانید با مکانیک های گیم پلی کاملاً جدید یا سبک های برخورد روبرو شوید. این به معنای واقعی کلمه هرگز از تلاش کردن چیزهای جدید دست نمی کشد – و این می تواند خوب و بد در بازی باشد.

دلیل اینکه می تواند بد باشد این است که هر چیزی که سونیک به سمت شما می زند برابر نیست. بسیاری از آن‌ها عالی هستند، و منجر به برخی از آن لحظات نمایشی با شکوهی می‌شوند که قبلاً به آنها اشاره کردیم، اما برخی از آن‌ها برای لذت‌بخش بودن بیش از حد بداخلاق هستند، یا به‌طور واضح قدیمی بد هستند.

این منجر به احساس ناهمواری در هنگام بازی می شود. شما می توانید به معنای واقعی کلمه از بالاترین سطحی که با آن احساس کرده اید، به برخی از خسته کننده ترین زمانی که با آن گذرانده اید بروید.

تقریباً می‌تواند منجر به شلاق زدن شود، و به طور کلی، ما فکر می‌کنیم این منطقه‌ای است که تیم Sonic یا به اعتماد به نفس بیشتری نیاز داشت، و روی مکانیک‌ها و سیستم‌های کمتری تمرکز می‌کرد که به کمال می‌رسند، یا باید مطمئن شوند که همه چیز در همان سطح کیفی قرار می‌گیرد.

با این حال، حتی زمانی که بازی می‌تواند چیزهای ناامیدکننده یا بدی را متوجه شما کند، ما فکر می‌کنیم که در مجموع جلوتر می‌آید. حتی در ناامید کننده ترین لحظات بازی، حداقل در ابتدا احساس تعجب کردیم و همچنین هرگز واقعاً احساس عصبانیت نکردیم. می دانستییم که مزاحمت فعلی فقط به همین یک برخورد یا منطقه خاص محدود می شود، و همچنین از تازگی آن لذت می بردیم. خیلی سخت است که از چیزی عصبانی شوید که آنقدر از مسیر خود خارج می شود تا شما را غافلگیر کند.

“پنج جزیره در بازی به طور باورنکردنی و فوق العاده خوب طراحی شده اند، وقتی صحبت از تشویق بازیکن به حرکت در میان آنها و تبدیل اکتشاف به مکانیک پیمایش می شود. به معنای واقعی کلمه هیچ چیز دیگری در بازی نمی توانست وجود داشته باشد، فقط جزایر با تمام امکانات طراحی پلتفرمینگ دست نخورده است، و ما می‌دانستیم که ارزش پذیرش آن را دارد.”

ما به jank اشاره کردیم، و بله، این یک بازی جنکی است. حتی در بهترین حالت، درجه مشخصی از جنک وجود دارد که به سادگی باید مایل به تحمل آن باشید. این تقریباً در همه چیز آشکار می شود. دوربین، قفل، مبارزه، حتی کنترل‌ها، همگی درجه خاصی از عدم جلا دادن دارند.

به طور معمول، آنها بیش از اندازه کافی برای جبران کمبودهای خود صیقلی هستند (و همچنین، دوباره، از نظر مفهومی به اندازه کافی درخشان هستند که باعث می شود احتمال نادیده گرفتن اشتباهات آنها را افزایش دهید)، اما هشدار منصفانه است. انتظار یک بازی فوق‌العاده یا هر چیز دیگری را نداشته باشید، حتی در بهترین حالت.

این فقدان لهستانی حتی فراتر از گیم پلی بازی گسترش می یابد. به عنوان مثال، تصاویر را در نظر بگیرید.

اکنون، در یک سطح، ما به شدت با تیم Sonic در اینجا همدلی داریم. ساخت یک بازی عظیم AAA می تواند دشوار باشد. ساختن آن برای اولین بار می تواند حتی دشوارتر باشد. ساختن آن برای اولین بار در چندین پلتفرم می تواند حتی دشوارتر باشد. ساختن آن برای اولین بار بر روی چندین پلتفرم که شامل سه نسل موثر از مشخصات سخت افزاری است، فقط یک کار دیوانه کننده است، کاری که ما به اکثر توسعه دهندگان اعتماد نداریم. اما در نهایت، این کاری است که تیم Sonic باید در اینجا انجام دهد.

