در یک مطالعه جدید با بررسی میزان کاهش مارکرهای خاص خون حداکثر طول عمر انسان را پیش بینی می‌کنند. ۱۲۲ سال و ۱۶۴ روز رکورد فعلی طول عمر انسان است. این رکورد برای فردی فرانسوی به نام ژان لوییز کالمان بود که در ۴ آگوست ۱۹۹۷ درگذشت. از آن زمان به بعد هیچ کس تا به الان حتی به سن ۱۲۰ نیز نرسیده است.
متوشالح (Methuselah) کاهن بزرگ یهود رکورددار طولانی‌ترین طول عمر انسان در داستان‌های کتاب مقدس با ۹۶۹ سال است. (اگرچه ممکن است ترجمه نادرستی از کتاب بوده باشد.) اما می‌توانیم درباره صحت این ادعا بحث کنیم.
حداکثر طول عمر انسان چقدر است؟
خب پس گفتیم بیش‌ترین عمر انسان ۱۲۲ سال بوده است. آیا می‌توان بیش‌تر عمر کرد؟ ما قطعا برای حل این مسئله تلاش می‌کنیم.
داروها (مانند متفورمین یا راپامایسین)، مکمل‌ها (مانند رسوراترول)، تعویض و رقیق سازی خون، مولکول‌های سفارشی و سلول‌های بنیادی همه در حال بررسی برای تأثیرات بالقوه در کاهش برخی از جنبه‌های پیر شدن انسان هستند. یا چرا برخی از روش‌هایی مانند روزه داری یا کالری محدودیت را امتحان نکنید؟ (که شاید فکر کنید خوب عمل نکند)
سوالات زیادی در مورد این موضوعات وجود دارد. آیا موثر هستند؟ اگر موثر هستند بر روی همه انسان‌ها اثر دارند یا بر اشخاص مختلف تاثیرات خوب یا بد متفاوتی دارند؟
مرتبطموضوعات
آیا عوارض جانبی و منفی آن از مزایای آن بیش‌تر است؟ آیا این مداخلات باعث افزایش طول عمر انسان می‌شود؟ و سوالات زیاد دیگری….
برخی از محققان نظرات بدبینانه‌ای دارند و ادعا می‌کنند که ما به بالاترین حد ممکن از نظر بیولوژیکی رسیده‌ایم. برخی دیگر با این ادعا مخالف هستند و نظرات منعطفی درباره حداکثر طول عمر انسان پیشنهاد می‌کنند. از طرف دیگر افرادی خوشبین درباره طول عمر اطمینان دارند که پیرمرد‌های ۱۰۰۰ ساله در حال حاضر در میان ما راه می‌روند!
البته این ادعای اخیر متکی به پیشرفت‌های فرضی و آینده در زمینه طول عمر، علم پزشکی ترمیمی و در حالت دورتر تئوری‌های بارگذاری ذهن، سایبورگ است.
چیزی که تحقیقات می‌گوید، ۱۵۰ سال
یک مطالعه جدید در مورد طول عمر بیولوژیکی بدن ما اظهار نظر کرده است. محققان از داده‌های بررسی‌های NHANES 1999–2014 استفاده کردند:
برنامه‌ای برای ارزیابی سلامت و وضعیت تغذیه‌ای بزرگسالان و کودکان در ایالات متحده طراحی شده است و هر ساله حدود ۵۰۰۰ نفر به عنوان بخشی از این برنامه مورد معاینه قرار می‌گیرند. دانشمندان با استفاده از داده‌های NHANES سلول‌های خونی را مورد شمارش و تحقیق قرار دارند. این اطلاعات مربوط به تعداد سلول‌های خونی و همچنین مارکرهای خاصی مانند هموگلوبین و غیره است. آن‌ها این متغیرها را در یک معیار واحد، شاخص وضعیت ارگانیسم (DOSI) ترکیب کردند، سپس بررسی کردند که این شاخص با افزایش سن چگونه تغییر می‌کند. (برخلاف تحقیقات قبلی که از داده کاوی در سطح پروتئین‌های خون استفاده می‌شد.)
در واقع طی یک بررسی دوره ۱۰ ساله، DOSI در پیش بینی بیماری‌های مزمن مرتبط با سن کاملاً عملکرد خوبی داشت. نکته‌ی جالب اینجاست که DOSI پایه، در افرادی که رفتارهایی که باعث کاهش طول زندگی می‌شود مانند عادت سیگار کشیدن افزایش یافته است. سپس محققان داده‌های DOSI را به چند روش مختلف برون یابی کردند و نتیجه‌ای که بدست آمد بیان کرد نرخ تعادل و در نتیجه بهبودپذیری به تدریج با گذشت زمان از بین می‌رود و انتظار می‌رود که این میزان در ۱۲۰ تا ۱۵۰ سالگی به صفر برسد.
مطالعات نشان داده است که محدودیت طول عمر انسان با درمان‌هایی که علیه بیماری‌های مزمن خاص یا سندرم فرتوتي (frailty) انجام می‌شود، بهبود نمی‌یابد. بنابراین هیچ پیشرفت چشمگیری در افزایش طول عمر با پیشگیری یا بهبود بیماری‌ها بدون جلوگیری از فرایند پیری که دلیل اصلی از دست دادن سلامت است، امکان پذیر نیست. بنابراین توسعه این مدل‌های پیری ارائه شده در این کار ممکن است گامی در جهت نمایش تجربی یک درمان چشمگیر برای طولانی‌تر کردن زندگی باشد.
اگر اجازه دهیم بیولوژی بدن مسیر خود را طی کند، در بهترین شرایط ممکن ۱۵۰ سال می‌تواند حداکثر طول عمر زندگی انسان باشد. البته جمله “بگذارید بیولوژی روند خود را ادامه دهد” جمله‌ای مبهم است. زیرا داروهای فشار خون به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرند. همچنین ممکن است با محافظت از شما در برابر مشکلات قلبی عروقی، بر طول عمر شما تأثیر بگذارد. آیا این مداخلات دارویی اجازه می‌دهد که بیولوژی روند خود را طی کند یا یک مداخله است یا یک پیشرفت است؟
ما می‌توانیم فراتر از درمان مشکلات مربوط به افزایش سن حرکت کنیم و تحقیقاتی متمرکز بر مداخله فرآیند سالخوردگی شروع کنیم. می‌توان گفت که مشکلات مربوط به سن علائم هستند و پیری یک نوع بیماری است.
حال که با احتمالات میزان حداکثر طول عمر انسان آشنا شدید، پیشنهاد می‌شود از دیگر مقالات علمی سایت اول نیوز دیدن کنید.
