تیمو تجاهجانتو کارگردان اندونزیایی فیلم هایی می سازد که پتانسیل های پوچ فیلمسازی را در بر می گیرد. یادم می‌آید که بچه بودم و شنیدم که یکی می گوید بهترین فیلم های اکشن چیزی را به شما نشان می دهند که قبلاً هرگز ندیده اید و حتی مطمئن نیستید که ممکن است. بررسی فیلم چهار بزرگ را در ادامه می خوانید.
Tjahjanto معتقد به رویکردی کمدی و آشفته در فیلم سازی اکشن است که برای او در فیلم جذاب «شب برای ما می آید» به اوج خود رسید. The Big 4، یک فیلم شوت آپ با استعداد بی گمان کارگردانش برای سرگرمی ایجاد شده است.
همچنین نقد و بررسی فیلم Top Gun: Maverick و نقش آفرینی بی نظیر تام کروز در آن را هم بخوانید.
منتقدان اغلب اکشن های خوب طراحی شده در فیلم هایی مانند «قاتل» یا «جان ویک» را با باله مقایسه می کنند، فیلم هایی که در آن ها هر حرکتی دقیقاً برای بهترین تأثیر در نظر گرفته می شود. فیلم های Tjahjanto انرژی بی پروا تری دارند.
حتی اگر آنها به همان اندازه با دقت مورد توجه قرار می گیرند، آنها چیزی نزدیک به slapstick را حفظ می کنند. مثل The Three Stooges با بازوکا است. «4 بزرگ» خیلی طولانی و پر حرف است، اما وقتی منفجر می شود تأثیر آن را احساس می کنید.
« The Big » با یکی از بهترین صحنه هایش آغاز می شود، در حالی که Tjahjanto با انداختن تماشاگران به یتیم خانه ای که برای برداشت اعضای بدن افراد ثروتمند استفاده می شود، پیشینه ترسناک خود را به ما یادآوری می کند.
به نظر می رسد که قهرمانان این داستان در حال حاضر در این مؤسسه گروتسک مخفی هستند و همه کارمندان آن را به شکلی فزاینده وحشیانه نابود می کنند. گلوله یک تک تیرانداز فقط دشمن را در فیلم Tjahjanto پرتاب نمی کند، بلکه نیمی از سر او را از بین می برد.
در طول این سکانس، با گروهی از قاتلان هوشیار آشنا می شویم که به فیلم عنوان می دهند: رهبر توپان (ابیمانا آریاساتیا)، آلفای شدید (لوتهشا)، تیرانداز جنگو (آری کریتینگ) و جوان ترین پلور (کریستو امانوئل). این فرشته ها یک چارلی در پتروس (بودی راس) دارند، که تصمیم می گیرد وقتی دخترش دینا (پوتری مارینو عالی) از آکادمی پلیس بازنشسته می شود، زمان بازنشستگی از تیم است.
رهبری گروهی از افرادی که خارج از قانون فعالیت می کنند سخت است، در حالی که نسل شما اکنون قانون است. اما پتروس نمی تواند از دوران بازنشستگی خود لذت ببرد و در چیزی که اساساً پیش درآمد فیلم است به قتل می رسد و چهار قاتل خود را به جزیره ای دورافتاده می فرستد. سه سال بعد، دینا آنها را ردیابی می کند، و همچنین قاتل پدرش (مارتینو لیو)، که اکنون یک تیم کامل برای اجرای اراده انتقام جویانه خود دارد.
« The Big 4» در مضحک ترین حالت خود در بهترین حالت خود قرار می گیرد، خواه این مسابقه آغازین خیره کننده باشد یا صحنه فوق العاده بعدی که در آن توپان مجبور است یک جفت شرور را پشت دری بدون افشای خشونت به دینا دفع کند.
لیو با مو های خارق العاده صورتش، تعدادی چاقوی احمقانه که روی بدنش غلاف دارد، و حس مدی که به نظر می رسد حول گلوی او ساخته شده، به نقش شرور خود متمایل می شود. اکثر افرادی که « The Big 4» را تماشا می کنند به سمت اکشن کارتونی آن کشیده می شوند، اما بازیگران از بالا تا پایین، به‌ویژه لیو، مارینو و آریاساتیا قوی هستند.
اعتراف می کنم که کمتر و کمتر به طرح داستان « The Big 4» اهمیت می دهم، زیرا زمان پخش 141 دقیقه ای آن کمی زیاد است. اما همه چیز زمانی که بالاخره بلند می شود و فیلم به چریان می افتد بخشیده می شود، که با ریتم کافی انجام می دهد تا شما را از پیش درآمد شدید به نیم ساعت پایانی دیوانه کننده برساند، که در طی آن Tjahjanto تمام مراحل را از بین می برد.
گفته می شود که او امیدوار است که این شروع یک فرنچایز باشد. تصور اینکه چگونه عاقبت می تواند بزرگتر شود و بهتر از این عمل کند، سخت است، اما شرط می بندم که او راهی پیدا خواهد کرد.