آنها برای اولین بار در حال ساخت یک بازی جهان باز AAA در چندین سیستم بودند که همه چیز را از Nintendo Switch گرفته تا PS5 و Xbox Series X – و همه چیز را در بر می گرفت. بحثی در مورد رد شدن از سوییچ وجود نداشت (با توجه به اینکه پلتفرم های نینتندو بیشتر از هر چیز دیگر، سونیک می فروشند) و هیچ بحثی در مورد نادیده گرفتن سیستم های نسل بعدی (جایی که جاه طلبی های آنها واقعاً می درخشد) وجود نداشت. بنابراین آنها آن را برای همه چیز ساخته اند، و خوب، بهتر از آنچه شما انتظار داشتید پیش رفت، اما همچنین به بسیاری از موانعی که شما انتظار دارید نیز برخورد کرد.

واضح ترین آنها پاپ این است. پاپ این در Sonic Frontiers دیوانه کننده است. چیزهایی به معنای واقعی کلمه فقط چند فوت جلوتر از شما به وجود می‌آیند، و این می‌تواند بسیار آزاردهنده باشد، مخصوصاً در سرعت‌های بالاتر، جایی که چیزها می‌توانند فقط برای شما به وجود بیایند که نیم ثانیه بعد از آنها بگذرید و دوباره چیزی وجود نداشته باشد.

ما کاملاً نمی دانیم که چگونه این بد است، به خصوص در PS5 (جایی که بازی کردیم، و جایی که شما انتظار دارید چنین چیزی مشکلی نباشد). می‌خواهییم بگوییم که این بازی هرگز واقعاً گیم‌پلی را مختل نمی‌کند – اما اگر هیچ چیز دیگری، بسیار حواس‌ پرت کننده است، و در واقع می‌تواند وقفه‌ای دردناک از حس جو و غوطه‌ور ساختن تماشاگران بازی تا این حد باشد که در غیر این صورت بسازند.

“حتی در بهترین حالت، درجه خاصی از جنک وجود دارد که شما به سادگی باید آن را تحمل کنید. این تقریباً در همه چیز آشکار می شود. دوربین، قفل، مبارزه، حتی کنترل ها، همه چیز خاصی دارند. درجه فقدان پولیش.”

واقعاً، این بازی کار بزرگی را انجام می‌دهد که شما را به دنیای خود می‌کشاند. اعتبار زیادی برای این امر به موسیقی بازی تعلق می گیرد که باورنکردنی است. صادقانه بگویم، این برای تقریباً کسی که حتی کمترین آشنایی با سونیک را به عنوان یک فرنچایز دارد، تعجب آور نیست، زیرا حتی بدترین بازی‌های سونیک تا کنون (مقابلان کمی برای آن نقطه وجود داشته‌اند) موسیقی شگفت‌انگیزی داشته‌اند. Sonic Frontiers به ​​این سنت ادامه می‌دهد و ترکیبی از موسیقی فوق‌العاده اتمسفری، ملایم و برخی آهنگ‌های سنتی‌تر سونیک را به ارمغان می‌آورد – که همه با ویژگی‌هایی انجام می‌شوند که این فرنچایز در این بخش به آن معروف است.

همچنین سبک هنری عالی است، به طور شگفت انگیزی به اندازه کافی. نمایش‌های اولیه بازی مردم را به درستی شک می‌کردند که ظاهر عجیب و غریب واقع‌گرایانه محیط‌های بازی با طراحی کارتونی‌تر شخصیت‌ها در تضاد است. در بازی نهایی، این کاملاً درست است؟ اما همچنین به نوعی نکته. سونیک و دوستانش در این دنیا غریبه و بیگانه هستند. شما قرار نیست آنها را “مناسب” بیابید، و بنابراین آنها را نمی دانند. اما هر دو، شخصیت‌ها و محیط، از نظر هنری به طرز باورنکردنی به خوبی درک شده‌اند، و دیدن هر دو لذت بخش است.

مقداری کار باقی مانده است که باید انجام شود – به عنوان مثال، بازی به اندازه کافی از ریل های آسیاب در جهان باز خود استفاده می کند. اتفاقاً این یک چیز عالی است، و ریل‌های آسیاب به بخش‌های خارق‌العاده‌ای منتهی می‌شوند، اما همچنین، به معنای واقعی کلمه مانند ریل‌های آسیاب هستند که به دنیا پرتاب شده‌اند، بدون توجه به اینکه واقعاً با هم ترکیب شوند.

جهان در نهایت نه منسجم، بلکه آشفته به نظر می رسد. شما ریل های آسیاب دارید که به طور تصادفی در هوا کشیده شده اند یا در چمن آویزان شده اند، و به نظر عجیب می رسد. ما مطلقاً مشکلی با گرند ریل در سطح مکانیکی نداریم، اما اگر تیم سونیک می‌خواهد به این فرمول برای بازی‌های آینده پایبند باشد، که کاملاً باید باشد، اکنون دیگر بازگشتی وجود ندارد، پس باید کار بسیار بهتری انجام دهند.

از لحاظ بصری زمینه سازی بهتر این عناصر بازی با دنیای طبیعی ترشان. این بسیار زیبایی متفکرانه و آرامی را که بازی برای آن دنبال می‌کند، تضعیف می‌کند، و قرار است در حین عبور از دنیای آن از آن لذت ببرید.

“یک اشتباه بزرگ – سطوح فضای مجازی. این سطوح چالش‌های پلتفرم‌سازی کوتاه‌تر، سنتی‌تر و خطی‌تر هستند که برای به دست آوردن کلیدها تکمیل می‌کنید، که به شما کمک می‌کند پیشرفت کنید و قفل بیشتری از جهان را باز کنید. و … خیلی خوب نیستند.”

یکی دیگر از مشکلات بزرگ در بازی – احتمالاً بزرگترین آن در واقع – سطوح فضای مجازی است. این سطوح چالش‌های پلتفرم‌سازی کوتاه‌تر، سنتی‌تر و خطی‌تر هستند که برای به دست آوردن کلیدها تکمیل می‌کنید و به شما کمک می‌کنند پیشرفت کنید و قفل بیشتری از جهان را باز کنید. و آنها … خیلی خوب نیستند.

آنها در واقع ضعیف ترین بخش های بازی هستند. آنها نه تنها بدتر از بقیه بازی‌ها یا دیگر پلتفرم‌های خطی هستند که دریافت کرده‌ایم، بلکه بدتر از تلاش‌های گذشته خود سونیک برای پلتفرم‌سازی سه‌بعدی خطی، مانند اوج‌های Sonic Unleashed، Generations یا Colors هستند. آن‌ها اغلب در درجه‌ای از پلتفرم‌سازی واقعاً دقیق، کنترل‌های بازی را پشتیبانی نمی‌کنند، که در نهایت باعث تضعیف تماشای آنها می‌شود.

گاهی اوقات، آنها تقریباً به معنای واقعی کلمه خودشان را بازی می کنند. صرف نظر از اینکه در کجای طیف دشواری قرار می گیرند، هرگز احساس رضایت نمی کنند. آن‌ها همچنین خیلی خوب طراحی نشده‌اند، ظاهراً حول یک حس حرکتی ساخته‌شده طراحی شده‌اند که این بازی، با تکیه بر فرمول به اصطلاح «تقویت» برای پیمایش، به سادگی ندارد، بنابراین در نهایت احساس بسیار زیادی می‌کنند… خسته کننده، اذیت کننده.

خوشبختانه، آنها نسبتاً کوتاه هستند، و همچنین آن‌قدر از بازی را تشکیل نمی‌دهند، اما با توجه به اینکه نزدیک ‌ترین آنها به پلتفرم‌سازی خطی سنتی این بازی است، بسیار ضعیف بودن آنها به این معنی است که هر کسی که به دنبال چیز دیگری بود. سنتی از این بازی بسیار ناامید خواهد شد. برخی از موارد خوب وجود دارد – و حتی اعتراف می کنیم که آنها به دلیل مدت کوتاه و اهداف ثانویه که شما را مجبور می کند به آنها بازگردید بسیار قابل بازپرداخت هستند – اما در کل، آنها نقطه ضعف مطلق بازی هستند.

Sonic Frontiers اشتباهات زیادی دارد، اما کارهایی که آن را به درستی انجام می‌دهد، مهم‌ترین چیزها هستند. و آن‌ها را به اندازه‌ای درست انجام می‌دهد که شما را درگیر نگه دارد، و به شما اجازه می‌دهد واقعاً با درخشش محض مفهوم اصلی آن جذب شوید. همچنین، به طور قطع، درخشش های پایداری در طراحی بازی وجود دارد، به ویژه دنیای باز، برداشتی الهام گرفته از پلتفرمینگ Sonic است.

و بیش از هر چیز دیگری، صرف وقت در این بازی و غرق شدن در آن فقط سرگرم کننده است. بله، Sonic Frontiers بی‌نقص نیست، و زمینه‌های زیادی برای پوشش دادن در ادامه‌ی امیدواری اجتناب‌ناپذیر دارد. اما به نظر ما، کارهایی که بازی درست انجام می دهد همان هایی هستند که به ما می چسبند، و حس جدی جاه طلبی بازی، و درجه شگفت انگیزی که در آن دنبال می شود، آن را به یک تجربه عالی تبدیل می کند که بدون شک، یکی از بهترین لحظاتی که تا به حال با فرنچایز سونیک داشته ایم.

این بازی در PS5 بررسی شده است.